به گزارش نما، روز گذشته خبری منتشر شد مبنی بر اینکه: «یکی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی در ایام ماه رمضان، با حضور در ضیافت افطار یک شرکت خودروسازی یک دستگاه « تبلت اپل» را به عنوان «هدیه» دریافت کرد. او تصور می‌کند این هدیه یک کتاب است و از این‌رو هدیه را به راننده مجلس اهدا می‌کند. روز بعد که از همکاران می‌شنود هدیه تبلت (آی‌پد) بوده نه کتاب، از راننده می‌خواهد آن را بازپس دهد و راننده نیز چنین می‌کند!»
به بهانه این خبر کوتاه که واجد دو ویژگی متناقض پیش‌گفته است، چند نکته را می‌توان یادآور شد:
1- شرکت خودروسازی چرا باید علاوه بر میزبانی افطار به نماینده مجلس هدیه بدهد و چرا آن نماینده می‌پذیرد؟ چنین نمایندگانی که نان و نمک آن شرکت خودروساز را خورده‌اند و با آن هدیه اصطلاحا نمک‌گیر شده‌اند آیا قادرند بعدتر با استقلال کامل درباره آن شرکت و تولیدات آن و احتمالا شکایات مردم و یا قطعه‌سازان طلبکار نظر بدهند و داوری کنند؟ آیا شان نمایندگی ایجاب نمی‌کند قدری بیشتر پرهیز پیشه کنند؟
2- اشتباه گرفتن آی‌پد با کتاب نشان می‌دهد که نماینده محترم تا به حال با این پدیده مواجه نشده بود. همین نماینده اما احتمالا درباره قوانین مربوط به فناوری‌های دیجیتال رای و نظر می‌دهد.
3- دکتر سریع‌القلم بارها گفته است یکی از مشکلات مسئولان میانی ما این است که سال تا سال کتاب نمی‌خوانند. گاه در مصاحبه‌ها هنگامی که از مدیری پرسیده می‌شود آخرین کتابی که خوانده‌اید چه بوده از پاسخ طفره می‌رود و نهایت این است که به یک کتاب خاطرات اشاره می‌کند.
این خبر نشان می‌دهد نماینده محترم نیز از همین سنخ و در این سلک و از جماعت کتاب‌ناخوانان است؛ بدان‌گونه که به خود زحمت نداده ببیند عنوان کتاب چیست و با توجه به حجم کم آی‌پد گمان می‌کرده کتاب کم‌ارزش و دست کم ارزان‌قیمتی است! احتمالا اگر حجیم می‌بود انگیزه می‌یافت که کتاب را برای خود بردارد. کتاب خوب، لابد باید حجم و قیمتی داشته باشد!
4- هنگامی که نماینده در می‌یابد هدیه، آی‌پد به قیمت حدودا 3 میلیون تومان بوده از حاتم‌بخشی و سخاوت خود منصرف می‌شود و از راننده می‌خواهد آن را بازپس دهد! سقف هدیه و سخاوت نماینده احتمالا 5 یا 50 هزار تومان بوده نه 3 میلیون تومان. به عبارت دیگر لطف نماینده به راننده از سر «کم‌ارزش‌پنداری» هدیه بوده و نه «باارزش‌پنداری» هدیه‌گیرنده! حال تصور کنید که این اتفاق چه تصویری از یک نماینده مجلس در ذهن آن راننده یا خواننده این خبر ترسیم می‌کند.
از هر زاویه که به این خبر نگاه کنید، اسباب تاسف است و به این خاطر لبخند اولیه بر چهره می‌ماسد. تنها می‌توان آرزو کرد که نماینده محترم دست کم در آن آی‌پد کتاب بخواند و بر معلومات خود بیفزاید.
«آی‌پد»ی كه خیلی حرف‌ها برای گفتن داشت
برخی خبرها در عین اینكه مایه انبساط خاطرند، تاسف برانگیزند و مصداقی براین گزاره كه «بخندم یا بگریم»؟!
۱۳۹۲/۶/۲۵
