دو دقیقه ابتذال = ۲۵۰۰ تومان! + عكس

به گزارش نما به نقل از شبکه ایران، در حالی که شبکه نمایش خانگی مدتهاست به عنوان رقیبی جدی برای سینما و البته تلویزیون ایران قدعلم کرده و همین بهانه ای شده برای شتاب گرفتن روند ساخت فیلم و اخیرا سریال برای این رسانه اما به لحاظ کیفی نه تنها رشدی نسبی را در این عرصه شاهد نیستیم که کیفیت محصولات عرضه شده از این طریق روزبروز در حال کاهش است.

یکی از آخرین سریالهایی که از طریق شبکه خانگی به مخاطبان عرضه شد «ساخت ایران» نام داشت که بر سر حضور محمدرضا گلزار در آن و تغییر خط اصلی سناریو به خاطر استفاده بیشتر از این شِبه ستاره هم فراوان نوشته شده و هم نویسنده اصلی کار خشایار الوند توضیحات مبسوطی ارائه داده؛ اما در اینجا می خواهیم از تازه ترین شاهکار تهیه کنندگان این سریال صحبت کنیم که آخرین سکانس سریال که مدت زمان آن بیشتر از دو دقیقه نیست را در قالب یک دی.وی.دی مجزا به بازار عرضه کرده اند تا به این طریق هم مخاطبان را برای تماشای آخرین نمای فیلم چند هفته ای در تعلیق قرار دهند هم بتوانند آخرین درآمدزایی را هم از نام گلزار داشته باشند!

البته در کنار این دو دقیقه یک سری صحبتهای عوامل فیلم که عمدتا درباره سختیهای کار در خارج از ایران(!!!) است و نماهایی از پشت صحنه کار هم گنجانده شده و البته به همراه این فیلم، فروشندگان محصولات خانگی موظفند یک عدد فیلم دیگر هم به شما رایگان هدیه کنند اما مشکل بر سر احترامی است که می بایست نسبت به مخاطب «ساخت ایران» رعایت می شده! مخاطب روزگار ما را نمی توان آن قدر جاهل فرض کرد که آب بستن به داستانی که حداقل چند قسمت زودتر از این به پایان رسیده بود را نفهمیده و بعد متوجه آن نشود که سازندگان کار از پیگیری او نسبت به داستان سریال سوء استفاده کرده و یک سکانس دو دقیقه ای را به قیمت یک فیلم کامل با او حساب کرده اند.

باز اگر در این دو دقیقه چند دیالوگ محترمانه ردو بدل می شد و تصاویری متفاوت می دیدیم ایرادی نداشت اما به جرات می توان گفت همین دو دقیقه هم جزو مبتذلترین سکانسهایی است که در تاریخ سینما، تلویزیون و حتی شبکه نمایش خانگی وجود داشته؛ برای روشن شدن قضیه دیالوگهای ردوبدل شده در این دو دقیقه را در زیر می آوریم:

در یکی از دیالوگها امین حیایی (بازیگر نقش «غلامحسین») به بهنام تشکر (بازیگر نقش «دکتر») که هر دو با هم در یک آزمایشگاه مشغول کارند می گوید:«از کود کفتر هم می توانیم به فرآیندهای جدیدتری برسیم. یه رفیق دارم که کود کفتر زیاد داره...» در دیالوگی دیگر باز هم مثلا طبع شوخی مسلک همین جناب «غلامحسین» عود کرده و اظهار می دارد:«می شه از پشگل مارچه الاغ به بنزین برسیم؟»

دقیقا از همان زمانی که از قسمتهای پنجم و ششم «ساخت ایران» آب بندی به سریال آغاز شده و خشایار الوند که سناریوی اصلی را نوشته بود در گفتگو با رسانه های مختلف و از جمله همین شبکه ایران خودمان از این مساله صحبت کرد که فیلمبرداری منطبق با فیلمنامه او پیش نمی رود می شد حدس زد که این سریال عاقبت به خیر نخواهد شد اما متاسفانه سیدامیرپروین حسینی و منصور سهراب پور که با همکاری هم تهیه این سریال را برعهده داشتند همان مسیر اشتباهی را رفتند که یک بار حجت الاسلام زم به هنگام تولید «دموکراسی در روز روشن» پیمود، کمال طباطبایی بر سر تولید «در امتداد شهر» و برادران بانکی هم بر سر ساخت «تو و من». این تهیه کنندگان به جای استفاده از قابلیتهای بدیع سناریوی الوند، سعی کردند همه چیز را بر مدار حضور گلزاری پیش ببرند که دیگر بفروش نیست و همین شد که کار نه مخاطب عام را راضی کرد و نه مخاطب خاص را.

ورای این، جا زدن لوکیشنهای لبنان به جای فرانسه هم بدجوری توی ذوق مخاطبی می زد که هوشمندتر از آن است که جایگزینی خیابانهای فرانسه در پشت شیشه عقب اتومبیلهایی که در لبنان راه می روند را درک نکند. جالب اینجاست که سهراب پور تهیه کننده کار درصحبتهایی که ضمیمه همان دو دقیقه شده می گوید:« به علت سرمای هوا بوده که به لبنان نرفته اند و اغلب مردم نفهمیده اند که لوکیشنها در لبنان بود.» اما در فیلم پشت صحنه کار، نظرات تعدادی از مخاطبان پخش می شود و یکی از مخاطبان به صراحت می گوید:«کاملا تابلو بود که فیلم در لبنان ساخته شده است!»

افاضات بعدی را جناب پروین حسینی ایراد نموده اند که گفته اند:«مسئولین فرهنگی از ایشان تقاضا کرده اند که فصل دوم هم ساخته شود.» ای کاش این تهیه کننده دقیقا می گفتند کدام مسئول فرهنگی تقاضای تولید آثاری سطحی همچون «ساخت ایران» را دارد تا مخاطبان هم بیش از پیش با وجهه فرهنگی مسئولان خویش آشنا شوند.

باور کنید اگر همان صحبتها و نماهایی که از پشت صحنه کار در کنار دو دقیقه سکانس پایانی «ساخت ایران» به مخاطب ارائه می شد با نگاهی جامعتر و منصفانه تر به این سریال نگاه می کرد همین چند خط هم قلمی نمی شد اما وقتی می بینیم که در فیلم پشت صحنه بازیگری که به واسطه این کار پول هنگفتی به جیب زده یعنی جناب گلزار حتی یک دقیقه هم درباره حضورش در کار صحبت نمی کند باید حق را به خشایار الوند داد که اردیبهشت ماه امسال و بعد از قطع همکاری اش با عوامل تولید این سریال به شبکه ایران گفته بود:«دوستان آدمی را می خواستند که هر چه به او دیکته می کنند بنویسد اما من دوست ندارم در برابر عمل انجام شده قرار بگیرم. دوست دارم متن خودم را آن طور که می خواهم بنویسم.»