بزرگترین بازنده های انتخابات آمریكا

به گزارش نما، شاید بتوان گفت حتی خود رامنی نیز به اندازه روسای شرکت های نفتی از شکست در برابر اوباما ناراحت و سرخورده نیست.
سرانجام پس از مدت ها انتظار، روز گذشته انتخابات ریاست جمهوری آمریکا برگزار شد تا مردم آمریکا و کالج های انتخاباتی این کشور مجدداً اختیار اداره بزرگ ترین اقتصاد جهان را به باراک اوبامای 51 ساله تفویذ کنند.

به گزارش بورس نیوز: انتخاب مجدد اوباما بدین معناست که سیاست های اقتصادی دموکرات ها کماکان بر بزرگترین اقتصاد جهان حاکم خواهد بود؛ سیاست هایی که در چهار سال گذشته چندان به مذاق برخی شرکت های بزرگ آمریکایی خوش نیامد. در این میان شرکت های نفتی بزرگ آمریکا همچون اکسون موبیل، کونوکو فیلیپس، چیورون و سایر شرکت های داخلی و خارجی فعال در میدان های نفتی این کشور، خود را به شدت از انتخاب مجدد اوباما متضرر می بینند. شاید بتوان گفت حتی خود رامنی نیز به اندازه روسای شرکت های نفتی از شکستش در برابر اوباما ناراحت و سرخورده نیست.

شرکت های نفتی آمریکایی و به طور کلی شرکت هایی که در حوزه منابع انرژی فسیلی (مانند نفت، گاز و زغال سنگ) فعالیت می کنند عمیقاً بر این باورند که اوباما از هیچ تلاشی برای نابودی آنها فروگذار نخواهد کرد. آنها می گویند اوباما اگر می توانست حفاری و استخراج نفت را متوقف کند یا توقف فعالیت های شرکت بریتیش پترولیوم در خلیج مکزیک را دائمی سازد، قطعاً این کار را می کرد. در واقع شرکت های نفتی به این نتیجه رسیده اند که اوباما از آنها متنفر است. مخالفت چندباره دولت اوباما با اجرای طرح خط لوله کی استون برای انتقال نفت از کانادا به آمریکا یکی از دلایلی است که شرکت های نفتی آمریکایی را به این نتیجه گیری عجیب سوق داده است.

اما آیا واقعیت چنین است؟ آیا اوباما و مشاورینش نمی دانند که شرکت های نفتی بخش نقش مهمی را در اقتصاد این کشور ایفا می کنند و نابودی آنها صدمات جبران ناپذیری را بر اقتصاد آمریکا و جهان وارد خواهد کرد؟ آیا وقت آن نرسیده است که غول های نفت و انرژی آمریکا در رویکرد خود نسبت به اوباما تجدید نظر کرده و گذشته ها را به دست فراموشی بسپارند؟

مایکل وبر استاد سیاست گذاری انرژی دانشگاه تگزاس در آستین که از اعلام رای خود در انتخابات خودداری می کند در این رابطه به خبرنگار مجله فوربس می گوید: " آنها از اوباما متنفرند و فکر می کنند که این تنفر دوطرفه است اما به نظر من دلیلی ندارد که آنها تا این حد از اوباما بترسند. اوباما هیچ آسیبی به آنها وارد نکرده و آنها را از پیشرفت بازنداشته است".

در ادامه وبر رویکرد دموکرات ها و جمهوری خواهان به بخش انرژی را اینگونه تشریح می کند: " جمهوری خواهان همواره طرفدار افزایش تولید و مصرف نفت و گاز بوده اند. آنها اعتقاد دارند که این کار می تواند اقتصاد کشور را به حرکت درآورد. در مقابل دموکرات ها همواره طرفدار کاهش مصرف و تولید نفت و گاز بوده اند. به یاد بیاورید زمانی را که جیمی کارتر از مردم می خواست برای کاهش مصرف انرژی در خانه لباس گرم بیشتری بپوشند. اما تا همین چند سال پیش سیاست آمریکا در حوزه نفت و انرژی به نوعی بدترین ترکیب ممکن از دیدگاههای دو طرف بود؛ سطح تولید پایین و مصرف بالا! از سال 2008 با آغاز ریاست جمهوری اوباما سیاست های نفت و انرژی آمریکا در جهتی مثبت تغییر کرد به طوری که تولید نفت در آمریکا همواره روندی صعودی داشته و به سقف تاریخی خود نزدیک شده است، از طرفی مصرف نفت در این دوره چهار ساله حدود 10 درصد کاهش نشان می دهد. این یک اتفاق مثبت برای اقتصاد کشور به شمار می رود و در واقع می توان آن را یکی از معدود موفقیت های کشور در حوزه اقتصاد طی دوران رکود دانست".

کاهش مصرف نفت در آمریکا در حالی اتفاق افتاده است که به نظر می رسید با توجه به تلاش این کشور برای تحرک بخشیدن به اقتصاد شاهد رشد تقاضا برای مواد استراتژیکی همچون نفت خام باشیم اما صرفه جویی ها و توسعه تکنولوژی در جهت کاهش وابستگی به نفت موجب شد تا به رغم تحرک نسبتاً خوب اقتصاد آمریکا در 2 سال اخیر، مصرف نفت در این کشور کاهش یابد.