1- آرام و خندان مثل هميشه، با همان آرامش ديوانه‌كننده كه دوشنبه عادل فردوسي‌پور هم جلوي او كم آورد و رو به رئيس خنده روي فدراسيون گفت: «روي مخ هستي آقاي كفاشيان!» علي كفاشيان دوشنبه شب مهمان برنامه نود بود. پس از چند ماه رئيس فدراسيون دوباره پا به استوديوي جام جم گذاشته بود تا پاسخگوي حال و روز ناخوش فوتبال ايران باشد و حاشيه‌هايي كه از سر و كول فوتبال بالا مي‌رود، تصميم‌هايي كه هر لحظه امكان تغيير آن وجود دارد و نمي‌شود روي آن حساب باز كرد، مانند همين ۱۶ تيمي شدن يا ۱۸ تيمي ماندن ليگ، داستان تباني در دسته اول كه سوژه داغ رسانه‌هاست، آن مسابقاتي كه كفاشيان در هفته پاياني‌اش با افتخار اعلام كرده بود كه بدون مشكل تمام شده، اما حالا دو هفته پس از حرف‌هاي آقاي رئيس، ماجراي تباني به جاهاي باريك كشيده شده است. كفاشيان حالا دوشنبه شب به نود آمده بود تا در اين باره توضيح دهد و البته ماجراي استعفايش پس از آن كه كارشكني‌هاي وزارت ورزش كارد به استخوان او رسانده بود. ماه‌هاي آخر سال قبل بود كه كفاشيان با قاطعيت گفت استعفا مي‌دهد و مي‌رود اما او دوشنبه زير حرفش زد و گفت قرار نيست استعفا بدهد و مي‌خواهد بماند. حرف‌هاي رئيس مانند هميشه غير قابل پيش بيني بود، حرف‌هايي مانند روزهاي قبل آن، اينكه نه سيخي بسوزد و نه كبابي، نه كسي برنجد و باعث اختلاف شود.
علي كفاشيان دوشنبه شب مانند هميشه بود، بدون هيچ تفاوتي از برنامه‌هاي قبل كه روبه‌روي فردوسي‌پور در گوشه رينگ قرار مي‌گرفت، سؤال‌هاي صريح عادل هم باعث نشد تا رئيس فدراسيون از وضعيت دفاع به حالت حمله در بيايد. او گوشه رينگ ايستاده بود و مانند بوكسوري كه ضربات حريف را به هيچ مي‌گيرد، در مقابل هر هوك يك لبخند تحويل مي‌داد تا مجري نود كم بياورد و با زبان بي‌زباني بگويد «اجازه مي‌دهيد سرم را بكوبم به ديوار!»
۲- يك مستند انتقادي از فدراسيون مي‌توانست يك چاشني باشد تا علي كفاشيان را دوشنبه شب از رئيس آرام به يك رئيس مهاجم تبديل كند تا هر آنچه در زير پوست فوتبال مي‌گذرد، روي دايره ريخته شود تا شايد درمان حال ناخوش فوتبال شروع شود و فوتبال ايران از وضعيتي نااميدكننده، آينده‌اي روشن را پيش روي خودش ببيند. همين بود كه عادل فردوسي‌پور تمام ناكامي‌هاي روزهاي حضور علي كفاشيان را در ساختمان كوچه سوم سئول جنوبي رديف كرد تا شايد كبريت به انبار باروت بزند و آقاي رئيس جدي‌تر از قبل پاسخگوي فوتبالي باشد كه او رئيس آن است.
انتظارها بي‌فايده بود، بي‌فايده‌تر از آنچه عادل و تمام بينندگاني كه تا‌آن وقت شب چشم به تماشاي دفاعيه رئيس خنده رو داشتند. نه، آقاي رئيس تغيير نكرده بود، همان رئيس هميشگي بود: «دستت درد نكند، مستند خوبي بود. همه شكست‌ها را گفتي اما از موفقيت‌ها هيچ حرفي نزدي.» پاسخي كه تنها كفاشيان مي‌توانست آن را بدهد. شروع او در مصاحبه نود همه را نااميد كرد تا دوشنبه شب هم يك كفاشيان آرام و خنده‌رو كه حتي تندترين انتقادها هم او را از كوره به در نكرد، ببينند. البته اين را بگذاريد كنار چرخش ۱۸۰ درجه‌اي برخي مواضعش و پاسخ‌هاي خنثي به سؤال‌هايي كه خيلي‌ها مي‌خواستند پاسخ آن را از زبان رئيس فدراسيون بشنوند.
