اصرار بر محرمانه بودن قرارداد فوتبالی‌ها برای چیست؟

به گزارش نما، ماجرای قرارداد مارک ویلموتس و اتفاقات پیرامون آن، آنقدر عجیب و تاسف‌بار بود که حتی افرادی که فوتبال را جدی پیگیری نمی‌کردند یا علاقه به آن نداشتند هم به دنبال اخبار پرونده مربی بلژیکی بودند. شاید بتوان گفت جدا از قصوری که در انعقاد قرارداد این مربی وجود داشت، وجود بنده «محرمانه» در قرارداد و به دنبال آن نبود شفافیت‌های لازم درباره مبلغ دستمزد سرمربی تیم ملی باعث شد بحران پرونده ویلموتس بزرگتر از تصور همگان بشود.

ماه‌ها قبل مهدی تاج که در یک برنامه تلویزیونی حاضر شده بود، درباره شفافیت قرارداد مربیان و بازیکنان فوتبال ایران صراحتا گفته بود که هیچ قراردادی نباید محرمانه باشد و در زمان انعقاد قرارداد، باید مبلغ و مدت آن به طور رسمی اعلام شود. البته او بلافاصله پس از بیان این اظهارات تاکید کرد که در قرارداد ویلموتس بند «محرمانه» وجود دارد و به همین خاطر مبلغ آن قابل بیان نیست. این اظهارات به دوره‌ای برمی‌گردد که هنوز بحث شکایت ویلموتس و صدور حکم فیفا مطرح نشده بود اما چند ماه بعد که حکم کمیته تعیین وضعیت بازیکنان و مربیان فیفا صادر شد، اظهار نظر درباره بند محرمانه قراردادها به خارج از حیطه فوتبال هم کشیده شد.

درباره این مساله محمدجعفر منتظری، دادستان کل کشور هم اظهار نظر جالبی داشت و در یک برنامه تلویزیونی گفت: «من شنیدم که گفتند قرارداد محرمانه است. ما نباید قرارداد محرمانه داشته باشیم. معنی ندارد که قرارداد محرمانه باشد. قرارداد یک باشگاه و طرف خارجی یا داخلی باید شفاف باشد.»

اظهارات مسئولان فوتبال و البته نهادهای نظارتی خارج از فوتبال نشان می‌دهد همه به دنبال این هستند که قراردادهای مربیان و بازیکنان با باشگاه‌ها شفاف و بدون ذکر بند «محرمانه» باشد. یعنی مثل تمام باشگاه‌های اروپایی وقتی قراردادی به امضا می‌رسد، مبلغ و مدت به طور رسمی اعلام شود تا همه بدانند یک فوتبالیست یا مربی چقدر دستمزد می‌گیرد و چقدر برای انتقال او هزینه شده است. نباید فراموش کرد که سالها قبل سازمان لیگ فوتبال با انتشار مبلغ قرارداد بازیکنان روی سایت رسمی خود قصد داشت این رویه را ایجاد کند که قراردادها شفاف باشد اما بروز مشکلاتی، سازمان لیگ را هم در ادامه راه متوقف کرد.

فصل نقل‌وانتقالات تابستانی چند روزی است که شروع شده و با وجود تاکیدهای انجام شده از سوی نهادهای نظارتی، باز هم شاهد انعقاد قراردادهای محرمانه هستم. به نظر می‌رسد بحث شفافیت قرارداد ها فقط در همان مصاحبه‌ها باقی می‌ماند و کسی به دنبال این نیست، این رویه هم در فوتبال ایران رواج یابد. بازیکنان و مربیان در میان شایعات داغ قراردادهای چند میلیاردی، به راحتی بند «محرمانه» را در قراردادشان می‌نویسند و متولیان فوتبال هم که کلا بحث شفافیت را فراموش کرده‌اند. البته در این میان نباید از نقش باشگاه‌ها هم چشم پوشی کرد چون همین باشگاه‌ها که بیشترشان به دولت وابسته هستند، نقش مهمی در نبود شفافیت در قراردادها ایفا می‌کنند.
منبع: ایسنا