بی‌تحركی عجیب دولت خلاف عقل است

به گزارش نما، روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت: سایت الف با طرح این مطالبه نوشت: در ماه‌های اخیر به طرز شگفت‌انگیزی وضعیت اقتصادی سخت شده و بازارهای خودرو، ارز، مسکن و طلا به‌هم‌ریخته است اما نشانه‌هایی از دولت اعتدال - که تا حدود ده ماه دیگر می‌باید سکان اداره کشور را در اختیار داشته باشدـ برای مدیریت امور دیده نمی‌شود و نوعی رهاشدگی بخصوص در حوزه اقتصادی کشور به چشم می‌آید.

دولت تدبیر و امید که با شعار حل مشکلات و چالش‌های کشور از دریچه روابط خارجی پیروز انتخابات شده بود، دچار انفعال و بی‌تحرکی عجیبی شده است.

رئیس‌جمهور در جلسه پنجم مهرماه ستاد ملی مقابله با کرونا مانند همیشه همه‌چیز را به سیاست خارجی و تحریم ربط داد و گفت: «مردم اگر می‌خواهند برای کمبود و مشکلات لعن و نفرین کنند، آدرس آن کاخ سفید در واشنگتن است و کسی آدرس اشتباه به آنها ندهد.»

این سخنان در حالی بیان می‌شود که بسیاری از کارشناسان اذعان دارند با توجه به برنامه‌های خصمانه آمریکا که تشدید شده ضرورت دارد تحول جدی در سیاست خارجی دولت به‌وجود آید و تلاشی مضاعف در اداره امورات داخلی کشور صورت بگیرد. رهبر انقلاب نیز بارها خواستار عدم توجه به خارج و اتکا به توانمندی‌ها و منابع داخلی برای حل مشکلات شده است. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای اخیراً فرمودند: اگرچه بسیاری از مشکلات ما مربوط به خارج از کشور است اما علاج آنها در داخل و با تکیه‌بر محاسبه درست و نگاه صحیح به مسائل کشور و منطقه و با به‌کارگیری تدبیر، تلاش، خرد و عزم راسخ است، بنابراین نباید علاج را در خارج از کشور جست‌وجو کرد چراکه ما هیچ خیر و بهره‌ای از خارج نمی‌بینیم.

به‌نظر می‌رسد با توجه به اینکه دولت اطمینان دارد تا حدود ده ماه دیگر زمام امور را در دست دارد عملاًً تلاشی نیز برای مدیریت و بهبود اوضاع و شرایط ندارد. احتمالا به همین دلیل است که در روزهای اخیر از ارزش پول ملی به‌شدت کاسته شده، قیمت دلار تا 31 هزار تومان افزایش‌یافته، پراید به 160 میلیون رسیده و بازار اجاره‌بها و قیمت مسکن نیز برای خانواده‌ها به معضلی جدی تبدیل‌شده است؛ اما اراده‌ای در دولت برای مقابله با این چالش‌ها به چشم نمی‌آید.

معقول‌تر آن بود که وقتی گفتمان نگاه به خارج دولت تدبیر و امید شکست خورد مسئولان اجرایی حداقل برای کاهش مشکلات، گفتمان حاکم بر سیاست‌های دولت را تغییر می‌دادند؛ اتفاقی که مشخص نیست طی ماه‌های آخر دولت به وقوع بپیوندد یا نه.