۳- ليگ ۱۶ تيمي مي‌شود يا ۱۸ تيمي مي‌ماند، اگر چه هيئت رئيسه فدراسيون تصويب كرده كه ليگ برتر با ۱۶ تيم از سال آينده انجام شود اما فشار برخي تيم‌هاي سقوط كرده براي ۱۸ تيمي ماندن ليگ باعث شده تا ليگ فصل آينده بلاتكليف بماند. قرار بود عادل پاسخ اين بلاتكليفي را از زير زبان آقاي رئيس بيرون بكشد اما جواب كفاشيان دو پهلو بود، طوري كه هم مخالفان و موافقان اين طرح و تيم‌ها را سرگردان گذاشت. او اگر چه گفت ليگ ۱۶ تيمي برگزار مي‌شود اما اين را هم گفت كه رئوف و انعطاف‌پذير است و شايد تصميمش تغيير كند.
همان پاسخي كه آقاي رئيس مي‌خواست هر دو گروه را دلسرد نكند: « ليگ ۱۶ تيمي است اما من انعطاف‌پذيرم و بگذاريد كه سايرين هم اميدوار باشند و كار ما هم پيش برود. البته فصل گذشته زماني كه گفتيم ليگ ۱۶ تيمي مي‌شود، كسي حرفي نزد اما اكنون برخي باشگاه‌ها معترضند. هيئت رئيسه فدراسيون فوتبال اين مسئله را تصويب كرد. با اين حال نرم مي‌گوييم كه ليگ فصل آينده ۱۶ تيمي است. من رئوف هستم. من دائم حرف از ۱۸ تيمي هم مي‌زنم. براي اين است كه مقابل مخالفان اين قضيه نرمش به خرج بدهيم.» كفاشيان كه اين حرف‌ها را مي‌زد، فردوسي‌پور به او مي‌گفت: «طوري حرف مي‌زني كه روي مخ هستي!» كفاشيان هم در جواب مي‌گفت: «من مي‌خندم كه لج تو را دربياورم.»
۴- «مجمع فوق العاده مي‌گذارم استعفا مي‌دهم و از فوتبال مي‌روم. » اين وعده چند ماه پيش علي كفاشيان بود، همان روزهايي كه مشكلاتش با وزارت ورزش و اتحاديه فوتبال به اوج رسيده بود. همان روزهايي كه مديران باشگاه‌هاي بزرگ به دنبال جمع‌آوري امضا براي بركنار كردن كفاشيان و تشكيل مجمع فوق العاده بودند؛ اختلافي كه در نهايت با يك معامله ختم به خير شد. بهروان از سازمان ليگ رفت و تاج جاي او را گرفت تا حالا كفاشيان وعده استعفايش را فراموش كند.
حالا چند ماه بعد رئيس خنده رو حرف ديگري مي‌زند و دوشنبه شب گفت كه استعفا بده نيست و البته صريح‌تر از قبل براي وزارت عباسي شاخ و شانه كشيد كه اگر مي‌توانستند عوضش كنند، اين كار را مي‌كردند: «مطمئن باشيد تير هم استعفا نمي‌دهم، چون بايد اين فرهنگ جا بيفتد كه مجمع بايد براي فدراسيون تصميم بگيرد. دليلي ندارد كه من بخواهم عوض شوم. من در چهار سال اول رياستم با همه نيرويي كه داشتم كار كردم. من شش سال است كه در فوتبال هستم. ما تابع وزارت ورزش هستيم. ولي اگر مي‌توانستند رئيس فدراسيون را عوض كنند، تا الان شش بار رئيس فدراسيون را عوض كرده بودند. اگر در مجمع فدراسيون فوتبال فردي بهتر از من را آورده بودند، رأي مي‌آورد. من چرا بايد خودم را عوض كنم؟ من كه نمي‌توانم بشوم عادل فردوسي‌پور.»
عادل فردوسی پور: الان سرم را می‌كوبم به دیوار
كفاشیان: می‌خندم تا لج تو دربیاید
۱۳۹۲/۲/۴
