ویروس منحوس

امید سعادتخواه- "لاسمح الله" جمله ای دعایی است و فارسی اش می شود همان خدای نکرده خودمان. نخستین باری که شنیدن این جمله رایج بین اعراب توجه ام را جلب کرد سالها پیش و زمانی بود که مسافر یکی از خطوط هوایی همسایگان شده بودم. سرمهماندار هنگامی که نحوه استفاده از ماسک و جلیقه و درهای خروج اضطراری را نشان می داد، پس از گوشزد کردن خطرات احتمالی "لاسمح الله" را هم می گفت. آخرکار هم که خلبان اقامت خوشی را برای مسافران آرزو کرد، گفت تا دقایقی دیگر در فرودگاه فلان به زمین خواهیم نشست "ان شاءالله".
قرآن هم در اوائل سوره کهف پیامبر را مخاطب کرده و گفته است: هیچگاه در مورد کاری که قصد انجام اش را داری نگو من این کار را خواهم کرد مگر این که بگویی "اگر خدا بخواهد*".
مشهور است در یکی از عقدنامه های میان ایران و دیگران زمانی که نوبت به امضای طرف ایرانی رسید در هامش نوشت "ان شاءالله". طرف خارجی که در عقد چنین قراردادهایی هرگونه مویی را از ماست ایرانیان برمی کشند، می پرسد: این عبارت یعنی چه؟ و هنگامی که معنی اش را می فهمد به طرف ایرانی فشار می آورد که آن را پاک کند و می گوید "آمدیم و خدا نخواست"!
یک فقیه تمام عیار کسی است که مردم را از ترفندهای الهی بی خیال نکند**. یکی از این ترفندها این بوده و هست و خواهد بود که "اگر خدا را فراموش کنی، خدا هم فراموش ات می کند***".
در این چندسال اخیر که کشورمان هر روز و هرماه درگیر بلایی بوده و سیلاب های مکرر و زلزله های پشت سر هم و اخیرا ترس از ویروس منحوس یقه مان را چسبیده با خودم فکر می کنم نکند همه این ها مکر الهی باشد تا یادمان‌نرود "حل همه ی مشکلات کشور را منوط بر توافقی نیم بند با بیگانگان نکنیم" و محض رضای خالق یک ان شاءالله ته اش بیاندازیم.
•••
*وَلَا تَقُولَنَّ لِشَيْءٍ إِنِّي فَاعِلٌ ذَلِكَ غَدًا (سوره کهف)
الفقيه كل الفقيه من لم يقنط الناس من رحمة الله، ولم يؤيسهم من روح الله،ولم يؤمنهم من مكر الله (نهج البلاغه)
*قَالَ كَذَلِكَ أَتَتْكَ آيَاتُنَا فَنَسِيتَهَا وَكَذَلِكَ الْيَوْمَ تُنْسَى (سوره طه)