نسخه چاپی

آمریكا درگیر جنگهای بی پایان در مناطق فاقد ارزش استراتژیك است

یكی از نظریه پردازان آمریكایی در تحلیلی با اشاره به نقاط ضعف سیاست خارجی ایالات متحده از لزوم تغییر آن سخن گفته است.

به گزارش نما، «استفن والت» نظریه‌پرداز مکتب رئالیسم تدافعی در روابط‌ بین‌الملل و استاد دانشگاه هاروارد در مطلبی به شرح «سیاست‌خارجی محدود» برای آمریکا پرداخته که ترجمه کامل آن در ادامه آمده است.

اخبار بین‌الملل- پس از ۲۵سال شکست‌های پیاپی، مردم آمریکا خواهان سیاست خارجی هستند که امنیت کشورشان را تأمین کند، رفاه را تقویت کرده و آزادی فردی را حفظ کند. آن‌ها میدانند که قدرت آمریکا می‌تواند نیروی خوبی باشد به شرط آنکه عاقلانه و واقعگرایانه استفاده شود. کوتاه آنکه آمریکایی‌های بسیاری خواهان سیاست خارجی محدود هستند.

سیاست خارجی محدود در عمل به چه معناست؟ ساده‌تر آن است که بگوییم محدود کننده‌ها چه نمی‌خواهند. آن‌ها جنگ‌های بی‌پایان، بودجه نظامی سنگین و تعهدات امنیتی که روزبروز گسترده‌تر می‌شوند بدون آنکه هرگز مورد تایید مردم قرار بگیرند را نمی‌خواهند. اگر ناگهان محدود کننده‌ها در مسند اداره امنیت داخلی و ‌خارجی آمریکا قرار بگیرند چه اتفاق متفاوتی رخ خواهد داد؟ محدودکننده‌ها واقعا چه می خواهند؟

این پاسخ من است به این سوال مهم:

۱.محدودکننده‌ها(strainers) خواهان حفظ تعاملات اقتصادی و دیپلماتیک آمریکا هستند

منتقدان غالبا ادعا می‌کنند محدودکننده‌ها انزواطلب هستند. اتهامی جعلی برای به حاشیه راندن دیدگاه‌های بحث برانگیز محدود کننده‌ها پیش از آنکه مباحثه‌ای شکل بگیرد. در حقیقت محدود کننده‌ها می‌دانند که آمریکا از تجارت، سرمایه گذاری، گردشگری و سایر تعاملات سودمند متقابل با دیگر کشورها بهره می‌برد و ‌آن‌ها می‌دانند که آمریکا باید برای رفع تعدادی از مشکلات مهم جهانی با سایر قدرت‌ها خارجی تعامل داشته باشد. از همین‌رو محدودکننده ها ایده بازگشت به «دژ آمریکا» را رد کرده و می‌خواهند که آمریکا در جهان امروز حضور کامل داشته باشد.

۲. محدود کننده ها یک مباحثه گسترده و صادقانه می‌خواهند

در سال‌های اخیر مباحثات عمومی در زمینه سیاست‌خارجی و امنیت‌ملی در انحصار کسانی بوده است که معتقدند قدرت آمریکایی به‌ویژه قدرت نظامی راه حل مطلوب برای بیشتر چالش‌های سیاست‌خارجی است. همانطور که روزنامه‌نگاری چون «زاک بوشام» گفته‌ مباحثه راجع به سیاست خارجی آمریکا در واشنگتن بیشتر در میانه مرکز و راست در جریان بوده است. به عبارت دیگر بحث بر این بوده که آمریکا باید چه تعداد نیروی نظامی بفرستند بجای آنکه ایا اصلا باید از نیروی نظامی استفاده شود یا خیر.

گفتمان عمومی در مورد این موضوعات کمرنگ شده زیرا مورد عینی برای دخالت نظامی بی وقفه بسیار ضعیف است. آمریکا در مقایسه با سایر ملل به میزان قابل توجهی امن باقی ‌مانده است. به این معنی که دارای اقتصادی بزرگ و متنوع و برخوردار ازعامل بازدارندگی هسته‌ای است و در نیمکره غربی هیچ دشمنی ندارد.

باوجود این مزیت های ماندگار، به دلیل تلاش برای تغییر سیاست در سراسر جهان، بهره کمی از آن‌ها برده است. بنابراین طرفداران سیاست‌های مداخله جویانه برای متقاعد کردن مردم برای ادامه سیاست خارجی بلندپروازانه مجبور به بزرگنمایی تهدیدات و اغراق در مورد مزایای «رهبری جهانی» و غلط نمایی دیدگاه‌های مخالفان هستند. محدود کننده‌ها معتقدند که یک مباحثه باز و صادقانه می‌تواند امکان ماجراجویی نظامی را کاهش داده و سیاست خارجی را در مسیری عاقلانه و موفق هدایت کند.

۳. محدود کننده‌ها خواهان سیاست‌خارجی با اهداف واقعگرایانه هستند

به جای اینکه درگیر تلاش‌های پرهزینه و بیهوده برای بازآفرینی جهان در تصور خود باشیم، محدود کننده‌ها خواهان آن هستند که سیاست خارجی آمریکا اهداف عملی بیشتری را دنبال کند. ارتش آمریکا باید برای بازدارندگی تهدیدات علیه کشور به اندازه کافی قدرتمند باشد.

