آخرین افطار مسئولان دولت دهم

به گزارش نما به نقل از فارس، با تغییر یک دولت در سطح کشوری می‌توان انتظار تغییر اساسی مدیریت‌های ارشد را داشت اما این موضوع به الزام در سطح مسئولان استانی صدق نمی‌کند.

به کار بردن تعبیر «آخرین افطاری» اگر چه در مورد وزرای کابینه صدق می‌کرد اما تنها با افزوده شدن قید «برخی» در استان فارس به واقعیت نزدیک شد و واضح است که این تعبیر شامل مدیران غیراجرایی، قضایی و انتظامی نیز نمی‌شود.

پایان یک روز گرم تابستانی و بلند در ایام ماه مبارک رمضان فرصت مناسبی بود که پس از چند سال زحمت و تلاش، به مدیران اجرایی فارس « خسته نباشیدی» گفته شود و ضیافت افطار به مصداق «وَأَلَّفَ بَیْنَ قُلُوبِهِم» بهانه‌ای باشد برای تازه کردن دیدار بین مسئولان و تصمیم‌گیران فارس از مجموعه‌های مختلف و برای میزبانی چنین ضیافت معنوی نماینده ولی فقیه در فارس بهترین گزینه است.

مسئولانی که بر سر خدمت به مردم گاه در طول این چند سال با یکدیگر اختلافاتی نیز پیدا کرده‌اند که فلان زمین در حوزه شما قرار دارد و بهمان کار را انجام ندادید و فعالیت ما به سبب آن اقدام شما مختل شد اما در یک سیستم در حال کار و فعالیت بروز اختلاف طبیعی به نظر می‌رسد و نباید فراموش کرد که هدف در پس اینها یکی است و در نظام جمهوری اسلامی جز رضایت خالق و خلق مقصدی در کار نیست.

در این ضیافت ساده و صمیمی به جز استاندار فارس که شاید به سبب الزامات آخرین روزهای کاری و لزوم هماهنگی با تهران در جلسه حضور نداشت، رئیس دانشگاه علوم پزشکی شیراز و مدیر جهاد کشاورزی فارس نیز در جمع مدعوان، غایبانی آشکار محسوب می‌شدند اگر چه معاونان و نمایندگان این هر سه در جمع حضور داشتند و پای ارشادات معنوی نماینده ولی فقیه در این استان نشستند.

قطعی برق سالن سمینار محل دعوت باعث شد که میهمانان در فضایی صمیمی‌تر زیر نور ستارگان شب بر روی فرش‌هایی که برای اقامه نماز در محوطه انداخته شده بود، به سخنان آیت‌الله ایمانی گوش سپارند و همان محیط بدون میز بود که یخ‌ها را شکست و لب‌های روزه را به لبخند گشود.

مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی فارس، مدیرکل کمیته امداد فارس، مدیر پژوهشکده تحول و ارتقای علوم انسانی دانشگاه شیراز، مدیرکل امور اتباع و مهاجرین خارجی استانداری فارس و امام جمعه شهرستان خرامه نخستی میهمانانی بودند که به محل آمدند.

مدیرکل کمیته امداد فارس و امام جمعه خرامه، گفت‌و‌گویی گرم در مورد زکات و لزوم تبلیغ و اطلاع‌رسانی آن را داشتند و سراغ مدیرکل آبفای این استان را می‌گرفتند که با وی در مورد مسائلی سخن بگویند.

فرمانده سپاه ناحیه ثارالله شیراز، مدیرکل مدیریت بحران استانداری فارس، امام جمعه کازرون، معاون اجتماعی استاندار، مشاور امور عشایری استاندار، فرماندار شهرستان شیراز و جمع کثیری از فرماندهان نظامی و انتظامی یگان‌های هوایی، زمینی، پدافند، هلی برد و ... ارحام این سفره آسمانی بودند.

سردار مینایی فرد سایبان درختی را برای نشستن انتخاب کرده بود و روزی طلب مدیرکل آموزش و پرورش فارس مانند ماه‌های رمضان هر سال ساکت و متفکر می‌نمود و به سیاق مرید و مرادی لحظه‌ای از آیت‌الله ایمانی دور نمی‌شد.

فیروزآبادی، موذنی، رایئجی، حسینی، مهدی یار، لقمانی، محمودیان، فیاض پور، کشاورز، حق پرست و رزمجو (با دستی شکسته در فوتبال) همه و همه آمدند و نشستند و خسته نباشید خود را از نماینده ولی فقیه گرفتند.

فرمانده سپاه ناحیه ثارالله تک لباس سبزی بود که در صفی غیر سبز از نماز ایستاده بود که جمعی از ارتشیان پیرامون سرتیپ محمدی به رنگ خاکی، آن‌سوتر لباس پلنگی‌ها، آن‌طرف‌تر آبی آسمانی، هر کدام بر گرد فرماندهان خود بودند صفوفی مانند بنیان مرصوص و مصداقی از آیه شریفه «جَاء رَبُّکَ وَالْمَلَکُ صَفّاً صَفّاً»

شهردار شیراز را نیز جمعی از مدیران شهری همراهی می‌کردند و مطابق معمول، درباره شهرداری تمام شهرها همگان نظری دارند و پیشنهاد، انتقاد و گاه تقدیری.

ابراهیمی محیط زیست گویی از خود محیط زیست انرژی می‌گیرد که هر جا می‌رود بر گرد خویش جمعی اهل مطایبه و طنزهای دلچسب را جمع می‌آورد و صد البته که می‌دانیم مومن آیینه «بشره فی وجهه و حزنه فی قلبه» است.

در جمهوری اسلامی هر سمت یک مسئولیت سنگین است که اگر فردی شایسته‌تر از من و ما بر انجام آن مسئولیت تواناتر باشد باید که او آن را بپذیرد، بسیار مدیران آمدند و خدمت کردند و رفتند و بعد نیز بسیاری دیگر خواهند آمد و خدمت کرده و می‌روند، آنچه در این میان ماندنی است رضایت مردم و پرداختی‌ها از آنچه یک مدیر دلسوز باید با بذل عمر و جان خویش بپردازد بسیار کمتر است.

زیر نور ستارگان سخنی از کینه و قهر نیست، نگرانی از ماندن و رفتن نیز نیست، همگان به آیات قرآن گوش می‌سپارند که إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذینَ إِذا ذُکِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ و در ادامه شب با قلبی روشن به استقبال کلام مردی می‌روند که نوری که بر چهره دارد از ملاقات نور حکایت دارد.

آیت‌الله اسدالله ایمانی پدر معنوی استان فارس با همان دستان قدسی و آرامش کلام عمیق خود، راه و رسم علوی زیستن را باز می‌گوید و می‌دانیم که این تعمقات حاصل شب‌های دراز را به صبح رساندن است که چنین ساده از زبان بر دل می‌نشیند.

شب ساده و نورانی است و سفره‌ای طیب و طاهر که با آخرین روزهای دولت دهم مقارن شده و خوشا به حال آنانی که در دولت یار برای خویش مقامی دست و پا کنند آنان که می‌دانند غایت چیز دیگری است چه با میز چه بی میز.