دعوت به انتخابات یا اضمحلال سیاسی؟!

به گزارش نما در آستانه هر انتخاباتی اصلاح‌طلبان بار‌ها بررسی می‌کنند که آیا در انتخابات شرکت کنند یا خیر؛ با این حال و همه تردیدی که برای مشارکت در انتخابات دارند، همچنان خود را حامیان دموکراسی می‌دانند! اخیراً علیرضا علوی‌تبار، از تئوریسین‌های جریان اصلاحات طی یادداشتی، با تأکید بر اینکه «انگیزه‌ای برای بحث در مورد انتخابات ندارم!» شروطی را برای شرکت اصلاح‌طلبان در انتخابات برشمرده و در نهایت، در جمله پایانی خود پیرامون انتخابات آتی و تکالیف اصلاح‌طلبان نوشته: «دعوت به شرکت در هر شرایطی، معنایی جز اضمحلال هویت سیاسی ندارد.»

او شرط‌هایی را برمی‌شمرد که بیشتر بهانه‌سازی برای عدم حضور احتمالی است، مثلاً «نخستین شرط این است که بتوان به گفت‌وگویی آزاد و بدون تعارف در میان فعالان جبهه اصلاحات دامن زد... شرط دوم این گام امکان سازماندهی است... شرط سوم این گام شکل‌دهی به گفتار‌های برانگیزاننده و راهگشاست. باید فکر کرد برای ترغیب مردم ناشاد، ناامید و فاقد آرامش چه می‌توان گفت؟ آیا حرف ناگفته‌ای داریم؟ تولید گفتار‌های نو کاری نیست که از عهده هر فرد و جریانی برآید. اگر از برآورده کردن این سه شرط عاجزیم از همان آغاز قید «اقدام جمعی» در زمینه انتخابات را بزنیم و همگان را آزاد بگذاریم تا براساس صلاحدید خویش موضع بگیرند.»

به نظر می‌رسد اصلاح‌طلبان ناتوان از کسب کرسی‌های حداکثری در انتخابات مجلس، به دنبال راه فرار می‌گردند و قابل تأمل و تأسف آنکه جریان اصلاحات به مرحله‌ای از حیات سیاسی خود رسیده که تئوریسین‌های آن حضور قانونمند در انتخابات را به مثابه اضمحلال هویت سیاسی خویش معرفی می‌کنند. آن‌چنان‌که در عبارت پایانی یادداشت علوی تبار آمده که «در هر مرحله باید با توجه به شرایط حداقلی تصمیم گرفت. دعوت به شرکت در هر شرایطی، معنایی جز اضمحلال هویت سیاسی ندارد.»