سیده زهرا عبدی‌منش- میل به تشکیل خانواده و امتداد نسل از جمله مسائلی است که در تمام اقوام و افراد بشر وجود دارد اما این روزها در کشور ما به واسطه شرایط اقتصادی و همچنین تغییر ملاکها و معیارهای گوناگون که محصول عوامل مختلفی است ازدواج جوانان با تعویق جدی و یا حتی تجردگزینی مطلق روبرو شده است.
تجردگزینی محصول امروز نیست
با نگاه به وضعیت ازدواج و تشکیل خانواده در می‌یابیم که تجردگزینی محصول دهه حاضر نیست، اگر به دنبال سرنخ این ماجرا باشیم می‌توانیم بگوییم سیاستگذاری‌های چهاردهه و به ویژه دوران پس از جنگ تحمیلی منجر به تغییر ذائقه در نسل شد، رویکردهایی مثل ایجاد تشخص در دختران با تکیه بر تحصیل و استقلال مالی، عدم استطاعت جامعه کار برای به کارگیری پسران متخصص و تحصیلکرده، گرانی مسکن و افزایش هزینه سبد خانوار، افزایش سطح توقعات از زندگی، تجمل‌گرایی و... گوشه‌ای از مسائلی است که باعث شده نسل امروز بیش از هرچیز به دنبال زندگی مجردی باشد و البته این زندگی فقط منحصر به پسران جوان نیست بلکه دختران هم نسبت به این سبک از زندگی و تشکیل آن تمایل نشان می‌دهند.
بالا رفتن سن ازدواج و افزایش نرخ طلاق
در سال‌های اخیر ما با دو آمار رو به افزایش مواجه هستیم، آماری که حتی در برابر آمار و ارقام مجردان قطعی با تزاید بیشتری خودش را نشان می‌دهد. افزایش سن ازدواج و افزایش نرخ طلاق نگران‌کننده است البته میزان جدایی در ازدواج با سنین بالا کمتر اتفاق می‌افتد؛ زیرا فرآیند عقل منطقی در تصمیم‌گیری در سنین بالای سی سال نقش پررنگ‌تری دارد اما با این حال مصداق بالا رفتن سن انتخاب همسر و تشکیل زندگی دیرهنگام در زادوولد تأثیر شگرفی می‌گذارد نرخ طلاق نیز موضوع جدی است که به غیر از تمام عواقبی که سایر کارشناسان مطرح می‌کنند یک اثر منفی جدی دارد که کمتر به آن پرداخته می‌شود و آن عبارت است از بی‌اعتمادی قشر مجرد به تشکیل خانواده.
بایدها و نبایدهای روزهای بحران
باتوجه به اینکه در این سال‌ها ازدواج نکردن یک بحران جدی شده است و کشور با تهدید نسل جدی روبرو است و فرصت پنجره باز جمعیتی نیز رو به اتمام است باید برای تغییر نگرش و دیدگاه نسل امروز نسبت به ازدواج فکر جدی کرد، اصولا بچه‌هایی که موقعیت زیستی آنها، آنان را تبدیل به دهه شصتی کرده است قربانی عدم ازدواج و تنهایی هستند ایجاد بستر مناسب از طریق شبکه جامع اشتغال، سیاستگذاری فرهنگی برای مسکن، کاهش هزینه سبد خانوار و از همه مهمتر اشتغال بایدها و نبایدهای روزهای بحران است اگر امروز فکری برای این نسل و به تبع آن دهه هفتادی‌ها نکنیم قطعا در آینده‌‌ای نه چندان دور با جامعه بحران‌زده روبرو خواهیم شد جامعه‌‌ای که افسرده، تنها و منفک از نسل‌های پیش از خودش است.
