فشار هاشمی به روزنامه ها/ استعفای هفت نفر از كابینه/ منتقد هاشمی بودم

برنامه «شناسنامه» این هفته با حضور احمد توکلی، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی روی آنتن رفت.
وزیر کار دولت موسوی در مورد دلیل استعفای خود از دولت میرحسین موسوی اظهار داشت: در دولت آقای موسوی برای خدمت به مستضعفان گرایش مشترکی وجود داشت اما در همان پنج – شش ماه ابتدای دولت، در مورد راه های رسیدن به این هدف اختلاف نظرهای جدی بروز کرد. یک دسته که آقای موسوی و مهندس بهزاد نبوی، مرحوم نوربخش و مهندس هاشمی طباء در آن قرار داشتند معتقد بودند باید با افزایش کنترل دولت بر اقتصاد ملی همه چیز را در دست داشت و به آن جهت داد.



توکلی گفت: دسته دیگر هم بودند که اعتقاد داشتند باید اقتصاد را مردمی کرد و مردم را در مسائل اقتصادی مشارکت داد و دولت این اقدامات را هدایت و بر انجام آن نظارت داشته باشد و خودش جز در موارد ضروری، نقش فعال اقتصادی را ایفا نکند. در این دسته افرادی مثل آقای ولایتی، آقای مرتضی نبوی، آقای پرورش، آقای ناطق نوری، آقای عسگر اولادی و بنده حضور داشتیم. این اختلاف نظر یک جاهایی با مباحثه رفع می شد اما از یک جایی به بعد این موضوع به منازعه رسید و یک مقدار کار کردن سخت شده بود. معدود روزنامه هایی که در ابتدای انقلاب وجود داشت اغلب طرفدار آقای موسوی بودند و توسط دوستان ایشان اداره می شدند.



وی افزود: این روزنامه ها گاهی خیلی ناعادلانه به ما حمله می کردند. فرض کنید علیه من که وزیر کار بودم مطلب می نوشتند و وقتی من مطلبی در پاسخ برای آن ها ارسال می کردم، مطلب من را چاپ نمی کردند. من هم مجبور بودم از آقای هاشمی رفسنجانی کمک بخواهم تا در نهایت با فشار آقای هاشمی و بعد از چهار- پنج روز پاسخ وزیر کار را به چاپ برسانند. کار که به اینجا رسید حس کردیم اگر شرایط به این شکل باشد، کار مردم با مشکل روبه رو می شود. به همین دلیل من به همراه شش نفر دیگر از دوستان به امام (ره) نامه ای نوشتیم و اظهار داشتیم به خاطر وجود این دو تفکر متضاد، کارها پیش نمی رود و استعفای خود را از دولت اعلام کردیم.



توکلی در ادامه با اشاره به پاسخ امام(ره) ادامه داد: امام جواب این نامه را ندادند تا اینکه آقای ناطق نوری خدمت امام رسیدند. امام در این دیدار فرموده بودند که این دو گروه باید با هم تفاهم کند. آقای ناطق هم استدلال های خودشان در مورد اینکه چرا تفاهم امکان پذیر نیست را برای امام بیان کرده بودند و در نهایت امام فرمودند در زمان جنگ استعفای هفت نفر از کابینه کار صحیحی نیست. در نهایت و بعد از این دیدار، ما هفت نفر به این نتیجه رسیدیم که بنده و آقای عسگر اولادی که وزیر بازرگانی بود و در شورای اقتصاد جلوی برخی طرح ها مقاومت می کردیم، استعفا دهیم. بعدها البته دوستان به این نتیجه رسیدند که دولتی کردن اقتصاد کار صحیحی نیست و به سمت مردمی کردن اقتصاد گام برداشتند.



توکلی در ادامه صحبت هایش اظهار داشت: اختلافات آن دوره صرفاً به مباحث کارشناسی مربوط نبود و مبانی فکری هم پشت آن بود. مثلاً یکی از وزرایی که در دسته مقابل قرار داشت مساله مالکیت خصوصی را از ریشه قبول نداشت. حداقل ماجرا این بود که در اداره کشور و اندازه دخالت دولت اختلافات جدی وجود داشت که این اختلافات پیش زمینه فکری داشت. البته بعدها همان گروهی که به دولتی کردن اقتصاد اصرار داشتند، اصرار زیادی به بازاری کردن اقتصاد داشتند که ما باز هم با آن ها مخالف بودیم.



نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی در پاسخ به این سوال که آیا علت خاصی وجود داشت که بعد از استعفا از دولت موسوی، در کارهای اجرایی حضور نداشتید، گفت: سال 64 و بعد از اینکه یک کتاب در مورد اوضاع اقتصادی کشور به رشته تحریر در آوردم، یک روزنامه راه اندازی کردیم و به عنوان تنها روزنامه منتقد دولت آقای موسوی کارمان را آغاز کردیم. به همین علت نه دولت به ما پیشنهاد همکاری داد و نه ما حاضر بودیم مسولیتی در دولت بپذیریم چون با مشی دولت موافق نبودیم.



توکلی گفت: بعد از اینکه آقای هاشمی رفسنجانی هم به راس کار آمدند، باز هم به عنوان منتقد دولت آقای هاشمی در روزنامه رسالت فعالیت می کردیم. در واقع من ترجیح می دادم که روزنامه نگار بمانم و از بیرون فعالیت های دولت را رصد کنم و اگر اشکالی می بینم، آن رابیان کنم. از یک جایی به بعد هم که احساس کردم از لحاظ نظری دچار کمبود می شوم، به سراغ ادامه تحصیل رفتم. شش- هفت سال در رشته اقتصاد تحصیل کردم. بعد از پایان تحصیل هم مستقل از جناح راست، یک روزنامه دیگر تاسیس کردم و بعد هم در انتخابات های مختلف شرکت کردم.