همه گیری كرونا و بی توجهی به درمان معتادان

به گزارش نما ،بحران داروهای مخدر در آمریکا را به سایه رانده است، ولی این بدان معنا نیست که دیگر از اعتیاد به مخدرها خبری نیست بلکه در طول همه گیری کووید19 بحران داروهای مخدر وخیم تر شده است. نرخ مرگ و میر در نتیجه اوردوز مواد مخدر در نیمه نخست سال 2020 تا 13 درصد افزایش داشته است. کووید19 این تهدید را در خود دارد که سیستم درمان اعتیاد را که تا پیش از این نیز از وضعیت مناسبی برخوردار نبود به کلی از کار بیندازد و این بحران را در صدر بحرانی دیگر بنشاند.
بحران داروهای مخدر یا درست تر بگوییم بحران اوردوز دو دهه است که آفت جان آمریکا شده است. اوردوز مواد مخدر از جمله دلایل اصلی مرگ های تصادفی به شمار می رود و هر سال جان 70 هزار آمریکایی را می گیرد. مواد مخدر روزانه در 130 مرگ نقش دارند که این تعداد برای پر کردن یک هواپیمای مسافربری کافی است.
من به عنوان یک جامعه شناس پزشکی که در مورد بحران داروهای مخدر طی یک دهه گذشته مطالعه کرده ام، شاهد بوده ام که این مسئله چه ویرانی هایی را به بار آورده است.

خاموشی کورسویی از امید
مرگ در اثر اوردوز که از سال 1999 به این سو به شدت افزایش پیدا کرده بود، در سال 2018 ، 4.1 درصد کاهش یافت که عمدتا به دلیل مرگ و میر کمتر در اثر داروهای مخدر تجویزی بود. کارشناسان می گویند که تجویز کمتر این داروها، افزایش دسترسی به درمان و افزایش دسترسی به داروی درمان اعتیاد نالوکسن عوامل اصلی توضیح دهنده این کاهش مرگ و میر است.
این کاهش گذرا با افزایش شدید مرگ و میر ناشی از اوردوز در طول سال های 2019 و 2020 به آخر رسید، چرا که مرگ و میر ناشی از مصرف سایر مواد مخدر همچون کوکائین و متامفتامین افزایش یافت. به این ترتیب نه تنها اعداد و ارقام افزایش پیدا کرد، بلکه نوع مواد مخدری که در اوردوز نقش داشتند نیز تغییر کردند.
در بسیاری از مرگ های ناشی از اوردوز استفاده از مواد مخدر متعدد نقش دارد. هم اکنون مخدرهای تجویزی به نسبت هروئین، کوکائین و متامفتامین نقش کمتری در این مرگ و میرها بازی می کنند. فنتانیل مصنوعی- یک داروی مخدر غیرقانونی قوی که در آزمایشگاه ها تولید می شود- از این نظر بزرگ ترین تهدید به شمار می رود. به نسبت داروهای مخدر تجویزی، این ماده دو برابر بیشتر در مرگ و میرهای ناشی از اوردوز نقش دارد.

