به گزارش نما به نقل از افکارنیوز ، سفرهای استانی احمدی نژاد هم در ابتدای کار چنان پرشور بود که گویی تمام مردم یک شهر برای شنیدن سخنان او جمع می شدند، هنوز از یادنبرده‌ایم صحنه های پرسش و پاسخ رییس جمهور را با مردم که از آنان می پرسید"انرژی هسته ای" و جمعیت جواب می داد "حق مسلم ماست" و این پرس و سوال بارها و بارها در میان شور و هیجان جمعیت مشتاق تکرار می شد.
هواداران سابقش در مجلس اینک به صریح ترین منتقدانش تبدیل شده اند، بیش از نیمی از وزرای دولت نهم امروز در مقابلش موضع می گیرند و موضوع استقبال اندک مردم در سفرهای استانی هم بارها و بارها در مدت یکسال گذشته سوژه گزارش‌ها و اخبار گوناگون بوده است.
دو تصویر نمادین از نخستین بازگشت رییس جمهور از نیویورک و آخرین سفرش به روسیه نمایانگر وضعیت دیروز و امروز اوست، در اولی تقریباً تمام شخصیت های طراز اول نظام برای استقبالش به فردگاه رفته اند و در دومی تنها غلامحسین الهام و محمدرضا رحیمی معاون اولش برای بدرقه در فرودگاه دست تکان می دهند.
اما به راستی چه اتفاقی افتاد که آنهمه محبوبیت اینک تبدیل به این همه تنهایی شده است؟
اگر او چنانکه در دو نطق اخیرش می گوید چنین عملکرد بی سابقه ای در حوزه های اقتصادی و سیاسی و اجتماعی برجای گذاشته پس چرا کسی جز خودش قدرش را نمی داند؟ و سوالی که این روزها بسیار باید از خود بپرسیم این است که، به راستی چرا احمدی‌نژاد چنین شد؟
