دستاویز جدید انتخاباتی

محمود احمدي‌نژاد رئيس‌جمهور در بخشي از مصاحبه تلويزيوني‌اش از آمادگي دولت براي افزايش بيش از 5 برابري يارانه‌ها خبر داد.برخي از اين اظهارات،‌ شائبه‌هايي سياسي استنباط كردند.اما به نظر مي‌‌آيد كه اين استنباط با منفي انديشي همراه است. دولت درباره مباحث اقتصادي نظريه‌هايي دارد كه راهكار اجراي اين مباحث كاملا روشن است. راهكار از اين قرار است كه نظريه‌هاي دولت بايد به مجلس برده شده و در آنجا با يك كار كارشناسي درست و به دور از شتابزدگي به بحث گذاشته شود و زماني كه به صورت قانون درآمد براي اجرا در دولت مبنايي خواهد بود. دولت هميشه درباره مسائل اقتصادي ديدگاهي متفاوت ارائه داده است و اين تفاوت ديدگاه در بين مجلس و دولت ديده مي‌شود. آنچه مسلم است اينكه تا زماني اين نظريه‌ها به مجلس برده نشود و تصويب نشود قابليت اجرا نخواهد داشت. ضمن اينكه دولت هنوز بودجه 92 را ارائه نداده است و ما مرجع قابل استنادي براي اين داوري‌ها نداريم.دولت در برنامه بودجه 92 رديف ارزي و بودجه‌اي را براي هدفمندي يارانه‌ها قرار خواهد داد كه در اين صورت نمايندگان مخالف و موافق برنامه صحبت خواهند كرد و همچنين نمايندگان دولت از برنامه خود دفاع خواهند كرد. با اين وصف به نظر مي‌رسد افزايش يارانه‌هاي نقدي ساده نيست؛ بلكه طرحي ملي است كه به تمام اقشار جامعه مرتبط است.

از سوي ديگر نظام ما به اين بلوغ رسيده است كه جهت منافع يك جريان مسئله‌اي مانند يارانه‌ها را دستاويز تحريك انتخاباتي مردم نكند. بنابراين سخنان رئيس‌جمهور درباره يارانه‌ها صرفا اظهارنظري براي مردم بوده و ديگران نيز در فضاي باز سياسي جامعه مي‌توانند نظرات خود را در اين باره ارائه دهند؛ كما اينكه رئيس قوه قضائيه و بعضي نمايندگان مجلس درباره سخنان رئيس‌جمهور در مصاحبه تلويزيوني اظهارنظر كرده‌اند. بنابراين قوانين ما محصول خرد جمعي است؛ هر چند ممكن است اشتباهاتي هم رخ دهد. در انتخابات پيش‌رو ما با نامزدي «نخبگان»ي مواجه هستيم كه برنامه‌هاي اقتصادي، فرهنگي و اجتماعي را در دستور كار خود دارند. اين در حالي است كه مجبوريم براي ارائه اين برنامه‌ها به نامزدها آزادي بدهيم. از سوي ديگر مردم داراي شعور و قدرت تحليل مسائل هستند. شايد در شعارها و برنامه‌هاي تبليغاتي افراد مواردي وجود داشته باشد كه مبناي كارشناسي درستي نداشته باشد. به هرحال هر اظهارات و شعارهاي نامزدهاي انتخابات يا حاميان آنان مورد رد يا قبول همه نيست و بايد جوانب زيادي را براي اين شعارها مد نظر گرفت. استفاده از شعارهايي كه شائبه بخشش ثروتي به عموم مردم جامعه را داشته باشد مسئله‌اي است كه ممكن است مردم را تحت تاثير قرار دهد اما در نهايت مردم تصميم گيرنده خواهند بود. وقتي ما متوجه خواهيم شد كه آن شعارها و سخنان مورد قبول مردم قرار گرفته است كه در راي مردم نمود يابد.