به گزارش نمابه نقل از بولتن نیوز؛ در حالی که محسن بنگر و علی کریمی در لیست 5 نفره بهترین بازیکن سال فوتبال آسیا قرار گرفته بودند، بنگر از لیست نهایی خط خورد تا کریمی در جدال با دو بازیکن دیگر به دنبال تصاحب دوباره عنوان بازیکن سال قاره کهن باشد.
فاصله گرفتن علی کریمی از روزهای خوبش موجب شده تا در خوش بینانه ترین حالت ممکن هم رسیدن این عنوان به جادوگر سرخ ها غیر قابل تصور به نظر برسد اما اگر واقع بینانه نگاه کنیم حضور بنگر و کریمی در لیست 5 نفره بهترین بازیکنان آسیا بر ضعف فوتبال ایران حکایت خواهد داشت.
قرار گرفتن در لیست 5 نفره کاندیداتورهای انتخاب بهترین بازیکن سال آسیا برای بازیکنی مانند محسن بنگر که لیگ دوازدهم امسال را تاکنون با انتقادات زیادی پشت سر گذاشته و بسیاری وی را بدترین خرید رویانیان برای تیم سرخپوش پایتخت می دانند، اتفاق خوبی بود تا حداقل برای 48 ساعت هم که شده بنگر فراموش کند که از لیست مدافعان درجه یک فوتبال ایران خارج شده است.
اما در مورد علی کریمی وضعیت تا حدود زیادی متفاوت است؛ کریمی هر چند که با آن هافبک تکنیکی سال های دور فاصله پیدا کرده اما همچنان می توان روی وی به عنوان یک بازیکن محوری حساب باز کرد ولی آن چه موجب می شود تا انتخاب کریمی و بنگر را رخداد بدی برای فوتبال ایران خطاب کنیم، سن وسال بالای آن هاست که روی هم مجموعا از 70 سال هم بیشتر می شود.
وقتی کریمی و بنگر در این لیست قرار می گیرند یعنی اینکه بازیکنان جوان و کم و سن و سال فوتبال ایران این پتانسیل را نداشته اند که بازی آن ها به چشم کارشناسان AFC بیاید و شانس تصاحب عنوان مرد سال فوتبال آسیا را به دست بیاورند.
نمود دیگر این مشکل را می توان در تیم ملی ایران نیز مشاهده کرد. به اعتقاد تمامی کارشناسان فوتبال پس از خداحافظی علی دایی از تیم ملی، خط حمله تیم ملی کشورمان همواره با مشکل مهاجم نوک و تمام کننده مواجه بوده است.
در این چند سال مهاجمان زیادی توسط سرمربیان مختلف در خط حمله به بازی گرفته شدند که هیچ کدام تاکنون نتوانسته اند جای خالی دایی را پر کنند. در مورد جانشین کریم باقری در خط هافبک نیز مشابه همین معضل به چشم آمده است.
ستاره شدن بازیکنان سن و سال دار که در آستانه خداحافظی از دنیای بازیگری هستند، زنگ خطر را به معنی واقعی برای فوتبال ایران به صدا درآورده اما گوش شنوایی وجود ندارد که این زنگ خطر را بشنود.
