روایت سایت مجلس از شعبان‌بی‌مخ‌های بی‌بصیرت

به گزارش نما، خبرگزاري خانه ملت در يادداشت اول خود نوشت: شعبان بی مخ تنها نام یک فرد نیست؛ نام طیف فرصت طلبی است که نه در چارچوب قانون عمل می کند؛ نه به نظام و مسلکی معتقد است و نه حتی قدرت تمیز و تشخیص صره از ناصره را دارد.
افراد و جریانهایی که کسب منافع مالی، اقتصادی و سیاسی خود را از طریق بی قانونی و هوچی گری می جویند و در این مسیر، از هر خط قرمز عرفی، شرعی و قانونی نیز عبور می کنند؛ به هر فردی از خواه مسئول یا شهروند معمولی اهانت می کنند تا به اهداف خود دست پیدا کنند.

گروه هایی که از زمان صدر اسلام و حکومت امام علی(ع) تاکنون نیز در هر زمان و مقطع دیده می شوند و البته وجه مشترک بسیاری از اینها تمسک ظاهری به ارزش های دینی است. قرآن بر نیزه می کنند و قرآن ناطق را نادیده می گیرند.

منافع این گروه ها و جریانها آنقدر شخصی و خصوصی است که حاضر می شوند از دین و شرع و بزرگان و علما هزینه کنند، لباس تقوا و بصیرت بپوشند و تنها عافیت خویش را دنبال کنند. غافل از آنکه عمر چنین عافیت طلبی هایی دراز نیست و سرانجامی جز عاقبت شعبان بی مخ ها ندارد، چه بسا آن زمان که فریاد اعتراض ها و انتقاد ها بلند شد، بلندتر از سایرین فریاد بکشند و چنین وقایعی را محکوم کنند.
در حالیکه به گفته کمال الدین پیرموذن، نماینده مجلس "اگر قرار بود از حاشا کردن موضوعات و معضلات چیزی عاید کشور شود، باید اکنون یک جامعه بدون مشکل می داشتیم."
این افراد که با ذهن کوته بین خود اجتهاد کرده و فتوای قیام صادر می کنند، امروز در لباس انقلابی گری و دین، علیه علمای دین و مسئولان نظام جمهوری اسلامی شعار می دهند و هتک حرمت می کنند. کاسه داغ تر از آش می شوند و آنگونه حنجره پاره می کنند که گویی همه را خواب برده و اینان بیدارترینند!

ادعای دین و مذهب و ولایت مداری شان، گوش خلق خدا را کر می کند ولی خودشان این بیانات حکیمانه رهبر انقلاب را نمی شوند که "تشخیص ما این است که این کارها به ضرر کشور است، این کارها به نفع نیست. با احساساتشان راه بیفتند اینجا، آنجا، علیه این شعار بدهند، علیه آن شعار بدهند؛ این شعاردادن‌ها کارى از پیش نمی برد."
این فرمایشات که دقیقا بعد از حادثه ۲۲بهمن قم و هتک حرمت رییس قوه مقننه صورت گرفت و انتقاد صریح و جدی به دیندارنماهایی بود که خود را فراتر از قانون می شمارند، پروژه بسته شدن چنین پرونده هایی را کلید زد.

