سه هشدار با مرور تشابهات و همبستگی های نفاق و انحراف

به گزارش نما قائم مقام جدید دبیرکل حزب موتلفه اسلامی درباره جریان انحرافی و عملکرد آنها در روزنامه الکترونیکی شما نوشت.
اثبات و نفي جريان انحرافي و بحث بر سر آنکه آن را جريان بدانيم يا فرقه و يا حلقه، امري است که مدتهاست مورد منازعه و مباحثه در فضاي سياسي کشور قرار گرفته است. اما اگر ژرف تر بر رفتار اين گروه بنگريم؛ آن را نه يک حلقه مستأجل, که يک جريان عميق مي يابيم که براي پايدار ماندن در عرصه سياسي به صحنه آمده است. اما براي عدم توقف در کليدواژه "جريان" و يا "حلقه"، در اين نوشتار آنها را "قبيله انحراف" خواهم خواند که "تعصب جمعي" و "اوليت داشتن روابط بر شايستگي ها" ميان اين جمع؛ براي کاربرد "قبيله" کفايت مي کند.
اما براي اثبات علل خطرناک دانستن اين قبيله؛ ضروري است سي وسه سال به عقب بازگرديم؛ روزگاري که منتقدين سازمان مجاهدين خلق (منافقين) تندرو معرفي شده و اعضاي اين گروهک جواناني انقلابي با سلايق متفاوت از ديگر انقلابيون معرفي مي شدند. اما گذر زمان اثبات کرد که ديوار کجي که بر مبناي اصالت قائل شدن براي يک تفکر انحرافي (مارکسيسم به عنوان علم مبارزه ) بالا رفت، آنچنان کج شد که حتي پس از سقوط اين روزهايش نيز همچنان مورد طمع استکبار است.
جالب آنکه ميان اين دو گروه تشابهات، ويژگي ها و همبستگي هاي بسيار مشهود است. اين نوشتار در پي آن نيست که بگويد قبيله انحراف عضو سازمان منافقين است؛ بلکه تشابهات تاريخي اين دو مي تواند افزايش دهنده بصيرت و چراغ راه آينده ما باشد تا نگذاريم آسيب هايي که از ناحيه آن جريان عبرت آموز متوجه کشور شد, در جريان اخير تکرار شود .
جريان نفاق براي تشکيلات خويش اصالت خاص قائل بود و انحراف براي قبيله اش. نفاق با استفاده ابزاري از نهج البلاغه و کسب وجاهت از آن آغاز کرد و انحراف با سوء استفاده از مسئله غيبت ولي عصر. شعار "آن" جامعه بي طبقه توحيدي بود و فرياد "اين" عدالت اجتماعي اما کم مانندترين طبقه بندي ها و رانت خواري ها در ميان "اين هر دو" رخ داد. جريان نفاق تماميت خواه بود و قبيله انحراف خود محور. دستگاه هاي تبليغاتي "آن" مشغول متهم کردن نيروهاي ارزشي همچون شهيد مظلوم دکتر بهشتي به دزدي و سرمايه داري بود و رسانه هاي "اين" به نيروهاي ارزشي با ادبيات مشابه حمله مي کند. "نفاق" در نزد امام خميني منزلتي نداشت و "انحراف" در کنار امام خامنه اي.
ادبيات ارگان رسمي هر دو, بر هم زننده آرامش و القا کننده تقابل با ولايت فقيه بود. "نفاق" داعيه ضد امپرياليستي داشت و به دامن آمريکا گريخت؛ "انحراف" فرياد ضد آمريکايي سر داد و در تلاش براي مذاکره اقدام مي کند.
هر دو عليه قوه قضائيه دست به سياه نمايي مي زدند؛ اوج هجمه هاي نفاق در ماجراي دستگيري نفر دوم سازمان (سعادتي) بود و اوج حملات انحراف در دستگيري نفر دوم موج ساز آن.
نفاق در تلاش براي رقم زدن جنگ مسلحانه عليه مردم بود و انحراف در تدارک جنگ اقتصادي با مردم.
"آن" مخالف را حزب چماق به دستان مي ناميد و "اين" حزب ثروتمندان. رهبر آن جريان همراه با رييس جمهور گريخت و اين گروه سعي بر مخفي شدن در پشت عنوان رياست جمهوري.
هر دو مانع اصلي در برابر اقدام خود را روحانيت و مرجعيت مي دانستند و سعي بر آسيب رساندن به مبارزين و مدافعين امام در حوزه علميه داشته اند تا آنجا که حتي شبهات مشابه عليه مرجعيت طرح مي نمايند.
تلاش هر دو گروه بر آن بود که آنچنان بر لب خطوط قرمز حرکت کنند که هم مسير ضدانقلابي خويش را پيش ببرند و هم تا حد ممکن از برخورد رسمي و پيامدهاي حقوقي آن مصون باشند.
رفتارهاي برخاسته از تساهل اجتماعي و مخالفت با اجراي حجاب تا علاقه مشترک به پرونده سازي و خروج اسناد از دستگاه هاي اطلاعاتي از ديگر تشابهات اين دو گروه است.
اولويت داشتن "بقاي در قدرت" شايد اصلي ترين علت اين همه تشابه و ستيز مخفي با ولايت و عدم تمکين در برابر خواسته هاي رسمي رهبر است.
اگر نگاهي عميقتر کنيم تشابهات بسيار است. در اين شرايط بايد نخستين هشدار را به کسي داد که مورد طمع اين جمع انحرافي براي سوء استفاده از صندليش قرار گرفته است، مباد روزي که اين توطئه به سرانجام رسد. مصلحت امروز کشور در آن است که دولت دهم به سلامت به پايان رسد و اين موضوعي است که از سوي قبيله انحراف و دشمنان نظام مطلوب نيست.
هشدار دوم متوجه اصولگرايان است که با نگاهي گذرا مشهود است که تلاش شده دستاوردهاي دولتهاي نهم و دهم به ميان قبيله انحرافي کشانده شده و هزينه هايش متوجه اصولگرايان گردد و اين هوشياري بيشتر مي طلبد. و سومين هشدار را به امت اسلامي, که اين قوم با ستيز غير علني با ولايت, در پي ضربه زدن به ولايت فقيه به عنوان ستون محکم انقلاب است. ستوني که امام خميني سفارش کرد مراقب آن باشيم تا انقلابمان صدمه نبيند. يادمان نرود توصيه بنيانگذار کبير انقلاب را که بايد مراقب باشيم انقلاب به دست نا اهلان نيفتد.
محمدعلی امانی