به گزارش نما ، او که عضو رسمی انجمن خوشنویسان ایران است سال‌ها به‌عنوان دبیر هنر رشته خوشنویسی در مدارس منطقه یک تدریس کرده و چند بار در فرهنگسراهای مختلف از جمله نیاوران و ملل و موزه هنرهای معاصر نمایشگاه خوشنویسی و نقاشیخط برپا کرده‌است. از او درباره لزوم خوش خطی در روزگار تکنولوژی می‌پرسم. اینکه در دنیای مجازی امروز، خوشنویسی چقدر به کار ما می‌آید؟ می‌گوید: «۲۸ سال است که خوشنویسی کار می‌کنم. نهایت خوشنویسی ظاهر دستخط ما نیست. خوشنویسی یکی از سخت‌ترین هنرهای تجسمی است. با یکی ۲ سال نمی‌شود خوشنویس حرفه‌ای شد. در دنیای پرشتاب امروز، یک شیوه مداوای روح و روان هنر است. هرچه به سمت تکنولوژی می‌رویم از آرامش خودمان دور می‌شویم. پس یادگیری خوشنویسی فقط خوش خط شدن نیست.
تمرین آرامش و خودسازی است. حدیث داریم که کسی که یک بسم‌الله زیبا بنویسد، بهشت را بر خود واجب کرده. زیرا در تمرین برای زیبانویسی، آلودگی‌ها را از وجودمان دور کرده‌ایم.» خوشنویس هم‌محله‌ای که خوشنویسی انگلیسی هم یکی دیگر از هنرهای اوست، کتابی با عنوان آموزش خوشنویسی برای کودکان منتشر کرده است. او توضیح می‌دهد: «آموزش خط را به‌صورت فرمولی درس می‌دهم؛ مثل ریاضی. یک فرمول یاد می‌گیریم و هزاران مسئله را براساس آن حل می‌کنیم.»
- برپایی نمایشگاه در کرواسی
محمدی یکتا درباره تجربه برپایی نمایشگاه خوشنویسی در کشور کرواسی می‌گوید: «شروع کارم در فرهنگسرای قیطریه بودم. از همانجا برای برپایی نمایشگاه در کرواسی رفتم. ۱۰ سال هم در فرهنگسرای ابن‌سینا مشغول بودم. در کشور خارجی مخاطب چیزی از نوشته و خط ما دریافت نمی‌کند اما گرافیک خط ما برای آنها جذاب است. به نظر من حتی اگر در روزمره چیزی نمی‌نویسیم، برای زیباسازی وجودمان خوشنویسی را یاد بگیریم.»
- آموزش در کلاس آنلاین
او خوشنویسی با مداد و بعد خودکار را برای بزرگسالان ۳ تا ۶ ماهه و به دانش‌آموزان ۳ تا ۹ ماهه آموزش می‌دهد. در روزهای کرونا، تجربه کلاس آنلاین هم دارد: «در آموزش آنلاین خیلی پیشرفت چشمگیری محقق نمی‌شود. ولی با توجه به شرایطی که پیش آمد، با شرایط همسو شدیم. ۶۰ هنرجو داشتم که با آموزش آنلاین در همان سطح تمرین می‌کردیم تا عقب‌گرد نکنیم. ما مثل یک اعضای خانواده هستیم و با هم دوست هستیم.»
- پیشنهاد خانم خوشنویس برای گذراندن روزهای کرونا
«دوران کرونا بسیار سخت می‌گذرد. اما به لطف هنر نه حوصله‌مان سر می‌رود و نه احساس تنهایی می‌کنیم. صد موضوع و عنوان برای کار نقاشیخط در ذهنم دارم که فرصت نمی‌کنم. در روزهای کرونا کار همه ما بیشتر شده. تعداد هنرجو را باید در کلاس کم کنم و در نتیجه ساعت بیشتری وقت می‌گذارم. هنر سرمایه‌ای است که در دوران سالمندی فریادرس ماست. از همین ساعت هر رشته هنری را که دوست دارید دنبال کنید.»
همشهری آنلاین
