ضعف اراده نتانیاهو یا تسلیم در برابر فشار آمریكا

به گزارش نما به نقل از باشگاه خبرنگاران، روزنامه هاآرتص امروز در پايگاه اينترنتي خود در مقاله اي به قلم اوزي بنزيمان نوشت پيش از اين برنامه هسته اي ايران در تمام دوران نخست وزيري نتانياهو در راس برنامه هاي وي قرار داشت و روش برخورد او با اين تهديد بسيار مشهود و قابل لمس بود.

نتانياهو در سخنراني سه شنبه گذشته در آغاز مبارزات انتخاباتي حزب "ليکود-بيتينا" بار ديگر در مورد اين موضوع اما اين بار با ملايم ترين لحن ممکن صحبت کرد.

وي ايران را يکي از چالش هاي فراوان پيش روي اسرائيل خواند که فقط يک شخص قدرتمند مانند وي (باز هم از نظر خودش) مي تواند با آن مقابله کند.
همان کسي که رقابت هاي انتخاباتي خود را به مسئله ايران گره زده بود اکنون تصميم گرفته است کاملا از آن صرف نظر کند.

نويسنده اين مقاله گفت: بايد بدانيم دليل سکوت نتانياهو در اين زمينه چيست. آيا وي از تفکر اين که سرنوشت اسرائيل به چگونگي مديريت در رويارويي با تهديدات ايران بستگي دارد دست برداشته است؟ آيا وي از حمله به تاسيسات هسته اي ايران منصرف شده است؟ آيا به حاشيه کشيدن موضوع ايران نشان مي دهد که عزم وي در اين زمينه کم شده يا تسليم فشارهاي آمريکا شده است؟

تغيير سياست نتانياهو از قرار دادن ايران در صدر برنامه ملي (و بين المللي) به مدت طولاني تا حذف اين موضوع در مباحثات عمومي مانند مبارزات انتخاباتي غيرمعقول و عجيب به نظر مي رسد.

مردم نمي توانند اين حقيقت را ناديده بگيرند که رهبرشان يک سري اهداف ملي را تعيين کند، در مورد شيوه نظامي براي مقابله با آن تصميم گيري کند، از منابع زيادي براي اين هدف استفاده کند، مشکلات تحمل ناپذيري را به مردم خود تحميل کند، جهان را در پيش بيني هاي مايوس کننده خود غرق کند و سپس ناگهان بدون هيچ توضيحي از اين مسئله فاصله بگيرد.

نويسنده اين مقاله افزود مبارزات انتخاباتي احتمالا فرصت خوبي براي ارزيابي توانايي نتانياهو براي رهبري اسرائيل است. آيا اظهارات وي درباره تهديد هسته اي تهران صحت داشت؟ آيا وي راه درستي را براي مقابله با اين تهديد انتخاب کرد؟

اما نمي توان اين ارزيابي را انجام داد زيرا نتانياهو سکوت کرده است و رهبران ديگر احزاب نيز به برخي دلايل، تصميم گرفته اند اين موضوع را ناديده بگيرند. اين سوالات در مورد آنها نيز مطرح مي شود که آيا آنها از نحوه برخورد نتانياهو با ايران راضي هستند؟ آيا راه هاي ديگري دارند؟ چرا در به حاشيه کشاندن اين موضوع در مباحثات عمومي با نتانياهو همکاري مي کنند؟