درگذشت فاطمه رهبر، عضو شورای مرکزی حزب مؤتلفه اسلامی و نماینده منتخب مردم در یازدهمین دوره مجلس شورای اسلامی، خبرنگار نما را بر آن داشت گفتگویی با دختر آن مرحومه، عطیه سنجانی انجام دهد که در ادامه می‌خوانید.
مهمترین ویژگی مرحومه رهبر چه بود؟
مادرم نسبت به مردم، به‌خصوص محرومین و نیازمندان بسیار دلسوز و مهربان بود. اولویت همیشگی ایشان رفع نیاز دیگران در هر شرایطی بود و در این زمینه از هیچ کوششی فروگذار نمی‌کردند. حتی اگر کاری از دستشان برنمی‌آمد فرد نیازمند را به کسی معرفی می‌کردند که بتواند کارش را انجام بدهد. ایشان همه جوره پشتیبان بودند. این ویژگی را وقتی در کمیته امداد امام خمینی سمت داشتند به وضوح می‌توان دید که چقدر آنجا فعالیت کردند و زحمت کشیدند.
از دید فرزند ایشان در باره خصوصیات مهم ایشان بگویید.
از وقتی که یادم هست مادرم مشغله خارج از منزل و فعالیت‌هایشان را داشتند. با وجود اینها ما هیچ‌وقت نبودشان را در خانه حس نکردیم. این‌طور نبود که چون مادر شاغل و بیرون از خانه فعال هستند ما در خانه کمبودهایی احساس کنیم. همان‌طور که خارج از خانه خیلی فعال و موفق بودند به همان میزان و حتی بیشتر در خانه فعالیت می‌کردند و به امور خانه و خانواده می‌رسیدند و از هیچ کوششی برایمان دریغ نکردند و کم نگذاشتند.
خاطره‌ای از ایشان برایمان بگویید.
در فروردین سال گذشته تعطیلات عید همراه خانواده به سفر رفتیم. اگر خاطرتان باشد آن موقع در یکسری از مناطق کشور نظیر استان‌های فارس و گلستان سیل آمد. مادرم به محض اینکه مطلع شدند چه مناطقی سیل آمده است بدون کوچک‌ترین تردیدی بلافاصله همان روز بلیط هواپیما به مقصد تهران گرفتند و برگشتند. در تهران جلساتی برای هماهنگی یکسری کارها گذاشتند. سپس از تهران به مناطق سیل‌زده رفتند و به رسیدگی وضع سیل‌زدگان پرداختند. قصدم از بیان این خاطره این بود که همان‌طور که گفتم مصداق اینکه کمک به مردم برایشان در اولویت بود همین موضوع است که با وجودی که تعطیلات بود، ایشان خودشان را برای کمک به سیل‌زدگان رساند و برای کمک به مردم به صحنه آمد و از هیچ تلاشی فروگذار نکرد.
خوب است در پایان به شیوه‌های تربیتی ایشان هم اشاره‌ای کنید.
با توجه به اینکه مادرم خانمی مؤمن و باتقوا و الگویشان اهل‌بیت(ع) بودند، تمامی سعی‌شان این بود که ما را هم همان‌طور تربیت کنند. تمامی هدف ایشان در تربیت ما این بود که الگوی ما اهل‌بیت(ع) باشد. وقتی خطا یا اشتباهی از ما سر می‌زد، هیچ برخوردی نمی‌کردند که احساس خجالت‌زدگی و ناراحتی کنیم و هیچ‌وقت ما را سرزنش نکردند. ایشان به نحوی ما را متوجه اشتباهمان می‌کردند و به ما کمک می‌کردند آن اشتباه را دو باره تکرار نکنیم. بهترین شیوه تربیتی ایشان رفتار ایشان بود که به ما عملاً نشان می‌داد چگونه باشیم. از مادرم جز خوبی‌هایش هیچ چیز دیگری به خاطر ندارم.