همچنین در مواقع لزوم آمریکا می‌تواند به سایر کشورها در حفظ تعادل قدرت کمک کند و در برخی نقاط استراتژیک خارج از نیمکره غربی نقش بازدارندگی در برابر جنگ ایفا کند.

نفوذ اقتصادی آمریکا تاثیر قابل توجهی بر نهادهای بین‌المللی که مدیریت تجارت، سرمایه‌گذاری و سایر ‌اشکال سازنده همکاری را برعهده دارند برای آن کشور فراهم کرده است. واشنگتن حتما باید از نفوذ خود براین نهادها برای اطمینان حاصل کردن از فعالیت صحیح آن‌ها استفاده کند.

اما آمریکا از ظرفیت و خرد لازم برای اجرای پروژه های گسترده مهندسی اجتماعی [ملت‌سازی] در جوامع متفرق دارای اختلافات عمیق برخوردار نیست. بلکه حتی نیازی هم به این فعالیت‌ها ندارد. و البته باید تلاش‌های خود در این زمینه را متوقف کند.

۴. محدودکننده‌ها خواهان تعهدات معتبر خارجی هستند

ایالات متحده به پذیرفتن تعهدات امنیتی جدید در اروپا، آفریقا، آسیا و خاورمیانه ادامه می دهد در حالیکه ندرتا ارزش این تعهدات مورد بحث قرار می‌گیرد. تعهدات رسمی آمریکایی‌ها در دفاع از سایر کشورها در اقصی نقاط جهان در حال حاضر بیش از هر زمان دیگر در تاریخ این کشور است.

این تعهدات در حالیست که دفاع از برخی از این کشورها دشوار است، برخی دیگر اهمیت استراتژیک کمی برای آمریکا دارند و گاهی اوقات با اقداماتشان به منافع آمریکا لطمه وارد می کنند.

گفتنی است واشنگتن در برخی کشورها فعالیت‌هایی دارد که کمتر به چشم‌می‌آیند در عین حالی که در برخی کشورها به شکل محرمانه حضور دارد.

با این حال، هر گاه رهبران ایالات متحده در نظر دارند تا این تعهدات را کاهش دهند، افرادی هستند که با هشدارهایی دروغین بیان می‌کنند کوچکترین کاهش در حضورجهانی آمریکا، اعتبار بین‌المللی آن کشور را تضعیف کرده و با قدرت دادن به رقبا به فاجعه منجر خواهد شد.

آمریکا بواسطه تجاوزهای بیش از حدش درگیر جنگ‌هایی بی‌پایان در مناطقی شده که هیچ ارزش استراتژیکی ندارند تنها به این علت که متحدان و دشمنانش را متقاعد کند در مناطقی که ارزش بیشتری دارند قطعا خواهد جنگید.

آمریکا بواسطه تجاوزهای بیش از حدش درگیر جنگ‌هایی بی‌پایان در مناطقی شده که هیچ ارزش استراتژیکی ندارند. تنها به این علت که متحدان و دشمنانش را متقاعد کند در مناطقی که ارزش بیشتری دارند قطعا خواهد جنگید.

محدودکنندگان معتقدند آمریکا تنها در صورتی اجازه دارد با برعهده گرفتن ضمانت امنیت کشوری جان نیروهایش را به خطر اندازد که کمک مستقیم و چشمگیری به امنیت و رفاه آمریکا داشته واز پشتیبانی گسترده مردمی برخوردار باشد.

تعهداتی که با دقت بیشتری صورت گرفته‌اند از اعتبار بیشتری برخوردار خواهند شد. بدین ترتیب هم متحدان و هم دشمنان می‌فهمند چرا به نفع ایالات متحده است که بتواند در کنار آنها زندگی کند.

بطور خلاصه محدود کنندگان خواهان آن هستند که آمریکا منافع خود را کوچکتر تعریف کند ولی از آن منافع با جدیت تمام دفاع کند. تمرکز اصلی تعهدات باید بر اموری باشد که از پشتیبانی گسترده مردمی برخوردار هستند. مانند اطمینان از آنکه قدرت‌یابی چین به تسلط آن کشور بر قاره آسیا نخواهد انجامید. و باید از تعهدات بی‌فایده خودداری کرد.

۵. محدود کنندگان خواهان روابط شبه تجاری با همه کشورها و خاص با هیچکدام هستند

جورج واشنگتن در نطق خداحافظی خود هشدار معروفش در مورد «دلبستگی های پرشور» به قدرت های خارجی را داد. توصیه هوشمندانه او همچنان صادق است. هیچ دو کشوری منافع یکسانی ندارند و هیچ متحد آمریکا بدون توجه به کارهایی که می‌کند آنقدر ارزشمند یا با فضیلت نیست که شایستگی دوستی سخاوتمندانه آمریکا را داشته باشد.

محدود کنندگان معتقدند آمریکا باید از متحدین خود حمایت کند، زیرا باعث امنیت و رفاه کشور می‌شود. و هنگامی که آن متحدان به شیوه های مغایر با منافع و ارزش های کشور عمل کنند باید از آن‌ها فاصله گرفت.

محدود کنندگان همچنین

۱۳۹۸/۹/۲۰

اخبار مرتبط
نظرات کاربران
نام :
پست الکترونیک:
نظر شما:
کد امنیتی:
 

آخرین اخبار...