پر حرف ها دروغگو می شوند!

مولای متقیان در بخشی از نامه خود خطاب به حارث همدانی چنین می فرمایند:
«وَ لَا تُحَدِّثِ النَّاسَ بِکلِّ مَا سَمِعْتَ بِهِ فَکفَی بِذَلِک کذِباً وَ لَا تَرُدَّ عَلَی النَّاسِ کلَّ مَا حَدَّثُوک بِهِ فَکفَی بِذَلِک جَهْلًا»
«هر چه را می شنوی برای مردم (از قول خودت) بازگو مکن، که همين عمل برای دروغ بودن آن کافی است، و آنچه را مردم به تو خبر می دهند رد مکن و دروغ ندان که همين کار برای اثبات نادانی کافی است.»
چند نکته:
- بعضی از حرف ها بی اساس و شایعه است و بازگو کردن آنها، دامن زدن به شایعات دروغ و آلوده کردن فضای جامعه است.
مزن بی تامل به گفتار، دم
نکو گو، اگر دیر گویی چه غم!؟
- خیلی ها پشیمان می شوند که فلان سخن را چرا گفتند و آرزو می کنند که کاش کمی فکر کرده بودند. با لحظه ای تدبر، می توان جلوی بسیاری از پشیمانی ها را گرفت.
پس، «اول اندیشه، و آنگهی گفتار» را از یاد نبریم .
تیر سخنت، به آب شلیک مکن
بیهوده و بی حساب، شلیک مکن
- بعضی کتب لغت به نکته جالبی اشاره می‌کنند. اینکه «سمعتَ به» با «سمعت» از نظر معنا متفاوتند. سمعت به معنی شنیدن و «سمعتَ بِه» به معنی شنیده های سرسری است. آن چه تصادفا به گوش انسان می خورد و شایعاتی که شنیده می شود. ظرافت جمله هم همین جاست.

- در این ایام که انتخابات مجلس پیش روست توجه ویژه تری به این کلام مولا باید داشت و هر حرف و شایعه و سخنی را که درباره آبروی هم هست به راحتی و بدون تحقیق بازگو و منتشر نکنیم.