مردم داری؛ از «رئیس جمهور» تا «خادم جمهور»

به گزارش نما به نقل از الف، بر این اساس این روزها عجب روزهای خوب و شیرینی است!
روزهای با مردم بودن، روزهای از مردم گفتن، روزهایی که همه ی مسئولین مردم را از صمیم دل دوست دارند و به آن ها احترام می گذارند. راستش این روزها برایم تازگی دارد. نه اینکه بگویم تا به حال ندیده ام. نه! اما شبیه این روزها هر چند سال یک بار تکرار می شود. آخر تنها روزهای معدودی است که حرف اول و آخر را مردم می زنند.

برخی از این آقایانِ مسئول را می گویم؛ "عجب مردم دار شده اند". این همه دغدغه برای مردم واقعاً جای تحسین دارد. ایامی را پشت سر می گذایم که همه ی مسئولان می خواهند در خدمت به مردم خود را از دیگران برتر نشان داده و از یکدیگر در خدمت رسانی به مردم پیشی بگیرند.

یکی می گوید من خادم محرومین هستم، یکی رسیدگی به وضع محرومان را در اولویت برنامه های خود اعلام می کند، دیگری اصلاً خود را بچه ی روستا و یا پایین شهر می خواند که درد محرومان را به خوبی چشیده است، آن یکی به بیقوله ها و نقاط دور افتاده شهر سر می زند، یکی خود را همرنگ مردمانِ کم درآمد می کند و با ماشینی در سطح مردم عادی تردد می کند، خلاصه این روزها همه ی آقایان تنها یک درد دارند؛ "درد مشکلات مردم" که خواب را از چشمان آن ها ربوده است.

در فیلم های تبلیغاتی دیدم وقتی جوانی از بیکاری و اوضاع نابسامان معیشت خود می نالید اشک از دیدگان آقای داوطلب ریاست جمهوری جاری می شد. آن دیگری از مشاهده اوضاع نابسامان معیشت مردم عنان از کف داده و بغضش می ترکد. عزیز دیگر تنها رقیب خود را مشکلات اقتصادی و معیشت مردم می داند. مجموع این اتفاق ها یعنی همه ی کاندیداها می خواهند نشان دهند "خادم جمهور" هستند نه رئیس جمهور! خادمی که خودش به دنبال مردم می دود تا مشکلات آن ها را شناسایی و حل کند نه اینکه او سواره باشد و مردم را به دنبال خود بدواند.

آخر این مردم کرامت دارند. این مردم عزت نفس و مناعت طبع دارند. که باید بدان احترام گذاشت. بر این اساس مسئولیت در جمهوری اسلامی باید فرصتی برای خدمت باشد نه مجالی برای منفعت بردن. پس خدا کند کسی در میان داوطلبان نباشد که خود را ولی نعمت مردم بداند.

آقای رئیس جمهور آینده! شما که خود را "مردم دار" معرفی می کنید لطفاً این چند جمله را بخوانید:
اول: امام خميني (ره) با آن شخصيت والاي جهاني خود را خادم مردم می دانست و می فرمود: "به من رهبر نگویید" البته این مسأله تنها بر زبان امام جاری نبود بلکه رفتار، منش و تصمیم های ایشان همه بر مبنای همین تفکر بود.

دوم: خدمت به گروهی از انسان های برگزیده و با ایمان خدا در سرزمینی بزرگ با تاریخ و فرهنگی فاخر "شیفته خدمت" می خواهد نه "تشنه ی قدرت".

سوم: ملت شریف ایران سال های سخت ستم شاهی و دوران بی کفایتی والیان و پادشاهان نالایق را پشت سر گذاشته اند. این مردم صبورانه و نجیبانه پیامدهای جنگ تحمیلی، خرابکاری و اغتشاش، تحریم های اقتصادی و مناقشات سیاسی را تحمل کرده اند. لذا اکنون وقت خدمت است. دیگر فرصت آزمون و خطا نیست. دیگر زمان اختلاف و مناقشه نیست. موعد کار متعهدانه و کوشش مجدانه است.

چهارم: ملت شریف ایران حماسه سیاسی را رقم می زند. شما نگران نباشید. چون آن ها سابقه ی این کار را بارها و بارها داشته اند و همواره غیورانه پشت سر آرمان های امام و انقلاب و ولایت فقیه ایستاده اند. اما شما چطور؟ آیا شما هم توان و تجربه خلق حماسه اقتصادی را دارید؟ آیا شما هم یاد امام و شهدا را در ذهن دارید؟

پنجم: اگر شما واقعاً مردم دار هستید باید به قول و قرار خود وفادار بمانید. به گونه ای که اگر به تعبیر مقام معظم رهبری سال آینده تصاویر و سخنان وعده دادن های شما را نشان دادند شرمنده ملت نشوید.

و جمله آخر این که؛
آقای رئیس جمهور آینده!
اگر خود را شایسته این منصب می دانید باید بدانید مردم داری در اداره دولت اسلامی توصیه ی اولیای الهی است که تنها نباید شعار تبلیغات انتخاباتی و خدایی ناکرده دستاویز رییس جمهور شدن شما باشد. بلکه می بایست باوری باشد تا براساس آن شما خود را خادم جمهور بدانید و نه ولی نعمت آن ها.

بر اساس این نگاه امام علی(ع) در تمام نامه‌ها، فرمانداران و استانداران خود را نسبت به حقوق اجتماعی مردم، و باز پس گرفتن حق محرومان از ستمکاری سفارش می‌کرد. و از نظر اخلاق اجتماعی، مسئولان نظام را به مردم‌داری، ابراز محبت و لطف نسبت به رعیت و مردم دستور می‌‌داد .خدا کند تا پایان دوره چهار ساله، شما به همین صورت از مردم دم بزنید، نگران آن ها باشید با آن ها همراه بمانید و به معنای واقعی کلمه "مردم دار" باشید.