وعده های منطقی؛ لازمه مشاركت پرشور در انتخابات 1400

در انتخابات 1400 مرحله ی تبلیغات نامزدها برای جلب نظر مردم آغاز شده است و اکنون کاندیدهای انتخابات در حال دادن وعده وعید و قول هایی به مردم هستند که به انتخاب شدن آنان برای سمت ریاست جمهوری کمک می کند وعده هایی که عمدتا تنها برای انتخابات داده می شوند و وقتی نامزد مورد نظر بر جایگاه ریاست جمهوری تکیه زد آنها را از یاد می برد

در خصوی این وعده ها باید به چند موضوع توجه داشته باشیم اول اینکه با توجه به سخنان مقام معظم رهبری یکی از ویژگی های نامزد اصلح آگاهی از اختیارات و مسئولیت‌های ریاست جمهوری است، برای دستیابی به اینکه چه کسی اصلح است می توان یکی از شاخص ها را شعارهای مورد نظر نامزدها قرار داد ، شعاری که با امکانات کشور همخوانی ندارد و همچنین راهکار مناسبی برای دستیابی به وعده هایی که داده می شود مطرح نمی شود نشان می دهد که نامزد مورد نظر از امکانات کشور آگاهیی نداشته و تنها شعارها را به منظور جمع آوری رای سر می دهد اتفاقی که نمونه ی آن را در دولت یازدهم و دوازدهم به خوبی مشاهده کردیم که با دادن وعده هایی ارای مردم را کسب نموده اما بعد از انتخابات نه تنها به وعده های داده عمل نشد بلکه اوضاع رو به وخامت در عرصه های مختلف از جمله اقتصاد کشیده شد و همین موضوع باعث تولید سرخوردگی شد؛ واقعیتی که یکی از عمده دلایل عدم شرکت بعضی از اقشار جامعه در انتخابات و پایین آمدن مشارکت مردم است.
وعده ی حل کردن مشکلات مردم در 100 روز و ایجاد رونق اقتصادی که مردم را از یارانه بی نیاز کند و... وقتی بیان شد و در عمل به آن ها پرداخته نشد باعث شد بخش از جامعه نه تنها به نامزدی که شعارها و وعده های کاذب سر داده بلکه به سایر نامزدها هم بی اعتماد شوند و این گمان در افکار عمومی پدید بیاید که این نامزد هم همچون نامزد پیشین وعده های دروغ می دهد.
بنابراین مردم و رسانه ها باید به وعده هایی توجه کنند که منابع و راهکارهای تحقق آن توسط نامزد مورد نظر مطرح شود موضوعی که فضای انتخابات را از احساس به سمت منطق سوق خواهد داد