به گزارش نما، صادق زیباکلام در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت:
اساسا تصور آقای احمدینژاد به عنوان یک چهره و شخصیت آکادمیک اگر نگفته باشیم غیرممکن است خیلی سخت و ناباورانه است و کسی بیشتر از احمدینژاد در به وجود آمدن این وضعیت تقصیر ندارد. اساسا لحن گفتمان احمدینژاد طی هشت سالی که رییسجمهور بود تعمدا بهگونهیی بوده که ایشان میخواستند از چهره آکادمیک و دانشگاهی بودن، فاصله بگیرند که البته معتقدم این کار به هیچوجه تصادفی و ناخودآگاه صورت نمیگرفت.
احمدینژاد از خیلی وقت پیش تصمیم گرفته بود که میخواهد رییسجمهور کدام یک از اقشار و لایههای جامعه شود. آیا میخواهد رییسجمهور روستاییان، کشاورزان، کسانی که در شهرها، در مناطق محروم زندگی میکنند و این تیپ اقشار و لایههای اجتماعی باشد؟ یا اینکه رییسجمهور اقشار شهرنشین، طبقه متوسط، طبقه بالای متوسط و کسانی که صاحبان حرف و مشاغل باشد. یا به هر حال جزو اقشار تحصیلکرده باشند.
از سال 84 احمدینژاد خیلی جدی جمعیت مخاطب خود را انتخاب کرد و این گروه اقشار کمسوادتر، کمدرآمدتر و محرومتر جامعه بودند و موفق هم شد و توانست.در دوران هشت ساله ریاستجهوریاش انصافا محبوبیت زیادی در بین اقشار محروم جامعه به دست آورد. این به یک بهایی بود و احمدینژاد تعمدا حاضر بود، بپردازد. بهایش این بود که توجه زیادی به اقشار و لایههای تحصیلکرده نداشت. طی هشت سالی که ایشان رییسجمهور بود در مجموع چند نوبت در دانشگاهها سخنرانی کرد؟ تعدادش به انگشتان یک دست هم نرسید البته در دانشگاه نیویورک سخنرانی کرد اما در آن سخنرانی باز سعی کرد همان خط پوپولیسم را دنبال کند.
احمدینژاد بیشتر تخریب آنچه اقشار تحصیلکرده باور دارند را هدف گرفته بود وگرنه وی حرف جدیدی را به ارمغان نیاورد. اگر از عدالت صحبت کرد از ابتدای بشریت صحبت از آن بود. اگر در مورد درست نبودن حق وتو صحبت کرد گاندی و ماندلا و افراد زیادی نیز در نکوهش آن گفتهاند. اتفاقا اصرار ایشان به انکار هلوکاست به این دلیل بوده که توجه جهانی را به خود جلب کند. او میدانست که در ایران خیلی موضوعیت ندارد اما در عرصه بینالمللی میدانست که خیلی مهم است و تعمدا برای جلب توجه بیان کرد. اکنون برای وی خیلی سخت است که با آن هشت سال وداع کند و صحبت از دانشگاه ایرانیان کند. غیرممکن است که آثار آن سالها را زدود. نه از اذهان ایرانیان و نه از اذهان جهانیان نمیتوانیم پاک کنیم.
یک اصطلاح انگلیسی میگوید که دایره را نمیشود تبدیل به مربع کرد. این کاری است که وی میخواهد انجام دهد. در عین حال ممکن است بخشی از وجود احمدینژاد به دنبال ایجاد شخصیت آکادمیک باشد اما بخشهای دیگر وجود احمدینژاد بین 84 تا 92 و همچنان علاقهمند به ادبیات پوپولیستی است.در یک کلام احمدینژاد بین گونهیی تضاد قرار گرفته است که بدش نمیآید تصویری دیگر از خود ایجاد کند و در عین حال گرایش به احمدینژادی که محبوب کشاورزان و کمدرآمدها، دارد، نیز داشته باشد.
زیباكلام: اصرار احمدینژاد در انكار هولوكاست برای آن بود كه توجه جهانی را به خود جلب كند
از سال 84 احمدینژاد خیلی جدی جمعیت مخاطب خود را انتخاب كرد و این گروه اقشار كمسوادتر، كمدرآمدتر و محرومتر جامعه بودند و موفق هم شد و توانست
۱۳۹۲/۶/۱۸

