كرونا از سه طریق به اقتصاد جهانی ضربه می‌زند

به گزارش نما، دانیل باخمن از ایالات‌متحده در نشریه world economic forum درباره تاثیرات ویروس کرونا بر اقتصاد جهان نوشت:

کووید ۱۹ یک بیماری است که توسط یک ویروس خاص به نام (SARS-CoV-۲) ایجاد می­شود و در مطبوعات به نام کروناویروس یا کروناویروس جدید معرفی‌شده است.

در حال حاضر چیزهای زیادی در مورد این بیماری نامعلوم است. درحالی‌که مقامات بهداشت عمومی هنوز به دنبال تعیین تبعات پزشکی این ویروس و خصوصیات مهم کلیدی مانند دوره نهفتگی آن هستند، ما معتقدیم که تأثیر اقتصادی آن تا حدودی به نحوه واکنش مردم نسبت به ویروس بستگی دارد. واکنش عمومی می­تواند باعث گسترش سریع‌تر و گسترده­تر آن شود یا می­تواند هزینه­های غیرضروری ایجاد کند.

دستورالعمل‌های ایالات‌متحده برای جلوگیری از "آنفولانزای همه‌گیر"

در سال ۲۰۱۷، مرکز کنترل و پیشگیری بیماری­های ایالات‌متحده (CDC) دستورالعمل­های لازم برای جلوگیری از «آنفولانزای همه‌گیر» را منتشر کرد. توصیه‌های CDC برای «مداخلات غیر دارویی» شامل موارد زیر بود:

-در خانه ماندن داوطلبانه افراد بیمار

-قرنطینه خانگی داوطلبانه اعضای خانواده در معرض بیماری

- رعایت فاصله اجتماعی (ازجمله تعطیلی مدارس، رعایت فاصله اجتماعی در محل کار و به تعویق انداختن یا لغو تجمعات گسترده)

- اقدامات محیطی (مانند تمیز کردن مکرر سطوحی که مرتب لمس می­شود)

کشورهایی که توصیه ­های مشابه CDC را در رابطه با کوید ۱۹ رعایت می­کنند ممکن است مشکلات کمتری را تجربه کنند، گرچه ممکن است هنوز هم شاهد آثار اقتصادی آن باشند. مثلاً تعطیلی مدرسه و رعایت فاصله اجتماعی ممکن است نیروی کار موجود را در منطقه­ای که دچار همه ­گیری است، کاهش دهد. ولی ممکن است در این مناطق شاهد آثار خفیف اقتصادی باشیم.

واکنش شدید عمومی به اقدامات بسیار شدیدی که مقامات یا افراد محلی تصمیم می‌گیرند در یک منطقه معین انجام دهند، می‌تواند منجر به هزینه­های اقتصادی قابل‌توجهی شود به‌ویژه در مناطق و صنایع خاص تولیدی که عملاً نمی­توانند به تولید خود ادامه دهند. اگر کشورهای زیادی این روش را انتخاب کنند، ضربه وارده بر اقتصاد جهانی می­تواند بسیار زیاد باشد.

ضربه اقتصادی

۱. ضربه مستقیم بر تولید. تولید چینی ­ها قبلاً تحت تأثیر تعطیلی استان هوبی و مناطق دیگر بود. مسئولین برخی از کشورهای دیگر نیز با اجرای اقدامات مشابه ضربه مستقیم به حوزه تولید خود را احساس کردند.

کندی اقتصاد در چین بر صادرکنندگان به چین اثرگذار بود. بر اساس اعلام بانک جهانی، بزرگ‌ترین منابع وارداتی چین عبارت‌اند از کره، ژاپن و دیگر کشورهای آسیایی. بنابراین ، حتی بدون شیوع بیماری جدید، این مناطق سال ۲۰۲۰ رشد کندی را تجربه خواهند کرد.

۲. زنجیره تأمین و اختلال در بازار. بسیاری از بنگاه­های تولیدی وابسته به ورودی­های واسطه وارداتی از چین و سایر کشورهایی هستند که به این بیماری مبتلا هستند. شرکت­های بسیاری هم برای دستیابی به اهداف مالی خود وابسته به فروش تولیدات خود به چین هستند. کاهش سرعت فعالیت­های اقتصادی و محدودیت­های حمل‌ونقل در کشورهای آسیب‌دیده از کرونا احتمالاً می­تواند در تولید و سودآوری شرکت‌های خاص جهانی به‌ویژه در ساخت و مواد خام مورداستفاده در تولید، تأثیر بگذارد.

برای شرکت­هایی که به واردات کالاهای واسطه ­ای از مناطق آسیب‌دیده از کرونا تکیه دارند و به‌آسانی قادر نیستند منابع وارداتی خود را تغییر دهند، میزان ضربه وارده بستگی به‌سرعت از بین رفتن بیماری دارد. شرکت‌های کوچک و متوسط ممکن است برای ادامه حیات و رهایی از این اختلال مشکلات بیشتری داشته باشند. مشاغل وابسته به سفر و گردشگری با ضررهایی روبرو هستند که احتمالاً قابل جبران نیستند.

