در سال های دفاع مقدس، آیین های اعزام داوطلبان بسیجی به جبهه های جنگ، از با شکوه ترین جلوه های عشق مردم به انقلاب اسلامی و باورهای مذهبی شان بود اما در این آیین ها، به گروهی بسیار سخت می گذشت و آن مادرانی بودند که جوانانِ رشیدشان، راهی میادین نبرد بودند. این بانوان، از سویی در التهاب و اضطراب رفتنِ فرزند به استقبال خطر و مرگ می سوختند و از سویی شرف و اصالت مذهبی شان اجازه نمی داد انقلاب روحی خود را آشکار کرده و مانع از سفر پسران خود شوند. وداع شور انگیز و تاثیرگذار آنان با فرزندان خود که گاه گداری در کمین عکاس یا فیلمبرداری گرفتار می شد، آیینه ای تمام نما بود از آتشی که این مادران را در خود می سوزاند اما عشقی بزرگ تر و والاتر، آنان را وا می دارد که سوختن را تاب بیاورند و دم نزنند.
به فدای جانِ سوخته زینب کبری(س)
