پدر علم مهندسی ایران را دزدیدند!

به گزارش نما به نقل از خبرگزاری دانشجو، حتما تا به حال مثل معروف «مرغ همسایه غاز است» را شنیده‌اید؟ ویا خودتان بار‌ها آن را به کار برده‌اید.

معمولا ذهن انسان‌ها توجه بیشتری به داشته‌های دیگران نشان می‌دهد و آنچه خود دارد را در برابر آن‌ها کوچک و ناچیز می‌پندارد.

بروز این تمایل از میان قالب‌های کوچکی چون خانواده شروع می‌شود و در ادامه به جامعه بسیار بزرگ تری همچون کشور‌ها نیز می‌رسد. یکی از نمونه‌های برجسته این تمایل را می‌توان در توجه به منابع غنی فرهنگی و هنری کشورهایی با پشتوانه محکم فرهنگ و سنت مشاهده کرد.

برای مثال، می‌توان به طراحی جدید برند بین‌المللی و سر‌شناس «هرمس» اشاره کرد، طرح جدیدی که عینا کپی برداری از ذوق و هنر ما ایرانی‌ها در طراحی فرش‌های تبریز است.

این در حالی است که استفاده از نقش و نگار‌های فرش‌های ایرانی تبریز، توسط غیر ایرانیان در تولید و طراحی پوشاک مورد توجه خاص تولید کنندگان و مصرف کنندگان پوشاک قرار گرفته است، اما تولید کنند گان و طراحان داخلی پوشاک از طرح‌هایی بیگانه با فرهنگ خودمان استفاده می‌کنند.ا

ما نمونه مهم‌تر و قابل توجه‌تر همین مورد که با توجه به مناسبت زمانی بسیار جایگاه مهمی دارد، روز پنجم اسفند ماه است که در تقویم ما ایرانیان تحت عنوان روز مهندس نام گذاری شده است.

هرچند که این روز بیشتر در بین جامعه مهندسین رواج دارد، اما شاید از بین همین قشر نیز تنها عده کمی باشند که وجه تسمیه این روز را بدانند، واز آن میان نیز عده قلیلی هستند که با خواجه نصیر الدین طوسی، که روز بزرگداشت این فیلسوف و شخصیت علمی، بهانه‌ای برای برگزاری روز مهندس شده است آشنایی داشته باشند.

و این نادیده گرفتن‌ها درست در حالی است که عده‌ای بیگانه با فرهنگ ایرانی، شخصیت خواجه نصیر الدین طوسی را همانند بسیاری دیگر از دانشمندان و فیلسوفان ایرانی، از آن خود دانسته و وی را منتسب به کشور خود خوانده‌اند.

به راستی چرا باید خواجه نصیری که پسوند طوسی او خبر از اهل طوس و ایرانی بودن او می‌دهد در رسانه‌های بیگانه نسب ایرانی وی محل تردید قرار بگیرد و هیچ کس به عنوان یک ایرانی به این موضوع اعتراض نکند؟

آیا ندیدن و نشناختن این افراد که تاریخ و فرهنگ کشور ما وابسته به آن هاست نوعی سهل انگاری و دست کم گرفتن خود و ملیت و سنت‌هایمان نیست؟

ابو جعفر محمد بن محمد بن حسن طوسی مشهور به خواجه نصیرالدین (زاده 5 اسفند 579 در توس - درگذشته 11 تیر 653 در بغداد) فیلسوف، متکلم، فقیه، دانشمند، ریاضیدان و منجم ایرانی شیعه سده هفتم است. کنیه‌اش «ابوجعفر» و به القابی چون «نصرالدین»، «محقق طوسی»، «استاد البشر» و «خواجه» شهرت دارد

در ایران، خواجه نصیرالدین طوسی هم به سبب شخصیت علمی‌اش جایگاهی والا دارد و هم از بابت نقشی که در حفظ و رشد فرهنگ ایرانی در عصر ویرانگری مغولان ایفا کرد. از لحاظ مذهبی هم، خواجه نصیرالدین طوسی از بزرگان علم کلام شیعی است و شرحی که شاگردش علامه حلی بر کتاب او، ‌ تجرید الاعتقاد نوشت، هنوز از کتابهای درسی اصلی حوزه‌های علمیه است.

خـواجه نصیر را نمى تـوان یک دانشمند محصـور در قلـم و کتاب به شمار آورد او هرگز زندگى خـویـش را در مفاهیـم و واژه‌ها خلاصه نکرد آنجا که پاى اخلاق و انسانیت به میان مـىآمد، او ارزشهاى الهى و اسلامى را بر همه چیز ترجیح مـى داد خواجه از زندان نفـس و خـود خـواهى‌‌ رها گشته بـود زندانى که با علـم و دانـش نتـوان از آن بیرون آمد بلکه رهایـى از آن ایمان به خـداوند متعال و تقـوا و عمل صـالح لازم دارد.