این بار فوتبال را سیاسی كنیم!

به گزارش نما ، تیم ملی فوتبال ایران ماموریت صعود به جام جهانی 2014 را با موفقیت به انجام رسانده است و حالا در مسیری گام بر می‌دارد که به یک هدف رویایی دست پیدا کند، راهیابی به مرحله دوم جام جهانی برای اولین بار در تاریخ فوتبال ایران.
بعد از سه برد کارلوس کرش مقابل کره جنوبی، قطر و لبنان تمام ایران به ستایش کارلوس پرداختند و او را مرد اول فوتبال ایران می‌دانستند، به حق هم این مرد برای فوتبال ایران کم نگذاشت و همه به احترام او تمام قد ایستادیم اما کارلوس نه نیازی به تعریف و تمجید دارد و نه نیازی به مراسمی که در آزادی با آن شکل و شمایل به عنوان جشن صعود گرفته شد، او برنامه منظم می خواهد، بازی تدارکاتی با تیم های تراز اول دنیا می‌خواهد.
او برنامه‌های خود را تحت عنوان "به سوی برزیل 2014" قبل از شروع لیگ به مسئولان سازمان لیگ داد و در این برنامه چهار خواسته از فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ داشت که شامل موارد ذیل بود:
1- آغاز لیگ از 21 تیرماه
2- پایان لیگ در 22 فروردین ماه سال آینده
3- برگزاری جام حذفی پس از پایان رقابتهای لیگ
4- قرار گرفتن ملیپوشان تحت نظارت کمیته پزشکی فدراسیون.

اما اولین نشست خبری کارلوس کرش، سرمربی پرتغالی تیم ملی ایران، بعد از صعود تیم ملی به جام جهانی در حالی روز شنبه هفته جاری برگزار شد که صبح همین روز مهدی محمدنبی، دبیر فدراسیون فوتبال اعلام کرد که به دلیل مشکلات مالی، اردوی تیم ملی در پرتغال لغو شده است و این به منزله آن است که دیدار دوستانه ملیپوشان برابر تیم ملی غنا یا گابن در کار نخواهد بود.
کارلوس کرش که به گفته خودش آبروی فوتبالی خود را بر سر صعود تیم ملی به جام جهانی قمار کرد، حالا دوست دارد در جام جهانی صعود از مرحله گروهی را تجربه کند تا نام خودش را در ردیف بزگانی همچون گاس هیدینک و فیلیپ تروسیه قرار دهد. اما کرش برای رسیدن به این هدف خود باید مسیرهای پر پیچ و خمی را سپری کند. مسیرهایی که پر از ناهمواری و پستی و بلندی های فراوان است که از همین ابتدای امر با مشکلات زیادی روبرو شده است. برگزار نشدن و لغو اردوها، عدم انجام بازی دوستانه مناسب، تداخل بازی های لیگ و اردوهای مد نظر او و ... اخم کرش را در نشست خبری نشان تمام حاضرین داد.
به مسوولان فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ یاد آوری می کنیم؛ وقتی تیم ملی فوتبال به جام جهانی 1998 فرانسه صعود کرد، مسابقات لیگ دسته اول آن سازمان که به جام آزادگان معروف بود با بی‌نظمی‌هایی همراه بود. در آن سال تیمی مثل پرسپولیس که 9 ملی‌پوش داشت، با هشت بازی معوقه روبرو بود و در نهایت با تصمیم امیر عابدینی، مدیرعامل وقت پرسپولیس، این تیم از لیگ کنار کشید و سپس کل مسابقات تعطیل شد. آن روز نتیجه‌ تعطیلی لیگ و حمایت از تیم ملی در جام جهانی 98 و نمایش درخشان برابر یوگسلاوی و امریکا و حتی آلمان معلوم شد. امسال هم برنامه لیگ طوری طراحی شد که تا مهر تیمی مثل استقلال ، چهار بازی معوقه خواهد داشت! به این ترتیب کی‌روش حق دارد که از برنامه لیگ انتقاد کند.
یادآور شدن چند نکته به تمام کارشناسان، مسئولان و دوستداران فوتبال ضروری است:
1- 16 سال است که تیم‌های ملی فوتبال ما در رده‌های مختلف موفق به کسب نتیجه درخور توجهی نشده‌اند و بعد از 16 سال توانستیم به جام جهانی راه پیدا کنیم.
2- تا همین چند ماه پیش بیشتر کارشناسان داخلی شانس صعود به جام جهانی را برای ایران چیزی شبیه معجزه می دانستند.
3- جام جهانی برای همه کشورهای دنیا همچون ویترین است، چرا که علاوه بر فوتبال، با توجه به اقبال جامعی که از این مسابقات می‌شود هر کشوری می تواند فرهنگ، قدرت، آداب و رسوم و .... خود را به تمام دنیا نشان دهد.
4 - جام جهانی بزرگترین رویداد فوتبالی نه ایران، نه آسیا بلکه جهان است و تمام کشورهای دنیا سعی به راهیابی به آن دارند اما در نهایت 32 تیم می توانند به این مسابقات راه یابند.
با در نظر گرفتن موارد بالا و دیگرموارد که در حوصله این مقال نمی گنجد، می توانیم به اهمیت حضورمان در جام جهانی پی ببریم. اهمیتی که شاید بر کسی پوشیده نیست.
اما باید دید جام جهانی برای ما و برای دولتمردان به چه میزان اهمیت دارد، اینجاست که باید فوتبال را سیاسی کرد، اینجاست که دیگر نمی‌توان به فوتبال تنها به چشم یک ورزش نگاه کرد، وقتی به یک رویداد جهانی راه پیدا می‌کنیم می توان با حضور قدرتمند خودی نشان دهیم، می توان به دنیا ثابت کرد با وجود تحریم‌هایی که غربی‌ها و در راس آنها امریکا علیه ایران ایجاد کرده فوتبالیست‌های ایرانی به مثابه والیبالیست‌هایمان پیشرفت زیادی کرده‌اند، وقتی می توان با هزینه بسیار کم تو دهنی بزرگی به ایجاد کنندگان و اجرا کنندگان تحریم‌ها کرد چرا نباید از این فرصت استفاده کنیم؟

علیرضا حاج میرزابابا