طنین عاشقانه‌های خواننده اپرای وین در شب‌های تهران!

به گزارش نما به نقل از ایسنا، برج میلاد شب گذشته یکی از شب‌های شلوغش را پشت سر گذاشت. مشتاقان بسیاری برای شنیدن نوای عشق به سالن همایش‌ها آمده بودند.

محمود دولت‌آبادی، پیمان معادی، پارسا پیروزفر، پری ملکی، پوری بنایی، ایرج نوذری، فرزانه کابلی و…از چهره‌هایی بودند که با ورودشان به سالن به طور مداوم تشویق می‌شدند.

پس از 45 دقیقه اعضای آنسامبل «مسایا» به همراه کر «بن‌ایل» بر روی صحنه حاضر شدند.

کنسرت‌مایستر اجرا علی جعفری‌پویان بود و پس از کوک اولیه سازها، هانیبال یوسف بر روی صحنه حاضر شد و با حرکت چوب رهبری‌اش سازها به صدا درآمدند.

پس از چند دقیقه ماریو تقدسی با انرژی به روی صحنه آمد و قطعه فرانسوی «TOREADORl» را به یاد ستاره آواز ایران حسین سرشار خواند.

به این گونه که ماتادور برای تماشاگران از گاوبازی خود می‌گوید و گروه کر پاسخ می‌دهد: ماتادور موفق باش، مواظب خودت باش، کارمن منتظر توست.

این قطعه در فضایی شاد و پرانرژی اجرا شد و تقدسی گفت: امیدوارم شب فراموش نشدنی داشته باشید. امشب افرادی به کنسرت آمده‌اند که می‌خواهند با یک سبک جدید آشنا شوند.

او که سابقه خوانندگی در اپرای وین را هم دارد، ادامه داد: امشب می‌خواهیم به دور دنیا سفر کنیم. البته اجرای این قطعات با ارکستر بزرگ کار بسیار سختی است و باید بگویم ما تا 9 شب مشغول تمرین بودیم.

قطعه بعدی عاشقانه‌ای از کلمبیا بود. این قطعه «چه زیباست این غروب» نام داشت و به گونه‌ای اجرا شد که عاشقی در ساحل قدم می‌زند و عشقش را به خاطر می‌آورد و آواز می‌خواند.

شاگرد پاواروتی سعی کرد اجرای متفاوتی را ارائه دهد و طبق بدعت تمام خوانندگان کلاسیک، خشک روی صحنه نایستد بلکه سعی داشت چهارچوب‌های متداول خوانندگان جدی را کنار بزند و با مخاطبانش ارتباط متقابل داشته باشد.

«دوستان همیشگی» قطعه‌ای بود که تقدسی آن را با ریتم آرام اجرا کرد و فضای سالن را تغییر داد.

او خواند: عشق هرگز پایان نمی‌یابد و ما همیشه در کنار هم خواهیم ماند!

این آهنگ برای بازی‌های المپیک 1992 بارسلونا ساخته شده بود.

سپس آنسامبل برای قطعه «ای خورشید من» به صدا در آمد و تقدسی به دو زبان آلمانی و ایتالیایی آن را اجرا کرد. این قطعه معروفی بود که بارها توسط خوانندگان برجسته جهان اجرا شده است.

اما برای اجرای قطعه دیگر ایتالیایی تقدسی از یکی از سولیست‌ها علیرضا عبدالکریمی دعوت کرد تا او را همراهی کند.

ماریو تقدسی گفت: افتخار می‌کنم که می‌توانم از هنرمندان جوان ایران حمایت کنم و آنها این‌گونه قوی روی صحنه حاضر شوند.

سپس رشید وطن‌دوست نیز روی صحنه حاضر شد و یک عاشقانه‌ ایتالیایی را به همراه تقدسی خواند.

تقدسی اظهار کرد: خوشحالم که امشب با رشید وطن‌دوست همکاری می‌کنم، در یک اپرا در وین نیز در کنازش حضور داشتم اما اکنون می‌خواهم قطعه‌ای را برایتان بخوانم که حسین سرشار خیلی دوست داشت.

سپس قطعه ایتالیایی «ماریا ماری» اجرا شد، عاشق‌پیشه‌ای که به معشوقش می‌گوید پنجره را بگشا تا زیباترین ترانه را برایت بخوانم.

سپس ویدا محمودی، پریسا دلفانی و الهام نورانی‌نیو به عنوان سولیست‌های اجرا، قطعه «بانوی اسپانیایی» را اجرا کردند و مورد تشویق حاضران قرار گرفتند.

این قطعه مقدمه‌ای بود تا ماریو تقدسی لباس مکزیکی بر تن کند و قطعه «مرا با همه توانت محبت کن» را بخواند. این آهنگ از عاشقانه‌های معروف دنیاست که در سال 1999 به عنوان پر اجراترین آهنگ مکزیک شناخته شد.

سپس نوبت به کوبا رسید و ماریو تقدسی گفت: حیف است تا اینجا بیاییم به جزیره زیبای «گوانتانامرا» سر نزنیم. البته ایران هم جزیره‌های زیبایی دارد و ما این قطعه را به نیت جزیره کیش می‌خوانیم.

این قطعه نیز فضای شادی را در سالن ایجاد کرد.

اما قطعه «راه من»، آخرین قطعه‌ای بود که به زبان آمریکایی در بخش اول اجرا شد و تقدسی این قطعه را به پدر و مادرش تقدیم کرد.

او خواند: در راه پرفراز و نشیب زندگی در نهایت هر کسی راه خودش را پیدا می‌کند، تو نیز راه خودت را پیدا کن.

تنفسی 15 دقیقه‌ای مقدمه‌ای بود برای اجرای موسیقی شرق که با یک ترانه فولک ایرانی یعنی «دختر بویراحمدی» آغاز شد.

«می‌خوام برم کوه»، «رشیدخان»، «اگر ماه بودم»، «ترانه بازیگر» یکی پس از دیگری با تشویق‌های مداوم حاضران اجرا شدند و قطعه «شامیرام» که یک ترانه فولک آشوری است، به ستاره آواز آشوری، آشور سرگیس تقدیم شد.

در نهایت نوبت به قطعه «حالا وقت خداحافظی است» رسید. قطعه معروف ایتالیایی که اولین بار توسط آندره بوچلی اجرا شده است.

در این آهنگ خواننده با معشوق خود سخن می‌گوید: در نبود تو هیچ روشنی وجود نخواند داشت. لحظه‌هایی را که در آن نبوده‌ای با تو زندگی خواهم کرد. در کشتی‌های شناور بر روی دریا که هرگز وجود نداشته‌اند.

وقتی مخاطبان همچنان در حال و هوای این قطعه ایتالیایی بودند، ارکستر قطعه ماندگار «ای ایران» را نواخت.

حاضران به رسم همیشه از روی صندلی‌هایشان بلند شدند و این قطعه را با کر همخوانی کردند.