چه كسی برای «استقلال» تصمیم می‌گیرد؟/ «فرزندِ» رها شده در خیابان!

به گزارش نما، استقلال تیمی که میلیون ها هوادار دارد و پرافتخارترین تیم ایران در آسیاست، این روزها بدترین حال ممکن را دارد. نه مدیرعاملی، نه هیات مدیره تاثیرگذاری، نه سرمربی برای فصل آینده و نه بازیکنانی که خیالشان برای آینده راحت باشد.

استقلال فرزند وزارت ورزش است اما معاون این وزارتخانه پس از چند ساعت حضور شبانه در این باشگاه از اینکه بخواهد صراحتا از تعیین تکلیف باشگاه توسط وزارت ورزش دفاع کند طفره می رود و تصمیم گیری را به گردن هیات مدیره می اندازد. هیات مدیره ای که هر کدام یک نظر دارند و دنبال گزینه خودشان برای سرمربیگری هستند.

هیات مدیره ای که نه توان اداره باشگاه را دارد و نه توان انتخاب سرمربی را. آنها بیشتر دنبال منافع خودشان هستند تا استقلال. چرا که اگر همه یک نظر داشتند و به استقلال فکر می کردند تا امروز سرمربی و مدیرعامل را انتخاب کرده بودند و تکلیف بازیکنان برای فصل آینده را هم مشخص کرده بودند تا هواداران این تیم خون به جگر نشوند.

پرسش در مورد تیم پرطرفدار تهرانی پس از اتفاقات روزها و هفته های اخیر این است که :« چه کسی برای استقلال تصمیم می گیرد؟» وزارت ورزش؟ هیات مدیره؟ سرپرست مدیرعاملی؟ بازیکنان؟ سرمربیان قبلی و هواداران تیفوسی شان یا ...؟

آن چه در روزهای اخیر دیده شد هرج و مرج در تصمیم گیری بود. هیات مدیره در یک نقطه تهران جلسه می گذارد و سرپرست مدیرعاملی و معاون وزیر در نقطه دیگر. بازیکنان چند دسته می شوند و برای انتخاب گزینه خودشان به عنوان سرمربی رایزنی می کنند و برخی اعضای هیات مدیره هم دنبال سرمربی خودشان هستند!

وزیر ورزش پیشکسوتان را گلچین می کند تا در وزارتخانه اش جلسه بگذارند و تصمیم به تشکیل کمیته فنی بگیرند! برخی معاونان و نزدیکانش دنبال سرمربی کردن فلان دوست‌شان هستند و یک عضو هیات مدیره دنبال مجیدی است و یک نفر دنبال فکری و یک عضو دنبال نکونام و یک نفر دنبال الکس نوری!

مگر می شود در باشگاه بزرگی مثل استقلال با عمری ۷۵ ساله این همه بی ثباتی باشد؟ مگر می شود خواست و انتظار هواداران را به بازی گرفت و هر کسی ساز خودش را بزند و دنبال رسیدن به منافع خودش و دوستانش باشد؟ واقعا چه کسی باید برای استقلال تصمیم بگیرد؟

همه می دانند که تعیین کننده ترین نظر در تصمیم گیری برای باشگاه استقلال وزیر ورزش است چرا که رئیس مجمع این باشگاه و مالک این تیم است. اما هم خودش و هم معاونش از زیر بار این مسئولیت شانه خالی می کنند و توپ را به زمین پیشکسوتان و هیات مدیره می اندازند اما وقتی هیات مدیره روی یک گزینه به جمع بندی می رسد ناگهان بازی با برگزاری یک جلسه در وزارت ورزش عوض می شود!

این که وزارت ورزش اصرار داشته باشد بگوید نقشی در تصمیم گیری برای انتخاب سرمربی و سایر عوامل باشگاه استقلال ندارد، از سوی هیچ علاقمند به فوتبالی پذیرفتنی نیست چرا که همه می دانند تصمیم آخر باید به تایید وزیر ورزش برسد. با این شرایط چرا مسعود سطانی فر و همکارانش این جسارت را ندارند که تصمیم نهایی را شفاف و واضح بگیرند و پای تصمیم شان هم بایستند؟

شاید از تبعات آن هراس دارند و نمی خواهند در صورت رقم خوردن ناکامی های احتمالی مسئولیتی متوجه وزارت ورزش باشد. اما مگر می شود وزارتی که مالک استقلال است در تصمیم گیری و انتخاب مدیرعامل و سرمربی آن مسئولیت نپذیرد؟ مگر می شود پدری فرزندش را در خیابان رها کند و حاضر به قبول مسئولیتش نباشد؟

تا شروع رقابت های لیگ برتر کمتر از یک ماه دیگر زمان باقی است اما استقلال که باید یکی از مدعیان قهرمانی در این مسابقات باشد نه مدیرعامل دارد، نه سرمربی دارد و نه تکلیف خیلی از بازیکنانش مشخص است. با این شرایط چطور از هواداران استقلال انتظار دارند ذهنیت حمایت از تیم دیگری را برای خود ایجاد نکنند؟
منبع: مهر