به گزارش نما علی تاجرنیا، طی یادداشتی با عنوان «تشدید فقر در پسا کرونا» در روزنامه جهان صنعت به بررسی تصمیم دولت برای بازگشایی اغلب مشاغل در تهران پرداخته و نوشته: «اگر چه کار دولت به جهت کمک به مشاغل است، اما در نهایت به نظر می‌آید که این تصمیم مقداری عجولانه است. باید مسیر تولید در کشور و رونق اقتصادی از جهات دیگری هم دنبال شود.»
او در ادامه آورده «دولت باید خیلی شفاف با مردم مطرح کند که چرا امروز وضعیت کشور به اینجا رسیده و برجام با شکست روبه‌رو شده و ما امروز دچار چنین شرایطی هستیم. متأسفانه با محافظه‌کاری و ملاحظه‌کاری شرایط کشور امروز به گونه‌ای شده که ما اگر اقلام حداقلی حفاظتی را برای مردم تأمین کنیم باید خیلی خوشحال باشیم در حالی که بدون شک از نظر اقتصادی شرایط موجود دوام زیادی نخواهد داشت مگر اینکه بتوانیم منابع بیشتری تولید و خلق کنیم و این راهش تعامل با دنیا و برداشتن تحریم‌هاست. تا زمانی که این اتفاق نیفتد قطعاً شرایط بدتری در سال ۹۹ خواهیم داشت.»
گرچه در این یادداشت، مشکل به درستی تشخیص داده شده است، اما آیا واقعاً مسیر حل آن صرفاً از راه تعامل با دنیاست؟ و تازه بر فرض که چنین باشد، آیا با قدم برداشتن‌های دولت ایران برای تعامل با جهان، تعامل برقرار می‌شود؟! مگر دولت روحانی حتی تا تماس تلفنی با رئیس جمهور امریکا پیش نرفت؟ نتیجه چه شد؟!
او در ادامه یادداشتش نوشته که «در طول سه سال گذشته ارز و تورم چندین برابر در کشور افزایش پیدا کرده است. نه حقوق حقوق‌بگیران جزء و نه درآمد کسانی که در بخش خدمات کار می‌کنند که بیش از ۵۰ درصد اقتصاد کشور هستند هیچ‌گونه افزایشی متناسب با این تورم نداشتند. آیا خود مدیران و مجموعه حاکمیت و دولت متناسب با شرایط دشوار کشور هزینههایشان را کنترل کردند؟ آیا بودجه‌های مربوط به مسائل تشریفات در نهاد‌های مختلف کم شده یا تغییری کرده است؟ آیا پرواز‌های اختصاصی مقامات دولتی کم شده است؟ آیا رانندگان شخصی و خودرو‌های شخصی کاهش یافته؟ نمی‌شود در کشوری که این همه مسئله و مشکل دارد از مردم بخواهیم تحمل کنند، ولی دولتمردان ما هیچ تغییری در زندگی‌شان داده نشود. متأسفانه شرایط کشور دشوار است. حتی روز‌های آینده و بعد از کنترل کرونا دشوارتر خواهد بود. آنچه مردم را بیشتر اذیت می‌کند این است که طبقه متوسط به شدت ضعیف می‌شود و در عین حال ناعدالتی وجود دارد، اما کسانی که در مسئولیت هستند این تغییرات را حس نمی‌کنند.»
این بخش از یادداشت او مطالبه به حقی از مسئولان دولتی و غیردولتی است. گزارش تفریغ بودجه منتشر شده و نتایجی از آن بیرون آمده که برای همه عجیب و قابل تأسف است. هدر رفت حداقل ۳ میلیارد دلار ارز یکی از آنهاست. حقوق ۴۵ میلیون تومانی یک مدیر دولتی هم ارجاع خوبی است که بدانیم دولتی‌ها چقدر در صرفه‌جویی مالی با مردم همراه شده‌اند!
آیا مدیران دولتی هم همپای مردم هزینههایشان را كم كرده‌اند؟
علی تاجرنیا، طی یادداشتی با عنوان «تشدید فقر در پسا كرونا» در روزنامه جهان صنعت به بررسی تصمیم دولت برای بازگشایی اغلب مشاغل در تهران پرداخت
۱۳۹۹/۱/۳۰
