با خواندن این سوره 70 بلا را از خود دور كنید

به گزارش نما، سوره نحل شانزدهمین سوره قرآن جزء چهاردهم و از سوره‌های مکی قرآن است این سوره به نحل (زنبور عسل) و الهام خداوند به آن اشاره می‌کند سخن از نعمت‌های خداوند، اشاره به معاد و دلالیل توحید و عظمت خدا از موضوعات مطرح در این سوره است. سوره نحل به عدل و احسان و هجرت و جهاد توصیه می‌کند و از ظلم و ستم و پیمان‌شکنی نهی می‌کند؛ حرام‌بودن خوردن شراب، گوشت مردار، گوشت خوک و خون، از جمله احکام عملی مطرح‌شده در این سوره است.

اخبار مذهبی - از پیامبر (ص) نقل شده است هر کس این سوره را بخواند خداوند نعمت‌هایى که در دنیا به او داده با او حساب نخواهد کرد و پاداش او به اندازه کسى است که بمیرد و وصیتى نیکو از خود به یادگار گذارد و اگر در همان روز یا شبى که این سوره را خوانده بمیرد پاداش او مانند کسى است که با وصیت نیکو و پسندیده از دنیا رفته است از امام باقر (ع) نیز روایت شده هر کس سوره نحل را در هر ماه بخواند در دنیا زیان نبیند و هفتاد نوع بلا که آسان‌ترین آن‌ها جنون و جذام و پیسى است از او دور خواهد شد و جاى او در بهشت عدن است که در وسط بهشت‌هاى دیگر قرار دارد طبرسی در مکارم الاخلاق برای تلاوت این سوره خواصی، چون در امان ماندن از ابلیس و لشکریان و پیروانش نقل کرده است.


متن آیاتی از سوره نحل همرا با ترجمه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

به نام خدای بخشاینده مهربان

إِنَّ إِبْرَ‌اهِیمَ کَانَ أُمَّةً قَانِتًا لِّلَّـهِ حَنِیفًا وَ لَمْ یَکُ مِنَ الْمُشْرِ‌کِینَ ﴿١٢٠﴾

به راستى ابراهیم، پیشوایى مطیع خدا [و]حق‌گراى بود و از مشرکان نبود. (۱۲۰)

شَاکِرً‌ا لِّأَنْعُمِهِ ۚ اجْتَبَاهُ وَ هَدَاهُ إِلَىٰ صِرَ‌اطٍ مُّسْتَقِیمٍ ﴿١٢١﴾

[و]نعمتهاى او را شکرگزار بود. [خدا]او را برگزید و به راهى راست هدایتش کرد. (۱۲۱)

وَ آتَیْنَاهُ فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً ۖ وَ إِنَّهُ فِی الْآخِرَ‌ةِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ ﴿١٢٢﴾

و در دنیا به او نیکویى و [نعمت]دادیم و در آخرت [نیز]از شایستگان خواهد بود. (۱۲۲)

ثُمَّ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ أَنِ اتَّبِعْ مِلَّةَ إِبْرَ‌اهِیمَ حَنِیفًا ۖ وَ مَا کَانَ مِنَ الْمُشْرِ‌کِینَ ﴿١٢٣﴾

سپس به تو وحى کردیم که: «از آیین ابراهیم حق‌گراى پیروى کن، [چرا که]او از مشرکان نبود.» (۱۲۳)

إِنَّمَا جُعِلَ السَّبْتُ عَلَى الَّذِینَ اخْتَلَفُوا فِیهِ ۚ وَ إِنَّ رَ‌بَّکَ لَیَحْکُمُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِیمَا کَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ ﴿١٢٤﴾

[بزرگداشت]شنبه، بر کسانى که در باره آن اختلاف کردند مقرّر گردید، و قطعاً پروردگارت روز رستاخیز میان آن‌ها در باره چیزى که در مورد آن اختلاف مى‌کردند، داورى خواهد کرد. (۱۲۴)

ادْعُ إِلَىٰ سَبِیلِ رَ‌بِّکَ بِالْحِکْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ ۖ وَ جَادِلْهُم بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ ۚ إِنَّ رَ‌بَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَن ضَلَّ عَن سَبِیلِهِ ۖ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ ﴿١٢٥﴾

با حکمت و اندرز نیکو به راه پروردگارت دعوت کن و با آنان به [شیوه‌اى]که نیکوتر است مجادله نماى. در حقیقت، پروردگار تو به [حال]کسى که از راه او منحرف شده داناتر، و او به [حال]راه‌یافتگان [نیز]داناتر است. (۱۲۵)

وَ إِنْ عَاقَبْتُمْ فَعَاقِبُوا بِمِثْلِ مَا عُوقِبْتُم بِهِ ۖ وَ لَئِن صَبَرْ‌تُمْ لَهُوَ خَیْرٌ لِّلصَّابِرِ‌ینَ ﴿١٢٦﴾

و اگر عقوبت کردید، همان گونه که مورد عقوبت قرار گرفته‌اید [متجاوز را]به عقوبت رسانید، و اگر صبر کنید البته آن براى شکیبایان بهتر است. (۱۲۶)

وَ اصْبِرْ وَ مَا صَبْرُ‌کَ إِلَّا بِاللَّـهِ ۚ وَ لَا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَ لَا تَکُ فِی ضَیْقٍ مِّمَّا یَمْکُرُ‌ونَ ﴿١٢٧﴾

و صبر کن و صبر تو جز به [توفیق]خدا نیست و بر آنان اندوه مخور و از آنچه نیرنگ مى‌کنند دل تنگ مدار. (۱۲۷)

إِنَّ اللَّـهَ مَعَ الَّذِینَ اتَّقَوا وَّ الَّذِینَ هُم مُّحْسِنُونَ ﴿١٢٨﴾

در حقیقت، خدا با کسانى است که پروا داشته‌اند و [با]کسانى [است]که آن‌ها نیکوکارند. (۱۲۸)