درمان اعتیاد ناکافی
نرخ مرگ و میر ناشی از اوردوز -20.7 مرگ در هر 100 هزار نفر- برای افراد آشنا با درمان اعتیاد جای هیچ تعجبی ندارد. چون تنها 17 درصد از افراد گرفتار اعتیاد درمان دریافت می کنند.
و درمان اعتیاد به شکل ناخوشایندی پراکنده و فاقد بودجه است. صنعت درمان اعتیاد که از مراقبت های درمانی اصلی جدا شده است، تابع مقررات محدودی است که موجب افت کیفیت آن می شود. فقط یک سوم موسسات داروهای لازم برای درمان اعتیاد و مراقبت مبتنی بر شواهدی که باعث کاسته شدن از ریسک های اوردوز می شود دریافت می کنند.
در مواجهه با درمان اعتیاد ناکافی، راهبردهای کاهش آسیب می توانند موثر باشند. رویکردهای کاهش آسیب، افرادی را که از مواد مخدر استفاده می کنند تشویق به استفاده از راهبردهایی می کند که از آنان در برابر اوردوز، بیماری های عفونی و آبسه های ناشی از استفاده مشترک یا مجدد از سرنگ ها محافظت می کند.
برنامه هایی که آسیب را کاهش می دهند از جمله شامل برنامه های نالوکسن که این دارو را در سطح اجتماعات توزیع می کنند و برنامه های ارائه خدمات سرنگ که سرنگ های بهداشتی را در میان افراد گرفتار اعتیاد تزریقی توزیع می کنند است. این برنامه ها اگرچه موثرند، اما حمایت ناچیزی دریافت می کنند که عمده دلیل آن ترس از بدنامی است. برنامه های توزیع نالوکسن و برنامه های خدمات سرنگ با بودجه های مختصر و ساعت های محدودی فعالیت می کنند که در طول این همه گیری محدودتر نیز شده اند.

برخورد بحران ها
با آغاز همه گیری کووید19 دولت فدرال تدابیری را برای کاستن از اثرات این همه گیری بر بحران داروهای مخدر به اجرا گذاشت.
دولت موانع موجود را رفع کرد تا متقاضیان در درمانگاه های متادون درمانی، داروهای مورد مصرف در درمان اعتیاد با خود به خانه ببرند و پزشکان برای تامین بوپرنورفین که یک داروی مورد مصرف دیگر در درمان اعتیاد است از طریق پزشکی از راه دور اجازه تجویز آن را داشته باشند. این تدابیر با هدف کاهش تماس های فردی به اجرا گذاشته شده است.
اما کسانی که با این معضل سر و کار دارند هنوز با چالش هایی رو در رو هستند. یکی اینکه آنها نمی توانند در گروه های حمایتی حضوری شرکت کنند. در نتیجه انزوای اجتماعی احتمال استفاده از مواد مخدر و اوردوز را افزایش داده است. اگرچه آمار ماه های اخیر هنوز در دسترس نیست، اما عمده شواهد روایی از اهمیت غلبه بر استرس و اضطراب تشدید شده به دلیل این همه گیری و اختلال در برنامه های روزمره ای که برای بهبودی اهمیت دارند خبر می دهند.
گذشته از این کووید19 زنجیره تامین مواد مخدر غیرقانونی را خطرناک تر کرده است. این مواد در بازار غیرقانونی حاوی مواد مختلفی هستند. کسی که هروئین می خرد ممکن است ترکیبی از هروئین، فنتانیل و اوکسی کودون را از فروشنده تحویل بگیرد، مواد مخدری که میزان اثرگذاری آنها با هم فرق دارد. کسانی که مواد مخدر مصرف می کنند معمولا مواد مصرفی خود را از یک فروشنده شناخته شده خریداری می کنند، برای همین می دانند چه چیزی می گیرند و چقدر می گیرند.
کووید19 تجارت مواد مخدر غیرقانونی را دچار اختلال کرده و مواد کمتری وارد کشور می شود. با کاهش عرضه مواد، افراد از مصرف مواد دست برنمی دارند؛ بلکه موادی را با ترکیبات ناشناخته از فروشندگان جدید می خرند. اگر کسی هروئین بخرد اما نداند که فنتانیل بسیار قوی تر را به او داده اند، خطر اور دوز در او به شدت افزایش پیدا می کند. افراد به این دلیل جان خود را از دست می دهند که نمی دانند چه ماده مخدری از فروشنده تحویل می گیرند.

