قصه واقعی «خروج» سینمایی نشده است

به گزارش نما، جعفر گودرزی نویسنده و منتقد، از اعضای هیات مدیره انجمن منتقدان و نویسندگان سینمایی ایران و دبیر سه دوره جشن منتقدان با نگاهی به « خروج » ساخته ابراهیم حاتمی‌کیا به نقد آن پرداخته است.

متن یادداشت بدین شرح است:

اخبار فرهنگ و هنر - «خروج بیستمین فیلم ابراهیم حاتمی کیا ست. فیلمی که از جهات زیادی به «آژانس شیشه ای» شباهت دارد. خروج همچون آژانس شیشه ای نگاهی معترض و منتقدانه به اوضاع اجتماعی و سیاسی جامعه دارد.

سکانس های آغازین فیلم نوید یک فیلم خوب را دارد اما فیلم نفس و انرژی را برای جلو رفتن ندارد و مدام لنگ می زند.

رحمت بخشی، قرار است حاج کاظم دیگری باشد اما آرام تر و درونگراتر. او تلاش می کند اما نمی تواند در شمایل یک قهرمان تمام عیار عرض اندام کند چون شخصیت کاملی نیست و مولفه های قهرمان را ندارد.

خروج انرژی است که آزاد نشده و متراکم باقی می ماند همانند سد خاکی فیلم که انرژی اش درست آزاد نمی شود و به جای آبادانی شوره زاری را به وجود می آورد.

فیلم بیشتر از اینکه سینما باشد به بیانیه سیاسی می ماند و از همین روست که مدام شعار می دهد و کاری از پیش نمی برد.

قهرمان در فیلم های قبلی حاتمی کیا از انگیزه های بالایی برخوردارند. شخصیت پردازی می شوند و نزد مخاطب مقبولیت پیدا می کنند اما در خروج او خواسته پا را فراتر بگذارد و قهرمانی دست جمعی معرفی کند منتها بدون پرورش آنها و به همین دلیل است که در سطح باقی مانده اند. درست است مفهوم و قصه فیلم واقعی است اما این واقعیت سینمایی نشده است.

حاتمی کیا در فیلم های جنگی خود به دلیل شناخت شخصیت ها و قهرمان های جنگ و همچنین فضای دفاع مقدس در اکثر موارد سربلند بیرون آمده است. او تا قبل از خروج،قهرمان هایش را خوب روایت می کند و مخاطب هم آن‌ها را دوست دارد اما هر گاه خواسته دست به تجربه جدیدی بزند و آدم های اجتماع و زندگی روزمره را به تصویر بکشد به خاکی می زند و معلوم نمی شود چه می خواهد بگوید و حرفش چیست.

بخش های پایانی فیلم آزاردهنده و اسف بار است. دیدار کشاورزان با مشاور رییس جمهور بیشتر به فضای کمدی بدل شده تا تاثیر گذار و کوبنده.

فیلم خوب شروع می شود کم رمق و بی حس و حال و بی انگیزه جلو می رود و در نهایت بی خاصیت و بد از ذهن تماشاگر خروج می یابد.»