عادل؛ تو عادل ترینی

به گزارش نمابه نقل از گل، نیم فصل اوّل لیگ برتر فوتبال کشور ما با فراز و فرود های فراوان به پایان رسید و همانند دوره های گذشته کاستیهای بسیار در آن دیده شد. از توپ بازی گرفته تا تعطیلی های با دلیل و بی دلیل . از تیم هایی که در هر حال میزبان هستند تا تیم هایی که در هربازی میهمان . از بازی هایی که ناهنگام برگزار شد تا آخرین هفته که جَدَلِ تعویق آخرین ۹۰ دقیقۀ نیم فصل اوّل پر سر و صدا شد ، جایی که پر افتخارترین سرمربی تاریخ لیگ برترایران زبان می گشاید که ایرانی علیه ما بود !

در این بین دوشنبه شب ، در یک فستیوال تمام فوتبالی بنام "نود" که فوتبالی ها و حتی غیر فوتبالی ها ، بیش از ۱۸۰ دقیقه در پای جعبۀ جادو میخکوب می شوند ، آوردگاهی به وجود آمد که بزرگواری با نشان " شوالیه" مدیرِ مدبّر یکی از بزرگترین تیمهای آسیایی و خارج از ادبیات رسانه ، مجری برنامه را دون تر از آن بداند که با او به گفتگو بنشیند و با ادای جملۀ : " تو لیاقت نداری "!!! به مکالمۀ خود پایان دهد .

عادل فردوسی پور

مادامی که با تجربه ترین مدیران فوتبالی ما ، که پیشوند "دکتر" حکایت از تحصیلات عالیه اشان دارد ، اینگونه برخورد نمایند چه انتظاری از دیگر اهالی فوتبال می توان داشت ؟ چه انتظاری از تماشاگر نوجوان و هیجان زده می توان داشت که با فریاد بلند و آب و تاب ، رکیک ترین دشنام ها را به نظم نکشد و نثار داور یا تیم حریف نکند ؟ چه انتظاری از بازیکن دعوت شده می توان داشت که رقم دقیقی بین ۲۰۰ هزار تا ۴۰۰ هزار برای یافتن شماره ای بعنوان برنده از بین میلیونها بیننده بیان کند؟ ما نیز همزمان با مجری برنامه بعد از شنیدن این جملات و لمس این حرکات ، آچمز شدیم .... که اینجا رسانه است و میلیون ها بینندۀ داخلی و خارجی . براستی ما را چه می شود و آستانۀ صبوری و نقدِ شنیداری مان تا کجاست ؟

تمام فوتبالی های این سرزمین نیک می دانند که در حال حاضر تنها محکمۀ بی عدالتی های فوتبال ما همین برنامه است و بس. جایی که بازیکن ، داور ، مربی و سر مربی ، فدراسیون و کمیته هایش و رئیس فدراسیون حتی سایۀ سنگین یک ناظر و یک چشم بینا را در بالای سر خود می بینند ... چه بسیار برنامه ها که با پسوند طلا ونقره و غیر و ذلک آمدند و نماندند ... چرا که همراهی ندیدند ... و اینک تنها این محکمه که در برابر دلّالی ها ، فسادها و تمام حفره های بد بوی فوتبال قد علم کرده بر جای مانده . تصور کنید تنها یک نیم فصل این برنامه روی آنتن نرود... فوتبال بیمار ما که در بخش ، بستری است اگر نمیرد ناگزیر به آی سی یو می رود .

راز ماندگاری این برنامه که دوست و دشمن فراوان داشته و دارد تنها صراحت لهجه ، بازگویی حقایق فوتبال و نداشتن رو در بایستی و تعارف های معمول نشسته بر جان فرهنگ ماست . اینکه مجری آن نمک گیر هیچ احدی ازاین فوتبال پُربریز و بپاش نمی شود .که اگر اینگونه بود دومین دهۀ فعالیت آن را به چشم نمی دیدیم . چه بسیار افرادی که بدترین تهمت ها را به این مجموعه و تهیه کننده اش زدند تا سرپوشی باشد بر ناتوانی هایشان اما در اولین دعوت در پشت میز این برنامه نشستند و روی صندلیش چرخ خوردند و به به و چه چه گفتند . کدام را باور کنیم ؟ دُم خروس را یا .....

قدر مسلم که این برنامه نیز ضعفهایی دارد و شبهای پر نقدی را هم پشت سر گذاشته . مسئله ای که تهیه کننده و مجری ، خود به آن اذعان دارد ... اما برای یک پنچری ، هیچوقت کارخانۀ سازندۀ اتومبیل را زیر سئوال نبرده اند ... اکثر منتقدین خود نیز به این باور هستند که وجود این ۱۸۰ دقیقۀ هفتگی برای فوتبال ما یک نعمت است که اگر اینگونه نبود آقای دکتر دقایقی بعد از لایق ندانستن مجری برنامه ، مجددا روی خط نمی آمد و گفتگو نمی کرد ؟!

اجرای این برنامه ظرافت ، جسارت وآگاهی و حمایت ، لازم دارد که به جز مورد آخر ، همگی در وجود فردوسی پور دیده می شود . زمانی طرفداران یک تیم ریشه دار او را دروغگو و پینوکیو خطاب می کنند و زمانی به صورت نیم جوش طرفداران تیم دیگر علیه او بیانیه می دهند ولی مادامی که هدفت معلوم و معین باشد بی تردید بدون توجه به تمامی نا ملایمات به راهت پر صلابت ادامه می دهی . باد مخا لف است که ترا به آسمان می برد و این قطار در حرکت است که سنگ می خورد . نگارنده بعنوان کسی که در رسانه و حیطۀ ورزش نیز فعالیت می کند ، بدون هیچگونه رابطه و تنها برای حمایت از حق گویی و حق خواهی این برنامه این سیاهه را بر جای می گذارد تا بگوید : که تو ، بی شک لایق ترین کسی هستی که به جراحی غدد و دمل چرکین فوتبال ما می پردازد و لُمپنیسم فوتبال ما را یارای آن نیست که از عدالت تو بکاهد ذرّه ای حتی ... .