فرار از پاسخگویی

به گزارش نما در این روزها که به انتخابات ریاست جمهوری 1400 نزدیک می شویم برخی از نامزدهای اصلاح طلب طوری از خود و برنامه هایشان برای اداره ی کشور سخن می گویند که انگار تا به امرروز در انزوا و انفعال بوده اند و هیچ گونه مجالی برای حضور در قدرت نداشته اند .
اما واقعیت چیز دیگری است اگر به دوره های گذشته بنگریم خواهیم دید که افراد و عناصر منتسب به جریان سیاسی اصلاح طلب، در رده های مختلف اداره ی کشور حضور بسیار پررنگ تری از طیف اصولگرا داشته اند و تقریبا در همه ی دوره ها ایده ها و برنامه های آنان به نوعی به عنوان یک مبنا برای بخش اجرایی کشور بوده است.
این طیف با چنان آب و تابی از برنامه های خود در سیاست خارجی و تعامل سازنده با دنیا سخن می گویند که انگار این سیاست در 8 سال گذشته چیز دیگری بوده است! البته اگر طبق معمول و به دور از جوانمردی همه ی تقصیر ها را به گردن دیگران و موانع واهی موجود نیندازند؛
این ها همان افرادی هستند که در سال 97 وقتی آمریکا از برجام خارج شد گفتند آمریکا موجود مزاحمی بود و چه خوب شد که رفت اما در سال 92 گفتند آمریکا کدخداست و باید دم کدخدا را دید و برای حل مسئله ای هسته ای کشور باید با آمریکا بست که پس از آن با تبلیغات فراوان به مذاکره با آمریکا پرداختند و دستاوردی جز یک خسارت محض را برای کشور به ارمغان نیاوردند.
طیف اصلاح طلبی که این روزها برای حل مسائل اقتصادی فریادها میزند و حتی علیه نظام بیانیه صادر می کند، گویی یادشان رفته که در این 8 سال سرنوشت اقتصادی کشور در دست آنها بوده است! و حال آمده و فریاد می زنند که تولید را رونق می دهیم و مشکلات اقتصادی کشور را حل می کنیم و پول ملی را به ارزش گذشته باز می گردانیم!
اما این روزها برای جریان اصلاح طلب زمان مناسبی برای ارائه برنامه نیست بلکه آنها باید به ملت ایران گزارش کار داده و پاسخگوی عملکرد خود باشند و بگویند که در این 8 سال چه بلایی بر سر بازار سرمایه، مسکن، خودرو و ارز آورده اند؟ اینکه مدام دم از این می زنند که اگر ما و عملکرد ما نبود اکنون قحطی کشور را فرا گرفته بود عین وقاحت و مسئولیت ناپذیری است.
وقتی که خرید مایحتاج ضروری را در ماه های پایانی دولت به تحریم ها گره می زنند نشانه ی ناکارآمدی این تفکر و سوء مدیریت عناصر آن است.