ناگفته هایی از شكنجه در گوانتانامو

به گزارش نما به نقل از ایسنا، معظم بیگ، زندانی سابق گوانتانامو به افشاگری‌های تازه‌ای از شرایط بد روحی و جسمی در این زندان خبر داد.

وی گفت: بیشتر دوران زندان من در یک سلول انفرادی در ابعاد 2 متر در 5 / 2 که پنجره هم نداشت، سپری شد. در این مدت من هیچ ارتباطی با هیچ یک از اعضای خانواده‌ام نداشتم و حتی نمی‌دانستم که محکوم شده‌ام یا خیر. من حتی اجازه دیدار با وکلا را نیز نداشتم و در این دو سال و نیم هیچ روند قانونی طی نشد.

معظم بیگ افزود: در مورد شکنجه یا تجاوز زندانیان باید بگویم تمامی زندانیان زندان گوانتانامو به نوعی مورد تجاوز یا شکنجه قرار گرفته‌اند. زمانی که مرا به این زندان آوردند، بدترین نوع شکنجه را متحمل شدم. همان ابتدای ورود، زندانیان را برهنه کرده و کاملا آنها را بازرسی می‌کنند.

موهای سر را تراشیده و آن‌ها را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند. بنابراین همه در این زندان مورد آزار و شکنجه قرار گرفته‌اند و البته شکنجه‌های روحی از همه آن ها بدتر بود. اما با همه این‌ها باید بگویم که این زندانیان بسیار انسان‌های باگذشتی هستند. پس از آزادی‌ام یکی از نگهبانان زندان به خانه‌ام آمد و با فرزندانم که موقع تولدشان در زندان بودم، دیدار کرد.

وی در مورد اعتصاب کنندگان غذا گفت: یک بار من به خود کشی فکر کردم و مسئولین زندان به من گفتند؛ اگر از حال بروم چگونه می‌توانم خودکشی کنم. 9 تن از زندانیان گوانتانامو به خاطر اعتصاب غذا جان خود را از دست داده‌اند. اگر این اعتصاب‌ها ادامه یابد، غذا دادن اجباری راه حل مناسب نیست. راه حل مناسب این است که در حق آن‌ها عدالت اجرا شود. این زندانیان به خاطر آزارهایی که دیده‌اند دست به اعتصاب نمی‌زنند بلکه آن‌ها این کار را به خاطر اینکه 12 سال بدون اتهام یا هیچ گونه محاکمه قانونی در این زندان به سر می‌برند انجام می‌دهند.