پس لرزه‌های یك سفر

به گزارش نما ،محمود عزیزی: ستاره هیات دولت که در میان کاربران فیس‌بوک محبوبیت زیادی به دست آورده است و به قول خودش دیپلماسی را به خانه مردم آورده است، بعد از حضور در کمیسیون امنیت ملی راهی بیمارستان شد. {اینجا}


آن هم به دلیل پادردی که قدرت راه رفتن را از وزیر امور خارجه ایران گرفته بود. او در آخرین مطلب فیسبوکش برای مخاطبان خود از حضور در بیمارستان گفت و نوشت: «امروز صبح، بعد از دیدن تیتر یک روزنامه، کمر درد و پا درد شدیدی گرفتم. حتی نمی توانستم راه بروم یا بنشینم. فکر کردم دیسک کمر و سیاتیک گرفته ام. فقط توانستم دو ملاقات خارجی را انجام دهم. بقیه برنامه​ها را لغو کردم. جلساتم با بعضی از معاونین وزارت خارجه را در حالت استراحت انجام دادم. وقتی 4-5 ساعت استراحت مشکل را حل نکرد، ساعت 5 بعدازظهر دفترم در وزارت امور خارجه را ترک کردم و به بیمارستان رفتم. خدا را شکر ام آر آی نشان داد که مشکل من بیشتر عصبی و اسپازم عضلانی است و با ورزش درست می شود.»

نشست سه ساعته با کمیسیون امنیت ملی

ظریف بعد از بازگشت به کشور، شنبه شب در دو برنامه تلویزیونی حضور یافته و از سیر تا پیاز سفر به نیویورک را به مخاطبان شبکه تهران و گفت وگوی ویژه خبری گفت. {اینجا ،اینجا ، اینجا و اینجا } او عصر روز بعد به کمیسیون امنیت ملی رفت و با نمایندگان درباره حرف​هایی که در برنامه تلویزیونی نزده بود، سخن گفت. آن هم به مدت سه ساعت. روالی که در میان وزرا معمول نیست، اما به روایت خود ظریف، دلیل این وقت گذاشتن به این باز می​گشت که او که شاهد نقد خیرخواهانه بوده است و به همین دلیل حتی یک ساعت از وقت تعیین شده بیشتر ماند تا هم از نظرات نمایندگان استفاده کند و هم دیدگاه های خودش و دولت را توضیح دهد.{ایــنـــجــا}

بازار داغ شایعات


روزنامه کیهان که از منتقدین رابطه با آمریکا است، بعد از حضور ظریف در کمیسیون امنیت ملی مجلس، به نقل از وی تیتری انتخاب کرد که موجب حساسیت و تائید و تکذیب های اعضای این کمیسیون، وزارت خارجه و در نهایت خود ظریف شد و او در مطلب صفحه اجتماعی خود از تلخ و در عین حال آموزنده بودن نشستش با اعضای کمیسیون امنیت ملی گفت و تاکید کرد که «یاد گرفتم که هرچه می خواهم بگویم علنی و عمومی بگویم و گرنه بازار سوءاستفاده بسیار داغ است.»

واکنش ها به یک گزارش

کیهان در گزارش خود با اشاره به جلسه روز یکشنبه کمیسیون امنیت ملی با وزیر امورخارجه نوشته بود «در این جلسه دکتر ظریف در پاسخ رئیس کمیسیون که نظر ایشان را درباره اقداماتی پرسیده بود که رهبر معظم انقلاب آنها را «به جا» ندانسته بودند، در کمال صداقت گفته بود «ما فکر می‌کردیم مکالمه‌ها و گفت‌وگوها در حدی که انجام شده، در این حد مجوز داریم ولی وقتی حضرت آقا اشاره کردند، برداشت ما این است که ایشان اولاً؛ به گفت‌وگوی دکتر روحانی با اوباما انتقاد دارند و این را یکی از اقدامات نابجا می‌دانند و طولانی شدن مذاکرات بنده و جان‌کری را از اقدامات نابجای دیگر سفر می‌دانند.» {اینجا}

این نقل قول کیهان از ظریف اما با واکنش‌های مختلفی روبرو شد. منصور حقیقت پور نایب رییس کمیسیون امنیت ملی که با خبرآنلاین گفت​وگو کرده است با بیان اینکه «آقای ظریف نگفتند که کارشان نابجا بوده است»، تاکید کرد: « اما قبول داشتند که بر اساس اشاره مقام معظم رهبری پاسخ به تماس تلفنی اوباما و طولانی شدن دیدار با جان کری، اشتباه بوده است.»{ اینجا}

احمدرضا دستغیب نماینده شیراز و دیگر نائب رئیس کمیسیون امنیت ملی مجلس هم که از همراهان هیات ایرانی بود در گفت وگویی درباره این نشست، گفت: «آقای ظریف در این جلسه توضیحاتی دادند که سفر نقاط مثبت فراوانی داشته ولی طبیعتا برخی قسمت‌های سفر هم مورد نقد و تذکر رهبری است. لازم است نه مطلقا خوش‌بینانه به این سفر نگاه کنیم و آن را پیروزی ملی بدانیم و نگاه افراطی به آن داشته باشیم و نه اینکه سرد و منفی به این سفر بنگریم که دستاوردهای آن را هم تحت‌الشعاع قرار دهیم.»

