شرح دعای روز ششم ماه مبارك رمضان

حدیث هفته/ امام صادق علیه السلام: آنگاه كه روزه می گیرى باید چشم و گوش و مو و پوست تو هم روزه‏ دار باشند.«یعنى از گناهان پرهیز كند.»




بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ لا تَخْذِلْنی فیهِ لِتَعَرّضِ مَعْصِتِکَ ولا تَضْرِبْنی بِسیاطِ نَقْمَتِکَ وزَحْزحْنی فیهِ من موجِباتِ سَخَطِکَ بِمَنّکَ وأیادیکَ یا مُنْتهى رَغْبـةَ الرّاغبینَ.

خدایا وا مگذار مرا در این روز در پى نافرمانیت روم و مزن مرا با تازیانه کیفر و دور و برکنارم بدار از موجبات خشمت بحق احسان و نعمتهاى بى‌شمار تو اى حد نهایى علاقه و اشتیاق مشتاقان.



شرح فرازهایی از دعا

آیت‌الله مجتهی تهرانی در شرح فرازهای این دعا گفته‌اند:

اللهمّ لا تَخْذِلْنی فیهِ لِتَعَرّضِ مَعْصِتِکَ

خدایا، من را به واسطه تعرض گناه خوارم نکن. گناه آدم را خوار و عبادت و بندگی آدم را عزیز می‌کنند. اگر اهل طاعت و بندگی شوید، عزیز می‌شوید؛ اما اگر اهل گناه باشید، کسی دوستتان ندارند.



اهل گناه ولو اگر تحصیلات عالی‌رتبه دانشگاهی هم داشته باشد و لباس‌های فاخر به تن کند، باز هم خوار است. اما بندگی خدا را کردن باعث می‌شود تا محبت آن شخص به مقدار بسیار زیادی در دل دیگران باشد.

قرآن می‌گوید: «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا»‌ یعنی هر که ایمان بیاورد و عمل صالح بکند، ما هم دوستی‌اش را در دل مردم می‌افکنیم. مردم اهل عمل را دوست دارند. تازیانه عذاب، نتیجه گناه انسان است.



«وَلاتَضْرِبْنى بِسِیاطِ نَقِمَتِکَ»

خدایا من را به تازیانه عذابت نزن. «لاتضرب» واژه نهی است اما در اینجا دعاست. اگر من به شما بگویم «لاتضرب» این نهی است. اما کوچک‌تر به بزرگ‌تر بگوید و ما به خدا که بگوییم، «لاتضرب» دعاست. الان این گرفتاری‌هایی که گریبان آمریکا را گرفته و هر روز خبر از آمدن سیل و طوفان در آنجاست، همه تازیانه عذاب است. در ایران هم برخی جاها که سیل و زلزله می‌آید، عذاب الهی است. دلیلش هم این است که چند سال پیش در گلستان سیل آمد، روستایی در مسیر سیل قرار داشت که همه اعضای آن سید بودند، سیل، مسیر خود را عوض کرد و روستای دیگری را از بین برد که نمی‌گویم افراد آن چی و کی بودند. جمله ذرات زمین و آسمان / لشگر حقند گاه امتحان، سیل و رانش زمین، لشگر خدا هستند. آنها که می‌گویند اینها قهر طبیعت هستند، دین و ایمان ندارند؟ چرا یک کلمه نمی‌گویند که اینها عذاب هستند و برای جلوگیری از آنها نباید گناه کنیم.



در تهران قرار بود که عذاب بیاید، امام حسین(ع) شفاعت کرد و فرمود که جوانان این شهر برای من بیرق عزا به پا می‌کنند و دفع بلا شد. قرار بود تهران بر اثر برخی گناهان از بین برود، ولی امام حسین(ع) شفاعت کرد. این را کسی در خواب دیده بود و آن را به من تعریف کرد. ایران بهترین ممالک دنیاست. اولاً حکومت حقه شیعه اثنی‌عشری دارد. مملکتی که رئیس‌جمهورش، رئیس مجلسش، همه رؤسا، قوه‌ها و رهبر انقلابش و همه مسئولانش شیعه باشد، فقط ایران است. تنها مملکتی که مذهب رسمی‌اش شیعه دوازده امامی است، ایران است. پیامبر(ص) در غدیر خم ما را دعا کرده و به برکت دعای او ایران اوضاع خوبی دارد. پیامبر(ص) در دعایش گفت «اللهم انصر من نصر» خدایا، هر که علی(ع) را یاری می‌کند، یاری‌اش کن.



«وَزَحْزِحْنى فیهِ مِنْ مُوجِباتِ سَخَطِکَ»

خدایا من را از موجبات سخطت دور گردان، چیزهایی که موجب سخط توست. روایتی است که برخی گناهان خدا را به غضب می‌آورد و آنگاه خدا قسم می‌خورد که به عزت و جلال خودم دیگر تو را آمرزش نمی‌کنم. با اینکه خدا «ارحم الراحمین» است؛ اما مثلاً از من با این محاسن و عمامه توقع ندارد که به نامحرم نگاه کنم. لذا خدا به غضب می‌آید. حدیث هست که هفتاد گناه جاهل را می‌آمرزند قبل از آنکه یک گناه عالم را بیامرزند.



بِمَنِّکَ وَاَیادیکَ

یعنی به حق احسان و نعمت‌هایی که به من داده‌ای، خدایا این چند تا دعا را درباره من مستجاب کن.

یا مُنْتَهى رَغْبَةِ الرّاغِبینَ

یعنی ای خدایی که منتهای رغبت مشتاقان هستی. مشتاقان تو، چقدر مشتاق تواند. منتها رغبت مشتاقان تویی، این 3 دعای روز ششم ماه رمضان را درباره ما مستجاب کن. ای کاش در مساجد که این دعاها خوانده می‌شود، معنی آن نیز بیان شود تا مردم وقتی دعا می‌کنند، با حضور قلب این دعاها را بخوانند و در خودشان بیان کنند. به مردم بگویند که به خاطر گناه عذاب می‌شوند و این حادثه‌ها در سراسر جهان و برخی شهرهای تهران به خاطر گناه است. خدا به شعیب پیامبر فرمود، می‌خواهم صدهزار تن از قومت را عذاب کنم. 40 هزار تن افراد بد و 60 هزار تن از افراد خوب. خطاب رسید که چرا خوب‌ها بیشترند، فرمود: برای اینکه خوب‌ها هم با بدها خوش و بش کردند.