موفقیت كاندیدای ریاست جمهوری در گروی تیم و برنامه برای اداره كشور

به گزارش نما به نقل از روزنامه شما، این روزها خبر می رسد محمد شریعتمداری همان وزیر بازرگانی دولت هفتم و هشتم که این روزها عضو شورای راهبردی روابط خارجی است میگوید می خواهد به عرصه ریاست جمهوری وارد شود.
او که سابقه فعالیت در جمعیت دفاع از ارزشها دارد برای ما ازتوجه ویژه به تحزب اسلامی گفت و معتقد است باید کمک شود که تشکل ها تابلو داشته باشند زیرا در غیر این صورت زیر زمینی می شوند.

با توجه به اینکه احتمال حضور شما در انتخابات وجود دارد، آیا تیم و کادر های خود را برای تصدی دولت مشخص کرده اید؟
یکی از ویژگی های این انتخابات که اتفاق مهمی در آن می افتد این است که،نگاه کاریزماتیک در آن کم رنگ تر شده و پذیرفته اد افرادی این سمت را بپذیرند که بیشتر برنامه و تیم معین داشته باشند. و این مساله می تواند برای اولین بار موضوع بسیار خوبی برای عرصه ریاست جمهوری باشد اما این مساله باید به عنوان رویه عمومی درآید و همه کاندیداها باید این کار را انجام دهند و اگر من توفیق به حضور پیدا کنم اگر چنین تصمیمی گرفته شود من به آن ملتزم هستم و در سطح عالی می تواند مفید باشد ولی در سطوح دیگر که رای اعتماد بسیار مهم است شاید طرح اش اثر چندانی نخواهد داشت و نتیجه اش با تصمیم مجلس تغییر می کند.
اما مثلا معرفی معاون اول رئیس جمهور می تواند خیلی مهم باشد و این مساله تا حدود زیادی مسیر را مشخص می کند.
اما مشخص شدن تیم هم بسیار مهم است چون مردم متوجه می شوند که به چه تیمی رای می دهند
مطمئنا همین طور است. البته کاندیدای ریاست جمهوری باید برنامه اداره کشور داشته باشد. اگر تیم و برنامه در کنار هم قرار بگیرد موثر است.

بستر سازی تیم و برنامه تنها در تشکیلات و تحزب شکل می گیرد ؟
یکی از نقیصه های عمده نظامی که اسم اش مبتنی بر مردم سالاری دینی اتخاذ شده، جمهوری اسلامی است و جمهوری اسلامی مبتنی بر مردمسالاری دینی است. توجه مهم و ضروری به احزاب باید داشته باشیم . احزاب اسلامی باید در جمهوری اسلامی نقش و جایگاه داشته باشند اما متاسفانه به دلایل گوناگون از جمله تصویر های منفی که گاهی اوقات در سیاست ورزی کشور از برخی احزاب دیده شده و به قول مقام معظم رهبری تپه های شنی بودند که کند باد نه حتی تند باد آنها را جا به جا می کرده و نه دارای اساسنامه و مرامنامه متوازنی که بر پایه آن بشود حساب کشی کرد در جامعه مدنی و نه حتی اعضای ثابتی داشتند این لطماتی بوده که کشور از تحزب دیده است لذا هم توسعه یافتگی حزبی امری ضروری است و صاحب نظران سیاسی ما باید خود را به این هدف نزدیک کنند و هم اهتمام دولت در شکل گیری احزاب اسلامی باید باشد.
به نظر نمی رسد که ناگهان احزاب اسلامی از زمین می روید و صاحبان تفکر و اندیشه در کشور هستند و ما باید کاری کنیم آنها تشکل ایجاد کنند. باید تابلو داشته باشند اگر نه زیر زمینی می شوند و نسبت به هوادارانشان بی تعهد می شوند.
نتیجه کار تشکیلات اسلامی در انتخابات به خصوص ریاست جمهوری با این خصوصیات چه می شود:
معلوم است نتیجه این می شود که رئیس جمهور دارای تیم و برنامه وارد صحنه می شود که مفید تر است.

