بهاره رهنما؛میدان داری زنانه مقابل دوربین

به گزارش نما به نقل از پارسینه: چند سالی است نام‌اش جزو پرکارترین‌های حوزه بازیگری است.هم در تلویزیون می‌شود او را دید هم در سینما و هم در تئاتر. البته دستی هم بر نوشتن دارد؛ داستان می‌نویسد،فیلمنامه می‌نویسد و گاهی هم یادداشت‌های پراکنده‌ای از او را می‌توان در روزنامه‌ها خواند.

یادداشت‌هایی که بیشتر حدیث نفس است و درباره اتفاقات روزانه زندگی است.البته در لابه‌لای همه این‌ کارهای هنری در فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی هم شرکت می‌کند و معمولا عکس او را می‌توان مثلا در تجمعات انتخابات ریاست جمهوری دید که از نامزد خاصی حمایت می‌کند.

بهاره رهنما؛ زنی جوان و پر انرژی که وقتی یادداشت او را در یکی از روزنامه‌ها می‌خوانی که درباره بی‌حوصلگی‌اش نوشته و این‌که روزهای زیادی می‌تواند روی کاناپه رو به تلویزیون دراز بکشد و از جایش تکان نخورد، نمی‌توانی باور کنی که این بی‌حوصلگی با روحیه او سازگار باشد وبیشتر فکر می‌کنی که این یادداشت یک نوشته تخیلی درباره یک آدم دیگر به جز رهنماست.

بهاره رهنما را این روزها در سریال «پژمان» ساخته سروش صحت می‌توان دید.او در این سریال نقش پریسا خواهر پژمان را بازی می‌کند.پریسا دقیقا همان شخصیتی را داراست که مردم برای رهنما در نظر می‌گیرند. زنی که سکان خانواده را در دست دارد، برای اعضای آن چه بزرگ و چه کوچک تصمیم گیری می‌کند.کارهای شوهرش وابسته به تصمیمات اوست.در یک کلام پریسا خانواده را بر اساس قانون زن سالاری اداره می‌کند.

بهاره رهنما همسر، پیمان قاسمخانی یکی از بهترین کمدی‌نویسان سینما و تلویزیون است.همه آنهایی که رهنما را در کارهایی دیده‌اند که فیلم‌نامه آن‌ها را قاسمخانی نوشته به این نکته اشاره می‌کنند که برخی از خصوصیات زنان آثار قاسمخانی الگوبرداری از رفتارها و کنش‌‌های رهنما در دنیای واقعی است.مثلا بعد از اکران فیلم «نان و عشق و موتور 1000» قاسمخانی خودش گفت که برخی از دیالوگ‌های عمه خانوم( گوهر خیراندیش) را از گفتگوهای رایج در خانواده همسرش گرفته است.

رهنما در این فیلم با سروش صحت همبازی بود و جالب این‌جاست که در این فیلم تکیه کلام‌ها، میمیک و حرکاتی داشت که شکل تکامل یافته آنها را می‌توان در فیلم سن پطرزبورگ هم دید.شاید سال‌هاست رهنما برخی از حرکات نمایشی را تکرار می‌کند اما آنقدر این حرکات را با مزه و زیبا اجرا می‌کند که برای بیننده خسته کننده نمی‌شود و او را دلزده نمی‌کند.

انگار مردم او را همینطور که هست پذیرفته‌اند و می‌دانند او مقابل دوربین نقش بازی نمی‌کند فقط نقش را از فیلتر بهاره رهنما عبور می‌دهد آن را به اصطلاح از آن خودش می‌کند.

رهنما تاکنون با بازیگران زیادی هم‌بازی بوده است اما واقعیت این است که چندان فرقی نمی‌کند بازیگر نقش مقابل او کیست!‌ چون او کار خودش را می‌کند و مقابل همه بازیگرانی که مقابل او هستند این را نشان می‌دهد که تصمیم گیرنده نهایی خود اوست.

رهنما در فیلم ده رقمی مقابل جواد رضویان و اصغر نقی‌زاده بازی کرد او در این فیلم نقش همسر یک راننده تاکسی را بازی می‌کرد که عشق بچه بود.بازی رهنما در این فیلم همانقدر روان و دوست داشتنی بود که در فیلم «سن‌پطرزبورگ» بود که مقابل همسرش، بازی می‌کرد.

البته بازی او در سریال خداحافظ بچه را نباید از قلم انداخت که مقابل آتیلا پسیانی بازی درخشانی را به نمایش گذاشت.انگار رهنما قرار نیست مقابل هیچ بازیگری کم بیاورد و یا میدان را به او واگذار کند.البته این را نباید به حساب بازی‌خوری رهنما گذاشت( برخی از بازیگران مقابل دوربین چنان حجم زیادی از بازی را به نمایش می‌گذارند که بازی، بازیگر مقابل دیده نمی‌شود).

او توانایی زیادی در بازیگری دارد و اگر بازیگر نقش مقابل‌اش هم توانایی رهنما داشته باشد، می‌تواند هم‌پای او جلو بیاید.اتفاقی که در سریال پژمان رخ داده و بیژن بنفشه خواه بازی خوب و زیبایی را مقابل رهنما به نمایش گذاشته است.اما پژمان جمشیدی هرچند تاکنون نشان داده ذاتا بازیگر است اما مقابل رهنما کم‌ می‌آورد و این را از واکنش‌هایش زمانی که مقابل رهنما بازی دارد، می‌توان متوجه شد.

پروین قائم‌مقامی، مادر بهاره رهنما هم در چند سریال که فیلم‌‌نامه آنها را پیمان قاسمخانی نوشته بازی کرده است که از میان آنها می‌توان به سریال‌های مسافران و ساختمان پژشکان اشاره کرد.قائم مقامی برای فرار از تنهایی در سن بالا بازیگر شده است اما با همین چند کار محدود نشان داده که «دختر کو ندارد نشان از مادر...!»

امیرعلی رامه