مولوی كجایی كه "زی و قاف" گویی مد شده است!

در کتاب مناقب العارفین آمده است که روزی مولوی از محله ای می گذشت؛ دو شخص بیگانه با همدیگر مناقشه و منازعه می کردند و به همدیگر زی و قاف می گفتند (ناسزا)؛ مولوی از دور توقف فرموده می شنود که یکی به دیگری می گوید که:
"یعنی به من می گویی، واللهِ واللهِ، که اگر یکی بگویی هزار بشنوی"
جلال الدین بلخی پیش آمده فرمود که نی نی، بیا هر چه گفتنی داری به من بگو، که اگر هزار بگویی یکی نشنوی! هر دو خصم سر در قدمِ او نهاده و صلح کردند.
حکایت دعواهای برخی از این آقایان فوتبالی که کلی هم ادعا و ناز و ادا دارند بی شباهت به این دو خصم زمان این شاعر عارف ما نیست! به یک بهانه واهی دعوایی بچه گانه را در برابر دیدگان زن و مرد و کودک و نوجوان ترتیب می دهند و بعد بجای عذرخواهی در کنفرانس مطبوعاتی هم برای هم شاخ و شانه می کشند و باز هم کار بدینجا ختم نمی شود! بعد با مطبوعاتی که سرشان درد می کند برای چنین سوژه ای گفتگو کرده و دوباره بجای پشیمانی از رفتارهای زننده شان اقدام به اتهام زنی علیه یکدیگر می کنند و... کسی هم نیست که در این وانفسا نقش جلال الدین بلخی را بازی کند و شجاعانه وسط معرکه بیاید و بگوید آقایان! اگر هزار اتهام هم به من بزنید باز هم من دم نمی زنم! هرچند که بعید می دانم خود مولوی هم اگر سر از گور در می آورد موفق به تادیب این دوستان می شد!
نویسنده:علی تبریزی