اولین رئیس بخش فارسی VOA به كمپین بایكوت BBC پیوست

به گزارش نما به نقل از جام، "احمدرضا بهارلو" اولین رئیس بخش فارسی صدای امریکا (VOA) در یادداشتی تحت عنوان «حلواى نذرى بنام ايران و BBC» به شدت نسبت به جعلی خواندن کشور ایران توسط مجری شبکه بی بی سی فارسی و امتناع مسؤولان شبکه یادشده از عذرخواهی واکنش نشان داد.

یادداشت مورد اشاره در فیس بوک بهارلو منتشر شده است که نظر به نکات قابل تأمل مطرح شده در آن، بدون توضیح اضافه و به صورت گزیده در پی می آید:

««گوينده اى در بى بى سى فارسى (كه زياد هم شكل و شمايلش به ايرانى نمي خورد، مگر آنكه خلافش ثابت شود!!) جفنگياتى سر هم مي كند و به عنوان اظهار نظر و اظهار فضل (شما بخوانيد فضله) به روى مخاطبين بى بى سي با عرض معذرت، تف مي كند. از اين قرار كه كشورهایى مثل آمريكا و ايران اصولا "جعلى" هستند...


در مورد مردود خواندن اين مزخرفات به اندازه كافى گفته شده و طرف مربوطه و سازمان عظيم پشت كله او هم ضمن خفقان گرفتن، معرفت آن را نداشته اند كه بگويند اشتباه كرديم، ببخشيد...


اما چون عمرى را در آموختن قوانين نوشته و نانوشته رسانه هاى گروهى گذرانده و سال هاى بسيار نيز در يك رسانه گروهى بين المللى (VOA صداى آمريكا) گذرانده و تلاشم رعايت اين قوانين نوشته و نانوشته توسط خود و همكاران گرامي ام بوده، اجازه مي خواهم تا اين قوانين را براى دستگاهى كه ظاهرا يا اين قوانين را نمي داند و يا مخاطبين خود را آنقدر كوچك مي شمارد كه خود را ملزم به رعايت آن نمي داند، توضيح دهم.

شما كافيست تا فقط بيننده يك برنامه تلويزيون باشيد تا دريابيد در هر دستگاه رسانه گروهى، در پايان اكثر برنامه ها جمله اى نوشته يا خوانده مي شود كه به آن Disclaimer (رفع مسئوليت از خود) مي گويند؛ جمله اى به اين مضمون كه اظهار نظرهایى كه از طرف مصاحبه شونده ها در اين برنامه عنوان مي شود، به خودشان مربوط مي شود و لزوما بازگوى نظر اين رسانه نيست.

اما حتى در چنين حالتى نيز اگر نظرى افراطى و عليه يك ملت و قوم مطرح شود و كسى هم جواب طرف را ندهد، اين رفع مسئوليت رسانه اى قابل قبول نيست.

اما اگر گوينده اى متعلق به يك رسانه گروهى در آن رسانه اظهار نظر يا فضل و يا فضله اى بكند، هيچ Disclaimer نمي تواند از آن رسانه گروهى "رفع مسئوليت" كند؛ چراكه آنكه دارد در نقش گوينده يك رسانه گروهى جلو دوربين يا پشت ميكروفون صحبت مي كند، نماينده و نماد آن دستگاه شناخته مي شود، چه از نظر قانونى و چه از نظر برداشت عمومى.


وقتى مورد يك رسانه گروهى بين المللى مثل VOA و يا BBC در ميان باشد، مسأله از اين نيز ظريف تر و حساس تر مي شود. يعنى وقتى رسانه گروهى متعلق به كشورى ديگر و مخاطبين متعلق به مملكتى ديگرند، حتى استفاده از واژه هاى متداولى چون "هم ميهنان عزيز" از سوى مثلا گوينده خبر، نادرست است و واژه جايگزين "بينندگان و شنوندگان عزيز" است. چراكه در آن لحظه آن گوينده نه از سوى خود كه به عنوان يك شخصيت حقوقى از سوى رسانه خود صحبت مي كند. حالا اگر BBC اين را نمي داند كه بدا به حال بى بى سى، و اگر مي داند كه بدا به حال بينندگان BBC.

اما اظهار عقيده كردن گوينده يك رسانه گروهى بين المللى در مصاحبه با مصاحبه شونده، به طور كلى از سوى هيچ رسانه مسئول و قابل احترامى قابل پذيرش و يا متداول نيست. چرا؟
چون اين اظهار نظر، نظر رسمى كشور صاحب رسانه تلقى مي شود. در اين مورد يعنى: «بريتانيا معتقد است كه آمريكا و ايران كشورهاى جعلى هستند و...»

آيا اين قوانين اصلى حاكم بر رسانه هاى گروهى بين المللى را BBC نمي داند؟
مگر آنكه اوضاع آن رسانه خيلى شير تو شير باشد و به عصر دهكده بیسوادها رسيده باشيم كه هركس عكس مار كشيد، سواددار قلمداد شود و يا قضيه از اين نيز فجيع تر...!!!!»»