بحران ترکیبی
بعلاوه کووید19 عوامل استرس آوری را که به اوردوز منجر می شود نیز افزایش داده است. اعتیاد «بیماری نومیدی» است، یعنی در میان کسانی که چشم اندازهای اجتماعی و اقتصادی فقیرتری دارند رواج دارد. وضعیت سلامت روانی، از دست دادن شغل و بی ثباتی مسکن همگی در مصرف مواد مخدر نقش دارند.
کووید19 موجب شده که درمان کمتری در دسترس قرار داشته باشد. مراکز درمانی که برای تعطیل نشدن تقلا می کنند، در حال کاستن از ساعات کاری و تعداد کارکنان خود هستند. تعطیلی برنامه خدمات سرنگ و توقف برنامه های نالوکسن نیز به تضعیف تلاش های کاهش آسیب منجر می شود.
راهبردهای گسترش درمان توانسته است مقداری کمک کند. با این حال فقط پزشکانی که از قبل از مجوز ویژه برای تجویز داروهای مخدر برای اعتیاد برخوردارند می توانند پزشکی از راه دور را برای تجویز بوپرنورفین انجام دهند. اقدامات دولت فدرال مراقبت را به شکل آنلاین منتقل کرده، اما ظرفیت درمان در حداقل حالت خود افزایش پیدا کرده است.

یک راه حل نظام مند
وضعیت ناخوشایندی است، اما هم اکنون رهبران می توانند راهبردهای موثری را به کار گیرند. در کوتاه مدت رهبران می توانند تلاش ها در زمینه کاهش آسیب را دو برابر کنند. آنها می توانند اجتماعات را با نالوکسن پوشش دهند و آن را در هر کتابخانه، پمپ بنزین، داروخانه و ماشین های خودپرداز ارائه دهند و به عنوان یک کپسول اطفای حریق آن را در دسترس همه بگذارند. آنها می توانند روی برنامه های خدمات سرنگ سرمایه گذاری و افراد را تشویق کنند تا برای تست تشخیص وجود فنتانیل در مواد مصرفی شان، از نوارهای تست مواد مخدر استفاده کنند.
آنها می توانند داروهای مربوط به درمان اعتیاد را با حذف مجوز ویژه گسترش دهند و اجازه تجویز این داروها را به تمام پزشکان مجاز بدهند و اختیارات لازم را برای در اختیار گذاشتن بوپرنورفین به داروسازها بدهند. رویکردی که نتایج مطلوب خود را در رودآیلند نشان داده است. آنها می توانند بیمه درمانی را بسط دهند که بیمه کنندگان را ملزم به پوشش دادن درمان اعتیاد می کند. این تدابیر می توانند جان انسان های زیادی را نجات دهند.
رهبران همچنین به راهبرد دراز مدتی برای کاستن از دلایل ریشه ای اعتیاد نیاز دارند. همانطور که کووید19 روشن کرده، اختلال در زنجیره عرضه مواد مخدر موجب از بین رفتن اعتیاد نمی شود، بلکه افراد گرفتار اعتیاد را در معرض خطرات بیشتری قرار می دهد. افزایش موارد مصرف کوکائین در مرگ و میر ناشی از اوردوز به خصوص جای نگرانی دارد، زیرا اگرچه داروهای درمان اعتیاد برای اختلالات مصرف مواد افیونی کارآیی دارند، اما برای استفاده از اختلال مصرف کوکائین جوابگو نیستند.
طی 20 سال گذشته ایالات متحده از چندین اوج در مرگ در اثر اوردوز به دلیل مصرف داروهای مخدر تجویزی سپس هروئین و بعد فنتانیل عبور کرده است. اکنون کوکائین و متامفتامین تهدیدات بزرگ تری را به وجود آورده اند.
سرمایه گذاری روی اجتماعات سالم تر بهترین خط دفاعی در برابر مشکل اوردوز به شمار می رود. تور ایمنی اجتماعی قدرتمندتر می تواند مشکلاتی را که عوامل ریشه ای اعتیاد را شکل می دهند از جمله بیکاری، بی خانمانی و مشکلات سلامت روانی کمتر کند. ایجاد زیرساخت هایی برای ممانعت از اعتیاد و درمان آن، اجتماعات ما را در برابر توفان های پیش بینی نشده ای چون کووید19 بهتر تجهیز خواهد کرد.
فارس