همانطور که باهنر ، نایب رییس اول مجلس با تایید این نکته که ورود مجلس به این موضوع فرصت مناسبی است تا ریشه این اقدامات برای همیشه خشکانده شود، می گوید:"بعضی خودشان اجتهاد می کنند و کارهایی انجام می دهند که به هیچ وجه قابل دفاع نیست و اصطلاحا به خاکی می زنند. در حالیکه اگر این عده به قول مقام معظم رهبری، ادعای حزب اللهی بودن دارند، بنابراین رفتارشان باید همخوان با شئون انقلابی و اسلامی باشد."
با این حال، قطعا ورود قوه قضاییه در آن زمان و برخورد قاطع با این موضوع می توانست کمکی باشد به پایانی بر این رفتارها ولی با وجود آنکه رییس دستگاه قضا از اعلام آمادگی این قوه برای رسیدگی به جرم عاملان این حادثه خبر داده بود، ولی ورود اثرگذارتری نداشت یا اگر داشت به اطلاع عموم مردم نرسید. در حالیکه به گفته شجاعی کیاسری" برخورد قاطعانه با عواملی که با بررسی های کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی شناسایی شدند سبب خواهد شد که بعد از این، کسی به خود اجازه ندهد، هر وقت دلش خواست علیه چهره ها و شخصیت ها نظام دست به اقدامات تندروانه و غیر مسئولانه بزند."
در قوه مقننه، کمیته بررسی حادثه ۲۲بهمن قم در کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس تشکیل شد. ولی از همان هنگام، اعضای اتاق فکر این رویداد هتاکانه، یا به لانه هایشان خزیدند و یا سعی کردند همان رویه همیشگی و هوچی گری را دنبال کنند و فریاد بزنند این گزارش، فلان است و چنان است.
گویی همیشه می توانند با داد و فریاد، خواسته خود را جلو ببرند و شاید نمی دانند اینجا مجلس است و قانون باید حرف اول و آخر را بزند.
سرانجام این کمیته که در آغاز کار با چنان موانعی روبرو بود که نقوی حسینی می گوید: "‌کمیته در ابتدای بررسی حادثه ۲۲ بهمن قم با مواضعی روبه‌رو بود که می‌خواستند این حادثه ناهنجار را با ساده‌انگاری به مردم منتسب کنند و در این زمینه خیلی از آقایان تلاش کردند اما کمیته در بررسی‌های خود و با بررسی اسناد و دلایل دریافت که این حادثه سازمان‌دهی شده و تشکیلاتی بوده و بعدها نیز به یقین بیشتری رسیدیم. امروز نیز به‌عنوان یکی از اعضای کمیته بررسی حادثه قم به‌صراحت می‌گویم که این حادثه حتماً سازمان‌دهی شده و با برنامه‌ریزی قبلی بوده و مسئولین و دستگاه‌های ذی‌ربط باید با این برنامه‌ریزی‌ها و اقدامات خودسر برخورد جدی‌ داشته باشند".
کمیته حقیقت یاب مجلس توانست گزارش جامعی تهیه کند که نقوی حسینی آن را شامل "بیش از ۷۰۰ صفحه سند و مدرک که در قالب مصاحبه، گفتگو، عکس و تحلیل چندین جلسه سخنرانی و ۳۵ هزار پیامک در نتیجه ۲ هزار ساعت کار" توصیف می کند و امیدوار است با تهیه این گزارش، قرائت آن در صحن علنی و ارسال به قوه قضاییه "ریشه های چنین رفتارهایی خشکانده شود."
حال همان عاملان خودسر، خود را در مخمصه ای سخت می بینند چون در صورت ارسال این پرونده به قوه قضاییه، ضمن فروریختن چهره مذهبی و مظلوم نمایانه شان، باید پاسخگوی افکار عمومی جامعه نیز باشند.
همانطور که بهروز نعمتی نماینده مجلس معتقد است" از آنجایی که برخی از افراد و جریان ها از انتشار این گزارش مستند و موثق آسیب می بینند و احتمال برخورد با آنان وجود دارد، با جنجال سازی و شبهه وارد کردن به این گزارش درصدد فرافکنی هستند." این نماینده مجلس می گوید:" جمهوری اسلامی و نهادهای مسئول در آن با هیچ فرد و گروهی تعارف ندارد و هر کجا فساد و تخلفی صورت گیرد، جراحی می شود به گونه ای که با افراد در هر جنس و طیفی که باشند برخورد می شود."
نقوی حسینی نیز بیان می کند: "حتما محتوای این گزارش، منافع عده ای را به خطر می اندازد و رفتار و چهره پشت پرده گروهی افشا می شود؛ بنابراین، آنها ساکت نمی نشینند و سعی دارند خود را پشت برخی شعارها پنهان سازند."
سخنگوی کمیسیون امنیت ملی مجلس درباره رفتار این عده توضیح می دهد:" مثلا عده ای می گویند این گزارش سپاه را تضعیف کرده و پشت تابلوی سپاه پنهان می شوند؛ یا می گویند این گزارش دفتر آیت الله مصباح را تضعیف کرده و پشت تابلوی دفتر آیت الله مصباح پنهان می شوند؛ یا می گویند این گزارش نیروی انتظامی را تضعیف کرده و پشت تابلوی نیروی انتظامی پنهان می شوند ولی این گزارش نه تنها هیچ کدام از این مجموعه ها را تضعیف نکرده، بلکه ضمن معرفی افراد خاطی آنها، باعث تقویت شان شده و این مجموعه ها را از اشکالات مطرح شده، مبرا ساخته است "
قطعا ورود قاطعانه مجلس و تهیه چنین گزارشی در راستای تاکید تمام علما، مراجع، مسئولان و دلسوزان انقلاب و کشور برای خشکاندن ریشه چنین رفتارهایی اثرگذار خواهد بود. به گفته شجاعی کیاسری، نماینده مجلس، "پالایش و اصلاحی که در نتیجه قرائت گزارش کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی در صحن علنی مجلس در مورد نیروهای خودسر و افراطی انجام خواهد شد، بسیار اثر بخش و در تاریخ جمهوری اسلامی مثال زدنی خواهد بود." در مورد سرانجام این تحرکات، این ضرب المثل به ذهن می آید که همیشه شعبان؛ این بار رمضان.