مناظره یا منازعه؟ مسئله این است

مناظره های انتخاباتی در طول چند سال اخیر همواره یکی از بخش های پربیننده و پرچالش در تبلیغات نامزدهای ریاست جمهوری بوده است . هدف از برگزاری این مناظره ها علاوه بر ارائه ی برنامه ها از سوی نامزدها، سنجش میزان سواد کاندیداها نیز هست برگزاری مناظره به مروز زمان باعث افزایش سطح سواد و تحلیل های سیاسی جامعه می شود. اما اولین برنامه ی مناظره انتخابات 1400 بیشتر از آنکه مناظره باشد منازعه بود به طوری که اکثر مردم نسبت به جدال ها و بی اخلاقی ها و همچنین ارائه نکردن برنامه ها از سوی برخی از نامزدها معترض بودند کار تا به آنجا پیش رفت که صفحه ی امام خامنه ای در فضای مجازی به انتشار بخشی از سخنان ایشان در واکنش به جدال ها پرداخت و نوشت: " هر وقتی نامزدها در مناظرات تلویزیونی روش اهانت و توهین و تهمت و تخریب طرف مقابل و ترساندن مردم از رقیب را دنبال کردند، کشور به نحوی ضرر کرد"
توجه به چند نکته در اولین مناظره انتخاباتی 1400 ضروری به نظر میرسد، اول اینکه مشاورین بعضی از نامزدها با توجه به نقش کنایه های حسن روحانی در مناظرات گذشته که باعث پیشی گرفتن او در لحظه های آخر از بقیه شد برای ایجاد جنگ روانی و خیال خام پیروزی از این طریق، همان تیکه ها و کنایه ها را به نامزد خود پیشنهاد داده اند تا علیه سایر افراد، بخصوص نامزدی که احتمال پیروزی او را بیشتر می دانند به کار بگیرند
نکته ی دیگر اینکه سوال های طراحی شده مناسب با نیازهای روز جامعه برای عبور از مشکلات فعلی طراحی شده بود که البته بعضی از نامزدها به جای پاسخگویی و ارائه برنامه برای رفع این مشکلات، خود سوال دیگری را مطرح می کردند یا از زمانی که برای پاسخگویی در اختیار آنان قرار گرفته بود به ایراد اتهام علیه سایر نامزدها می پرداختند
می توان گفت که دو فرم در مناظره ۱۵ خرداد به نمایش در آمد که دو قطب اصلی مناظره بوند؛ دو قطبی که نوع رفتار کاندیدا‌ها آن را تعریف کرد؛ یک سمت تنها برای برای مشاجره و ستیز به مناظره آمده بودند و یک سمت تنها به دنبال رقابت و نقد رقیب و ارائه برنامه های خود بوند. در جدال میان این دو قطب، مردم باید تصمیم بگیرند کدام را می‌خواهند.