پیشنهاد متكی برای 'جهش تاریخی درآمد سینمای ایران'

منوچهر متکی در سایت شخصی خود نوشت:سینمابسیاری معتقدند سینمای ایران برای این که بتواند همچنان رو به رشد باشد، باید از حمایت های مالی دولتی برخوردار شود. بیشترین باورمندان به این مقوله، کسانی هستند که در سالیان اخیر، بیشترین رانت ها را از سینمای دولتی برده اند.

اما به باور من، سینمای ایران می تواند بدون رانت دولتی نیز به حیات خود ادامه دهد. این سخن البته به معنای فقدان حمایت از آثار خاص و فاخر سینمایی نیست.

سینما به مثابه یک هنر صنعت، در صورتی قادر خواهد بود روی پای خود بایستند که دخلش با خرجش بخواند و عمده ترین راه این همخوانی، گیشه است. با این حال، مصیبتی که سینمای ایران امروز بدان دچار است ، کمبود آزاد دهنده سالن سینماست.

جای شگفتی و تعجب است که در هزاره سوم، صدها شهر در ایران وجود دارد که فاقد حتی یک سالن سینما هستند! این در حالی است که سینمای ایران، به لحاظ تعداد تولیدات، در زمره پرکارترین سینماهای جهان قرار دارد و رتبه زیر 15 را در جهان به خود اختصاص داده است.

با این حال، تعداد کم سالن سینما باعث شده است از یک سو، هنرصنعت سینما از فروش بیشتر باز بماند و از دیگر سو، میلیون ها ایرانی در صدها شهر نتوانند تماشای فیلم بر پرده نقره ای را تجربه کنند.

کم نیستند جوانانی که در شهرستان های کوچک و حتی بعضاً بزرگ، خبرهای تولیدات سینمایی را در سایت ها و نشریات می خوانند و حسرت به دل می مانند که همانند مردم پایتخت و شهرهای بزرگ تر، بتوانند به تماشای آثار مورد علاقه خود بنشینند. آنها باید صبر کنند تا شاید ماه ها و سال ها بعد، سی دی فیلم مورد علاقه شان را از سوپر مارکت بخرند!

برای گسترش سالن های سینما در شهرهای کوچک، نیازی به احداث سالن های بزرگ و پرهزینه نیست. می توان در بسیاری از شهرها، سالن های موجود را با اندک تغییراتی چند منظوره کرد و برای پخش فیلم هم مورد استفاده قرار داد. اما در حالتی مناسب تر، می توان سالن های سینمای کوچک 50 الی 100 نفره احداث کرد.

برآورد می شود نیاز کشور به سالن سینما، 1500 سالن باشد. این یعنی این که باید حدود 1000 سالن دیگر در کشور احداث شود.

احداث این سالن ها در طول 4 سال امری مقدور است. حتی می توان با ارائه مشوق هایی، بخش خصوصی را نیز وارد این عرصه کرد.

چنین اتفاقی، درآمد سینما را با یک جهش تاریخی مواجه می کند، چرخه ای از اشتغال زایی دائمی فراهم می کند و عدالت را در میان مردم ایران در خصوص بهره مندی از هنر هفتم، برقرار می سازد و طبیعتاً آثار فرهنگی خجسته ای نیز می تواند به دنبال داشته باشد.

دولت بعدی، به جای سوق دادن بودجه های سینمایی به برخی حمایت های رانتی از برخی آثار نه چندان مهم و فاخر، باید بخش مهمی از بودجه اش را صرف احداث سالن های سینما در شهرهای فاقد سینما و واجد شرایط کند. این یکی از بزرگ ترین خدمت ها به سینما و مردم هنر دوست خواهد بود.