وحشت جدید صهیونیستها از ایران

به گزارش نما،حضرت آیت الله خامنه ای فرمانده معظم کل قوا تابستان سال 90 با حضور در قرارگاه مقدم نيروي دريايي ارتش – ناوگان جنوب با اشاره به تأثيرات جهاني و پيام هاي عزت آفرين و اقتدار بخش حضور نيروي دريايي در باب المندب، خليج عدن، درياي سرخ و كانال سوئز افزودند: اين حضورها دشمن را به شدت دستپاچه و هراسناك كرد زيرا حضور مقتدرانه يگانهاي دريايي جمهوري اسلامي ايران در آبهاي آزاد براي ملتها الهام بخش و اميدآفرين است. جمهوري اسلامي ايران اهل تجاوز نيست ولي اهل حضور در آبهاي آزاد است زيرا آبهاي آزاد دنيا متعلق به همه و بستري براي انتقال فرهنگ است. نيروي دريايي با چنين مختصات راهبردي، براي سياست، عزت ملي و استقلال كشور نقش آفرين خواهد بود.
واژه دریاهای آزاد به همه مناطق اقیانوس‌های جهان اشاره دارد که بیرون از محدوده آب‌های داخلی و دریاهای سرزمینی دولت‌های ساحلی واقع اند و به روی همه ملت‌ها بازند، و هیچ دولتی نمی‌تواند به طور قانونی بر هیچ بخشی از آنها اعمال حاکمیت کند.
در عهد باستان و نیمه اول قرون وسطی، دریانوردی در دریای آزاد برای همه آزاد بود و ادعای حاکمیت بر قسمتی از دریای آزاد از نیمه دوم قرون وسطی آغاز شد و در ایامی که حقوق بین الملل جدید بتدریج شکل می‌گرفت، برخی دولت‌ها بر این عقیده بودند که می‌توانند حاکمیت‌شان را بر بخش‌هایی از دریای آزاد گسترش دهند. در نتیجه این ادعاها، برای دولت‌های دیگر محدودیت‌هایی مانند الزام به پرداخت عوارض، ممنوعیت ماهیگیری، ادای احترام به پرچم دولت مدعی حاکمیت، ایجاد می‌شد. هر قدرت دریایی خود را حاکم مطلق دریایی می‌دانست که در ساحل آن قرار داشت.
در خلال دوره گسترش دامنه بهره برداری از دریا، که از حدود اوایل قرن هفدهم شروع شد، بروز حالت اعتراض به ایده دریاهای بسته، غیرقابل اجتناب شد. زیرا اهمیت کشتیرانی آزاد برای دستیابی به مناطق موسوم به ماورای بحار و تجارت مستعمراتی بر لزوم تقویت منافع ملی دول ساحلی در مورد شیلات غلبه کرد و توسعه قدرت دریایی باعث شد که فکر ادعای حاکمیت بر دریاها کنار گذاشته شود.
علاقه مندی حاکمان و دولتها برای گسترش حیطه حاکم بودن خویش بردریاها سابقه ای بسیارطولانی دارد، امّا توجه قدرت های استعماری اروپا درنیمه ی دوم قرن پانزدهم به کشف مناطق جدید و تصرف سرزمین های تازه ، باعث افزایش فوق العاده این توجهات بسوی دریاها شد . قدرتهای دریایی یکی پس
ازدیگری،حاکم بودن بر آبهای جهان رادراختیارگرفتند ودرجهت افزایش این قدرت کمترین حقوق را برای دولتهای ساحلی قایل شدند . بحثها و کشمکش های فراوانی طی قرن هفدهم تاقرن حاضر بین دولتها در این زمینه وجود داشته که گاهی اوقات به درگیری هایی نیز منجر شده است.
پس ازجنگ جهانی اول و با تشکیل جامعه ملل،اولین کنوانسیون حقوق دریاها درسال 1930.م درشهرلاهه تسکیل شدکه به هیچگونه تفاهمی دست نیافت اما طرح مسأله درمیان کشور ها به عنوان اولین قدم قابل توجه بود و در نهایت سال 1982.م نمایندگان 119 کشورجهان درجامائیکا سند نهایی کنفرانس تحت عنوان " کنوانسیون حقوق بین الملل دریاها " را (که مشتمل بر17 فصل و 320 ماده بود) امضاء کردند.
حضور ایران در آبهای آزاد در حالی که پیش از این تنها برخی کشورها و اکثرا کشورهای قدرتمند غربی به صورت انحصاری از این حضور بهره می بردند در مرحله اول پیام اقتدار و عزت جمهوری اسلامی ایران را به دنیا اعلام کرد و ملتهای آزاده دنیا با چشم خود دیدند که ایران در حالی که در حلقه تحریم های غربی قرار داشت، توانست این حلقه محاصره را بشکند و حتی با عبور از کانال سوئز در سواحل مدیترانه حضور پیدا کند. این حضور از سوی دیگر برای مردم آزاده دنیا الهام بخش و امید آفرین بوده و هست و الگویی برای ملتهای سراسر دنیا است.
نیروی دریایی جمهوری اسلامی ایران با استفاده از حق بازرسی کشتی های غیر جنگی و غیر دولتی در دریاهای آزاد با دزدی های سازمان یافته دریایی، قاچاق انسان و قاچاق مواد مخدر به مبارزه پرداخته و توفیقات قابل توجهی کسب کرده است.
اما یکی از پر اهمیت ترین وجوه حضور نیروی دریایی ایران در آبهای آزاد به خصوص دریای مدیترانه نزدیک شدن ناوهای جنگی ایران به خاک رژیم اشغالگر قدس است، این موضوع تا جایی حساسیت داشته و دارد که زمان حضور ایران در سواحل مدیترانه نیروهای نظامی صهیونیستی به مدت 15 روز آماده باش کامل بودند و با هواپیماهای بدون سرنشین و حتی با سرنشین حضور ایران را رصد می کردند.
اندیشکده بگین سادات در گزارشی به نوشته دکتر «شاول شای» رییس سابق کمیته انجمن ملی اسرائیل و محقق مرکز مطالعات استراتژیک بگین سادات می آورد: حضور نیروی دریایی ایران در دریای مدیترانه یک نشانه روشن از گسترش اهداف راهبردی تهران است و چندین کاربرد مختلف دارد. تلاش‌های ایران برای ساختن یک نیروی دریایی قوی‌تر مکمل تلاشش برای گسترش نفوذش در منطقه دریای سرخ و مدیترانه شرقی است. ایران می‌تواند مشکل درست کند و به متحدانش یاری برساند، و همچنین حضور ناوهای آمریکایی را خنثی کند. همچنین فاصله فیزیکی با اسراییل، دشمن بزرگ را کم می‌کند. در حال حاضر حضور ناوهای جنگی ایران در مناطق نزدیک به اسراییل، دریای سرخ و مدیترانه شرقی محدود است ولی با این حال برای اسراییل نگران کننده است.
روزنامه شما