۳. ضربه مالی بر بنگاه­ها و بازارهای مالی. اختلال موقت در ورودی­ ها و یا تولید ممکن است بر برخی از بنگاه­ها، به‌ویژه شرکت­هایی که نقدینگی ناکافی دارند فشار بیاورد. کاسبان بازارهای مالی ممکن است درست یا غلط پیش‌بینی کرده یا بفهمند و یا نفهمند که کدام بنگاه­ها احتمالاً آسیب‌پذیر هستند. نتیجه افزایش خطر ممکن است نشان دهد که یک یا چند بازیگر کلیدی در بازار مالی در رابطه با سرمایه‌گذاری موضع گرفته­اند که تحت شرایط فعلی سودی عاید نمی­شود و همین باعث تضعیف بیشتر اعتماد به ابزارهای مالی و بازارها می­شود.

یک رویداد احتمالی (با احتمال کم) ممکن است در بازار مالی یک اختلال مهم ایجاد کند به‌طوری‌که شرکت‌کنندگان نگران ریسک طرف مقابل شوند. احتمال قدری محتمل­تر کاهش قابل‌توجه در بازارهای سهام و سهام اوراق بهادار شرکت‌ها است که سرمایه‌گذاران ترجیح می‌دهند به دلیل عدم اطمینان ناشی از بیماری همه­گیر امنیت دولت (به‌ویژه خزانه‌داری ایالات‌متحده) را حفظ نمایند.

سناریوها

این سناریوهای بالقوه ایده­ هایی کاملاً توصیفی در مورد مسیرهای احتمالی است که ممکن است شیوع بیماری و اقتصاد جهانی در پیش بگیرند.

۱. بدترین حالت به پایان رسیده است. انتقال بیماری در چین قبلاً کند شده است. گرچه در برخی از جاهای دیگر چین شیوع یافته است، اما این‌ها موجب شیوع گسترده بیماری نمی ­شوند. با تثبیت تعدادی از موارد جهانی، اقتصاد چین به حالت عادی بازمی‌گردد و تأثیر کمی بر اقتصاد برخی از مناطق مانند ایران می­گذارد که برای اقتصاد جهانی مهم نیستند. تولید ناخالص داخلی چین در فصل اول سال ۲۰۲۰ ضربه بزرگی می­خورد اما در فصل دوم و سوم کاهش می‌یابد - گرچه برخی از محصولات ازدست‌رفته هرگز جایگزین نمی‌شوند. شرکت­ های خاص خارج از چین اختلال کوتاه‌مدت در عرضه را تجربه می­کنند، اما تأثیر آن بر اقتصاد جهانی اندک و موقتی است.

۲. سال ویروس. گرچه گسترش این بیماری در چین کند شده است، اما شیوع آن به‌صورت گردشی در سراسر جهان رخ می‌دهد. شیوع بیماری در هر منطقه موجب کندی تولید در آن منطقه می­شود و در دنیای جهانی شده شیوع بیماری و کنترل آن به معنای چرخش اختلال در مناطق مختلف و صنایع مختلف است. تأثیر کلی از هم گسیختن فعالیت اقتصادی موجب کند شدن قابل‌توجهی در رشد جهانی می­شود. مشاغلی که به‌اندازه کافی چابک هستند که بتوانند تعویض عرضه‌کننده‌ها را مدیریت کنند و از نقدینگی کافی برای بقا در دوره­های فروش کم و درآمد کم برخوردار باشند، از مزیت رقابتی برخوردار خواهند بود.

۳. پاسخ جهانی به این بیماری همه­ گیر. درحالی‌که مردم نگران گسترش ویروس هستند، مراکز اقتصادی در سراسر جهان در معرض تعطیلی به سبک ووهان هستند. تصمیمات ناهماهنگ بر اساس کشور به کشور حرکت مردم و کالاها را مختل می­کند. تولید جهانی کاهش می­یابد زیرا تجارت­ های دارای زنجیره­ های عرضه بین­ المللی می­ توانند فقط به‌طور متناوب فعالیت کنند. گردشگری و مشاغل مرتبط به‌شدت کاهش می ­یابد و مشاغل و مناطق مرتبط با گردشگری آسیب می­بینند. بیش از یک سال طول می‌کشد تا سازمان بهداشت جهانی و سازمان ملل متحد پاسخ جهانی پذیرفته‌شده‌ای را تهیه کنند که اقدامات پزشکی را بر اساس اثربخشی و هزینه­ بری اقتصادی گسترده­ تر اولویت‌بندی کند و این پاسخ توسط اقتصادهای بزرگ جهان پذیرفته شود. تولید ناخالص داخلی جهانی دچار رکود می­شود، تجارت بین­ المللی سقوط می­کند و رکود جهانی یک احتمال قطعی است.

۴. بحران مالی. تأخیر در حمل‌ونقل و برنامه­ های تولید برای شرکت­هایی که بدهی­ های سنگین دارند به‌خصوص در ایالات‌متحده، مشکلات مالی ایجاد می­کند. کاهش در بازارهای سهام جهانی و خروج از خطر - سرمایه‌گذاران دارایی­هایی مانند اوراق قرضه با بازده بالا و سهام­های سبک خود را می­فروشند - سرمایه‌گذاران دارای دارایی‌ها کم­ خطر در معرض دید قرار می­گیرند. نگرانی در مورد ریسک طرف مقابل به کاهش سرعت می­دهد و نقدینگی را در بازارهای مالی ته ­نشین می­کند. بانک­های مرکزی برای مدیریت کردن مشکل تلاش می­کنند. بازارهای مالی و اقتصاد جهانی پس از رکود اقتصادی وی (V) شکل بهبود می­یابند.
منبع: فارس