در روز‌های کرونایی که کشورمان مانند تمام کشور‌های جهان با مشکلات زیادی به خصوص از نظر اقتصادی روبه‌رو است، شاید صحبت از بد‌عهدی‌های مسئولان در حق برخی مدال‌آوران و قهرمانان درباره وعده‌های استخدامی، به عقیده برخی در شرایط فعلی تا پشت سر گذاشتن این بحران زیاد موضوعیت نداشته باشد. به هر حال شیوع ویروس کرونا در کشور خیلی از کسب و کار‌ها را تعطیل کرده و بسیاری را که تا دیروز شغلی برای خودشان داشتند، خانه‌نشین و بیکار کرده است. در چنین شرایطی شاید بعضی معتقد باشند گلایه‌هایی را که قهرمانان در این رابطه دارند باید بگذارند برای روزی که کشور به شرایط عادی برگشت.
برخلاف چنین عقیده‌ای موضوع وعده استخدام به ورزشکاران برای چند ماه اخیر نیست که بتوان با توجیه اینکه کشور شرایط ویژه‌ای دارد از آن گذشت و قهرمانان را دعوت به صبر کرد. سال‌هاست که از مسئولان وزارت ورزش گرفته تا کمیته ملی المپیک یکی از مزایایی که برای مدال‌آوران المپیک، جهانی و آسیایی در نظر گرفته‌اند، دست و پا کردن شغل است تا یک قهرمان پس از اینکه از ورزش قهرمانی خداحافظی کرد، به واسطه افتخارات و مدال‌هایی که برای کشورمان به دست آورده است، برای تأمین معیشت دچار مشکل نشود. چنین مسئله‌ای می‌تواند یکی از بدیهی‌ترین کار‌هایی باشد که متولیان ورزش برای یک قهرمان انجام می‌دهند که در چارچوب وظایف مدیران برای حمایت از قهرمانان تعریف شده است.
با وجود چنین وظیفه و انتظاری که از مسئولان برای حمایت از مدال‌آوران می‌رود و به صورت قانون نیز مکتوب شده است، اما مدیران تصمیم‌گیرنده ورزش نتوانسته‌اند به طور کامل به وعده‌ها و قول‌هایی که برای اجرایی کردن مصوبه اشتغال قهرمانان داده‌اند، عمل کنند. در این راستا خیلی از مدال‌آوران گلایه‌های زیادی از مسئولان دارند که هرچند وقت یک‌بار رسانه‌ای می‌شود. مانند دیروز که پدر علیرضا کریمی، نایب‌قهرمان جهان و دارنده مدال طلای بازی‌های آسیایی نسبت به بدقولی مسئولان برای استخدام فرزندش گلایه کرده و از آن‌ها خواسته به قولی که داده‌اند عمل کنند.
البته تنها علیرضا کریمی نیست که چنین مشکلی دارد. هفته‌های پایانی سال گذشته بود که یکی از قهرمانان تیروکمان کشورمان آنقدر به گفته خودش وعده امروز و فردا از مسئولان شنیده بود که معتقد بود انگار مسئولان او را سرکار گذاشته‌اند. هرچند نمی‌توان تلاش‌های مسئولان را برای سروسامان دادن به وضعیت شغلی قهرمانان و استخدام آن‌ها نادیده گرفت و در خیلی از موارد قانون استخدام برای قهرمانان عملی شده و آن‌ها در سازمان‌های مختلفی مشغول به کار شده‌اند. با این حال گلایه‌های پدر قهرمان کشتی و دیگر قهرمانانی که با وجود داشتن شرایط استفاده از قانون استخدام قهرمانان، همچنان نتوانسته‌اند مشغول به کار شوند، چیزی نیست که بتوان از کنار آن عبور کرد، آن هم قهرمانانی که با وجود زیرساخت‌های نه‌چندان خوب در ورزش کشور توانسته‌اند در مسابقات بین‌المللی برای کشورمان افتخارآفرین شوند.
در چنین شرایطی می‌طلبد که مسئولان در زمینه وعده‌هایی که درباره استخدام قهرمانان می‌دهند، جدیت و تلاش بیشتری به خرج دهند. نمی‌شود یک سازمان پس از قهرمانی یک ورزشکار وعده و قول استخدام بدهد و فردایش کاری برای عملی شدن آن انجام ندهد و قول استخدامی که داده شده فراموش شود. چنین بدقولی‌هایی علاوه بر اینکه وجهه مسئولان را در جامعه ورزش خدشه‌دار می‌کند برای یک قهرمان و مدال‌آور که با تمام سختی‌ها پرچم کشورمان را در مسابقات بین‌المللی بالای سر برده، دلسردکننده است و می‌تواند این قهرمان را که با عملی نشدن وعده‌های مسئولان با دغدغه‌های مختلف روبه‌رو است، در ادامه مسیرش در ورزش قهرمانی با مشکل روبه‌رو کند تا نتواند به افتخارآفرینی‌هایش ادامه دهد.
علاوه بر این بی‌توجهی مسئولان به عملی کردن قول‌های‌شان و حمایت نکردن از قهرمانان باعث می‌شود ورزشکارانی که در حال حاضر در ابتدای راه ورزش قهرمانی هستند هم دلسرد شوند. وقتی آن‌ها ببینند قهرمانان پیش از آن‌ها با وجود مدال‌های رنگارنگ جهانی و آسیایی همچنان گرفتار معیشت هستند و شغلی ندارند، با وجود استعداد و پتانسیلی که برای مدال‌آوری دارند، دچار یک سرخوردگی خواهند شد و در نهایت دود آن به چشم ورزش می‌رود که با توجه به بدعهدی مسئولان نمی‌تواند از تمامی ظرفیت‌ها در ورزش قهرمانی برای کسب افتخار در میادین ورزش دنیا استفاده کند. برای به وجود نیامدن چنین شرایطی مسئولان ورزش، حتی در همین روز‌های کرونایی هم باید در رابطه با مشکلات شغلی قهرمانان پیگیری‌های لازم را انجام دهند تا برخی قهرمانان مانند امروز از عملی نشدن وعده مدیران سرخورده نشوند و قهرمانان آینده هم با دیدن چنین حمایت‌هایی دلگرم به ادامه ورزش قهرمانی شوند.
پای قول‌تان به قهرمانان بایستید
سعید احمدیان
۱۳۹۹/۲/۸