به نظر شما آیا اصلاح طلبان در انتخابات آینده شرکت می کنند؟ چه برنامه ای دارند؟
ارتباطی به ان شکل با آنها ندارم. یعنی با تشکل های اصلاح طلب ارتباطی ندارم. با شخصیت های سیاسی اصلاح طلب مثل خاتمی و دیگران که دوستان صمیمی ام بودند ارتباط دارم اما تصورم این است که جماعت معتدل اصلاح طلبان که شعارهایشان و اندیشه هایشان با همین قواره جمهوری اسلامی نه جمهوری اسلامی دیگری که در ذهن آنها هست با همین قواره و همین قانون اساسی و با همین شکلی که جمهوری اسلامی دارد همراه است و ملتزم به همین شکل جمهوری اسلامی هستند. علاقه مند هستند که شرایطی فراهم شود که در عرصه سیاست ورزی منتفی نشود . حتی به بهانه مشارکت نا متوازنی در عرصه های سیاسی دیگر . این خواست هست و اینکه زمینه فراهم می شود و با نه نمی دانم چه شود و فقط امیدوارم به اینکه این اتفاق بیفتد و اگر این اتفاق بیفتد این مشارکت را گسترش داده و مردم را بیشتر به صحنه می آورد .
البته لازمه چنین کاری پیش شرط و این مسائل نیست و این مساله را نباید بزرگ اش کنیم. قطعا فراهم شدن شرایط برای حضور افکار و اندیشه های سیاسی یک لوازم و پیش نیازهایی دارد و هر نظام سیاسی آن را به خوبی درک می کند . نیاز نیست که کسی پیش شرط تعیین کند. اگر آن حضور بخواهد فراهم باشد به لوازم اش تن می دهند، طبیعی است که این اتفاق می افتد.
من امیدوارم بالاخره این حضور در این بخش از اصلاح طلبانی که چهره های معتدل هستند و جمهوری اسلامی با این قواره را قبول دارند واقعا در صحنه عمل هم نشان داده اند و در خیمه انقلاب مانده اند حضور داشته باشند.
من مساله عجیبی نمی دانم که برخی نظرشان تغییر کند اما راجع به کسانی می گوییم که در مورد اصول پایدارند. ما خیلی هنر نمی کنیم که در اصول انقلاب پایدار باشم، آنهایی که حتی معتقد به حکومت های سکولار هم هستند به اصول خودشان پایدارند و هر سال حرف جدیدی نمی زنند.
سیر تحول نگاه لیبرالی تغییرات اش در دنیا مگر چه بوده است. آنها هم به اصول خود معتقدند، درست است که دموکرا ها و جمهوری خواهان دعوای سیاسی می کنند اما بالاخره اصول اصلی خود را زیر پا نمی گذارند. انتظار از هر حکومتی است که خردورزی در ساست ورزی دارد.

سوال آخر که فارغ از فضای انتخابات است اینکه با توجه به مشکلات اقتصادی که در کشور وجود دارد شما ریشه این مشکلات را در چه می دانید؟
ریشه اصلی در عدم دقت و توجه به شرایط جمهوری اسلامی ایران به معنای واقعی کلمه است. اینکه ما تحریم شویم موضوعی نیست که خلق الساعه اتفاق بیفتد. فرآیند طولانی است که 33 سال است اتفاق افتاده، گاهی شدت داشته و گاهی کمتر شده است.
ما فکر می کردیم کسانی که در صحنه سیاسی فریاد می زدند که دشمنان هر چه قدر می خواهند قطعنامه صادر کنند و آنقدر فریاد بزنند که گلویشان پاره شود یا اینکه می گویند کاغذ پاره ای بیش نیست ، این مساله رجز خوانی برای دشمن است و ایرادی هم ندارد ولی در صحنه عمل باید پیش بینی هایی برای وقایع اتفاقیه محتمل که حتی محتمل قوی است و به قول علما باید به آن بپردازند اما ما در صحنه عمل دیدیم که نه متاسفانه به این مساله توجه جدی نشده است. پس علل نوسانات در بازار ارز ریشه اش در تحریم است اما مقابله با این موضوع نیازمند پیش بینی و برنامه ریزی داشته است تا آثار آن کم شود که این پیش بینی ها صورت نگرفته است.