سخنگوی وزارت امور خارجه که او هم همانند وزیر خارجه جلسه را غیر علنی خوانده بود، خیلی سریع در همان روز درباره این اظهارات واکنش نشان داد و خاطر نشان کرد که برداشت های نمایندگان از سخنان ظریف در جلسه غیر علنی «دقیق منتشر نشده و تیترهای بـرخی جرایـد فاقد صحت می باشد و تکذیب می شود .» {اینجا}

جلسه محرمانه بود یا نبود؟

واکنش ها به جلسه ای که ظریف می گوید «صراحتا توافق شده بود محرمانه و غیرقابل نقل خواهد ماند» هنوز هم ادامه دارد. سید حسین نقوی حسینی سخنگوی کمیسیون امنیت ملی در حاشیه جلسه علنی مجلس در پاسخ به سؤالی درباره اظهارات اخیر ظریف درباره محرمانه بودن جلسه کمیسیون امنیت ملی‌ مجلس، به فارس گفت: «حضور آقای ظریف در جلسه کمیسیون امنیت ملی از طریق تابلوی اعلانات مجلس، دستور هفتگی کمیسیون‌ها و رسانه‌های عمومی به اطلاع تمام نمایندگان و مردم رسانده شده بود و بدیهی است که چنین جلسه‌ای حکم جلسه محرمانه را نمی‌تواند داشته باشد.»

صداقت ظریف احتمالا از این پس با اظهارنظرهای رسمی او رنگ و بوی کمتری در رسانه ها خواهد داشت و بازار تحلیل های درست و غلط را زیاد می کند، تنها مخاطبان فضای مجازی آقای وزیر می توانند امیدوار باشند که او در صفحه اجتماعی اش محافظه کار نشود و همچون گذشته دیپلماسی را در خانه مردم نگاه دارد.

نظرسنجی خوب یا بد؟

«نظر سنحی کنیم یا نه؟» سوالی بود که بعد از اظهار نظر رئیس جمهور درباره دستورش برای نظر سنجی از مردم درباره رابطه با آمریکا محل مناقشه سیاسیون قرار گرفت. موافقت، علی السویه بودن و مخالف نظر سنجی بودن سه گرایشی بود که درباره تصمیم دولت به انجام نظرسنجی ابراز شد. {سخنان حجت الاسلام روحانی که گفته بود قصد دارد نظر مردم را بگیرند که با حرکت دولت در سفر به آمریکا و مذاکره موافق هستند و آنهایی که مخالف هستند چند درصد هستند؟ را اینجا ببینید.}

علی مطهری نماینده حامی دولت روحانی از جمله چهره هایی بود که شخصا موافق نظر سنجی نبود. او در گفت وگو با خبرآنلاین،تاکید کرد که موافق نظرخواهی در مسائل کلان و ملی نیست، چرا که ممکن است به مسائل دیگر نیز سرایت کرده و تنش​هایی را ایجاد کند.{اینجا}

در مقابل علی خرم نماینده اسبق ایران در سازمان ملل که از حامیان نظر سنجی درباره رابطه با آمریکا است در گفت وگو با خبرآنلاین درباره این موافقت به طیف مردمی که به دولت رای داده اند، اشاره و خاظر نشان کرد که برای رئیس جمهور و مجموعه نظام اصولا این حق را قائل بود که بدانند مردم موافق یا مخالف این موضوع هستند تا آنها بعد استراتژی خود را معلوم کنند.لذا برای موضوعی که چنین سابقه ای دارد، برای احترام به نظرات کسانی که این تابو شکسته نشود نظر سنجی یکی از روش های کسب نظر مردم است. {اینجا}

در مقابل روح الله حسینیان عضو ارشد جبهه پایداری به طرح نظرسنجی پیرامون رابطه با آمریکا واکنش نشان داد و به فارس گفت: که این افراد با چه هدفی در جامعه‌ای که رهبر آن سیاست‌های عالی را مشخص می‌کند، این حرف‌ها را می‌زنند در حالی که پیشنهاد چنین طرح‌هایی از حوزه قانونی اختیارات قوه مقننه خارج است. {اینجا}


اگر چه نظر سنجی دولت از مردم برای این مذاکره با هدف حمایت از دیپلماسی دولت مطرح شده، اما به نظر می رسد در شرایطی که مواضع آمریکا در نوسان است، این نظر سنجی تنها می تواند محملی برای فهم نگاه مردم به دولتمردان کنونی آمریکایی باشد؛ تا مشخص شود که اوباما با ما است یا او هم تنها برای نیازهایش دست به سوی ایران دراز کرده است.