به گزارش نمابه نقل از فارس، سال‌هاست که مردم افغانستان در نخستین روز از فصل بهار میزبان جشن تاریخی نوروز هستند و با سنت‌ها و آداب پسندیده اسلامی به تجلیل از آن می‌پردازند.
در عین حال برخی با اعتقاد بر این که این جشن جایگاه دینی و مذهبی ندارد، پرچم مخالفت را علیه این سنت نیک که بسیاری از ارزش‌های اسلامی چون دید و بازدید را در خود جای داده است، برافراشتهاند.
نوروز سنتی پسندیده
«لطف‌الله حقپرست» استاد دانشگاه کابل در این زمینه اظهار داشت: هر چند نوروز در دین اسلام به صورت مشخص جایگاهی ندارد اما به عنوان یک فرهنگ و سنت پسندیده در میان فارسی زبانان جهان از محبوبیت ویژه‌ای برخوردار است.
این کارشناس مذهبی اهل سنت تصریح کرد: «انس بنمالک» از صحابه پیامبر اسلام(صلی الله)، میگوید، وقتی رسول‌الله(صلی الله) به مدینه آمدند دیدند شماری از مردم به جشن و خوشحالی مشغول هستند؛ ایشان پرسیدند که این جشن به چه مناسبتی برگزار شده است و مردم در جواب ایشان پاسخ دادند که سال جدید آغاز شده و به همین دلیل جشن گرفته‌ایم.
وی ادامه داد: حضرت رسول (ص) فرمودند: خداوند این روز را به روزهای اعیاد سعید فطر و قربان تبدیل کرد.
نوروز و تأثیرات اجتماعی آن
استاد دانشگاه کابل با بیان اینکه عرف و سنتهای پسندیده مردم در دین مقدس اسلام جایگاه ویژه‌ای دارد، گفت: مردم می‌توانند از نوروز به عنوان یک جشن سنتی تجلیل کنند.
این کارشناس مسائل دینی تصریح کرد: برخی از مردم با پایان زمستان و فرارسیدن سال جدید شمسی، برنامههای تازهای برای زندگی خود در نظر می‌گیرند و آن را آغازی برای یک امر پسندیده می‌دانند.
عضو «شورای اخوت اسلامی افغانستان» گفت: مردم افغانستان و سایر کشورهایی که از نوروز تجلیل میکنند، با فرارسیدن این روز به تمیزی و زیبایی خانه‌های خود می‌پردازند و وسایل جدیدی برای خانه خود تهیه میکنند.
وی ادامه داد: سال نو فرصت مناسبی برای ایجاد تغییر در زمینه‌های مختلف زندگی فارسی زبانان و انسان‌هایی است که آغاز بهار را به فال نیک می‌گیرند.
نوروز و خوشحالی مردم از پایان فصل سرما
حقپرست اظهار داشت: نجات از اتفاقات زمستان از فلسفههای تجلیل از روز اول بهار یا همان نوروز در افغانستان است.
وی با بیان این که سرمای زمستان نمادی از جهنم است و با سلامت گذشتن از چنین فصلی بدون شک جای خوشحالی و تجلیل دارد، گفت: شاید از دلایل تجلیل نوروز در میان مردم تازگی، طراوت و زیبایی باشد که بهار با آمدن خود در طبیعت به وجود می‌آورد، بنابراین مردم با خوشحالی به استقبال این فصل می‌روند.
نوروز در منابع شیعه
«سید حسن شریفی بلخابی»عضو شورای علمای شیعه افغانستان، اظهار داشت: در منابع شیعه در رابطه با نوروز روایت‌ها و احادیث زیادی از پیشوایان دینی عنوان شده است.
وی در ادامه با اشاره به معروفترین حدیثی که در این روایت وجود دارد، گفت: فردی به حضرت علی(ع) شیرینی تعارف کرد، حضرت پرسید: این به چه مناسبت است؟ مرد پاسخ داد: امروز نوروز است و امام فرمودند: هر روز را نوروز کنید.
شریفی بلخابی، افزود: این حدیث نشان می‌دهد که نوروز پیشینه‌ای دینی دارد و تجلیل از آن به عنوان آغاز فصل بهار و رویش دوباره طبیعت، امری به جا و قابل تقدیر است.
این عضو پارلمان افغانستان تصریح کرد: مردم افغانستان هزاران سال پیش نوروز را به عنوان یک جشن ملی و فرهنگی خود جشن می‌گرفتند و بر همین اساس برنامههای یک ساله خود را تنظیم می‌کردند.
نوروز جشنی تاریخی و بخشی از هویت مردم افغانستان است
شریفی بلخابی با بیان این که از نظر منطقی این جشن با هیچ یک از برنامههای اسلامی و دستورات این دین منافات ندارد، گفت: لازم نیست که مردم با تفکرات طالبانیسم زندگی کنند و این روز را به غیر مسلمانان نسبت دهند.
این عضو شورای علمای شیعه افغانستان، افزود: کسانی که روز نوروز را جشن می‌گیرند از پادشاهان گذشته پیروی نمیکنند بلکه برای استقبال از آغاز فصل بهار، یک روز یا چند روز را با فراغت از کار به سرور و شادمانی می‌پردازند.
مردم سنتهای پسندیده خود را حفظ خواهند کرد
عضو پارلمان افغانستان در ادامه اظهار داشت: در نفس برگزاری نوروز نمیتوان موردی را یافت که خلاف دستورات دینی باشد و مردم را به بیراهه بکشاند، به این ترتیب مخالفت با این جشن فرهنگی و کهن به معنای مخالفت با هویت دهها میلیون انسان است.
شریفی بلخابی، تصریح کرد: مردم افغانستان علیرغم مشکلات فراوان، فرهنگ خود را فراموش نخواهند کرد و در هر شرایطی به آداب و رسوم گذشتگان خود احترام می‌گذارند.
در سال‌های اخیر، از جشن نوروز در افغانستان به صورت ویژه‌ای تجلیل میشود و می‌توان عامل رونق این جشن را آگاهی مردم از فرهنگ کهن و باستانی خود عنوان کرد.
نوروز از دیدگاه علمای شیعه و سنی افغانستان
علمای افغان بر خلاف فضاسازی‌های انجام شده در سال‌های اخیر بر ضد نوروز در این كشور، معتقدند كه این جشن با دستورات دین اسلام منافاتی ندارد.
۱۳۹۲/۱/۱۱
