قلب سلیم‌الضربان حسین(ع)

راحتم با مخاطبم! من نیز یحتمل مثل خیلی‌های دیگر امسال نتوانم زیارت اربعین را در کربلا به‌جا بیاورم و با اوضاعی که دارم، چیزی شبیه معجزه می‌دانم اگر این سفر رؤیایی در این روزهای کم باقی‌مانده جور شود، لذا الساعه اجازه بدهید حسرت تصاویر و اخبار رفقای اعزامی به جاده عاشقی را بخورم! چند روز پیش به سردبیر همین «رسالت» زنگ زدم و انکشف جناب پیرهادی در سامرای امامین عسگریین است! به دوست روزنامه‌نگار دیگری زنگ زدم که او نیز کربلا بود! بماند حالا زنگ‌ها و پیام‌ها و پیامک‌ها که فلانی! در نجف به یادت هستیم! در عمود ۴۰۰ به یادت هستیم! در ورودی شهر کربلا به یادت هستیم! در بین‌الحرمین به یادت هستیم! در جوار مضجع سقای آب و ادب به یادت هستیم! در مقابل حرم حضرت امام حسین(ع) به یادت هستیم! خیلی ممنون و متشکر اما کار ما ای دوستان! از حسرت گذشته و به حسادت رسیده! خوشا به سعادت‌تان! ما که فعلا مشغولیم با همین دل‌تنگی! و به اینکه آقااباعبدالله از راه دور هم جواب سلام عشاقش را می‌دهد! دل را همراه جوهر این قلم، روانه کن سمت گنبد و بارگاه ثارالله و با دنیایی شرمندگی بگو؛ السلام علیک یا اباعبدالله! حسین جان! تو امام احرار عالمی! و برای عاشوراییان، همه جا کربلاست و هر روز عاشوراست! و آنچه زمین را مستقر و آسمان را محفوظ نگه داشته، خون مطهر توست! حتما در رگ آدم خون تو جاری بود و الا از سلاله هابیل هیچ پیامبری بیرون نمی‌آمد. حسین جان! به خدا سوگند که روح نوح تویی! و ایمان ابراهیم به مقام والای تو بود! تویی که رسول‌الله فرمود؛ «حسین از من و من از حسینم!»
همه از حسین هستند یا حسین! اصلا بگو تمام هستی! بیچاره آنکه اصل خود را و حسین خود را فراموش کند! بیچاره یزید! بیچاره شمر! بیچاره حرمله! و بیچاره هر آن‌کس که تو را هنوز نمی‌شناسد! یا هنوز بد می‌شناسد! چیست نسبت اهل تحجر و خشک‌دینان، با تو ای آقای آزادی و مولای آزادگی که شب عاشورا بیعت یارانت را برداشتی، بلکه احدی حتی عباس و زینب با اکراه در سپاهت نباشند؟! قسم به خدا که حریت مدیون هویت حق‌طلب توست که قیام برای امر به معروف و نهی از منکر کردی اما هرگز سابقه زشت فرمانده جناح دشمن را به رخش نکشیدی! و حر را از یک «اسم» به یک «رسم» بدل کردی! رسم آزادی و آزادگی! و آیین دعوت! که اگر نصرانی هم هستی، باز منِ حسین، خریدار توی وهب هستم! این نگاه کجا و دگم‌اندیشی‌ها کجا؟! بی‌خود نیست که تو یا حسین! حلقه وصل اولاد آدمی! جانم به تپش قلب سلیم‌الضربانت ارباب! نه! زنده‌تر از حسین، آدمی به خود ندیده روزگار...