افتخار بزرگی برای ایران كسب كردم

به گزارش نما ،موفقیت و درخشش او در سال های اخیر تصویر جدیدی از بوکس ایران را در جهان منتشر کرد. احسان روزبهانی بواسطه عملکرد قابل قبول در آرتلای قزاقستان مجوز حضور در رقابت های بوکس حرفه ای جهان را کسب کرد. هرچند خودش تمایل دارد یکسال دیگر در بوکس نیمه حرفه ای فعالیت کند و با تجره بیشتری به بوکس حرفه ای قدم بگذارد. ملی پوش بوکس ایران در خصوص شرایط خودش، بوکس ایران و وضعیت قرارداد فصل آینده اش صحبت می کند. 
گفتگو:علیرضا حاجی میرزابابا

راهیابی تو به بوکس حرفه ای اتفاق بزرگی بود.
واقعا خوشحالم که حقم را گرفتم و این موضوع افتخار بزرگی برای من و بوکس ایران بود.
 به نظر خودت دلیل این جهش چه بود؟
عملکرد خوبی که در بوکس نیمه حرفه ای جهان و البته مسابقات قهرمانی آسیا داشتم، باعث شد تا فدراسیون جهانی من را در لیست بوکسورهای حرفه‌ای قرار دهد.
 لژیونر شدن تو چقدر در کسب این موفقیت تاثیر داشت؟
قطعا حضورم در آرلاتر قزاقستان و مسابقاتی که در بوکس نیمه حرفه ای جهان داشتم نقش بسزایی داشت و توانایی هایم بیشتر بروز پیدا کرد و به چشم آمد و بابت این پیشرفت و جهش واقعا خوشحالم.
  تفاوت بوکس حرفه ای و نیمه حرفه ای در چیست؟
مسابقات بوکس حرفه ای در 12 راند و بدون کلاه برگزار می شود و سطح کیفی آن به مراتب بالاتر از مسابقات نیمه حرفه ای است. ضمن اینکه در مسابقات حرفه ای باید آمادگی بدنی بالایی داشته باشی که نیازمند تمرینات سخت و جدی تر است.
 به نظر خودت در حال حاضر این شرایط را داری؟
قطعا این شرایط را داشته ام که فدراسیون جهانی مجوز حضور در بوکس حرفه ای را به من داده است. البته فعلا می خواهم در همان بوکس نیمه حرفه ای مسابقه بدهم.
 چرا؟
به نظر خودم اینکه یکسال دیگر در بوکس نیمه حرفه ای باشم و تجربه بیشتری کسب کنم به صلاحم است. بوکس حرفه ای میدان رقابت است و نه کسب تجربه. دوست دارم باقدرت و کاملا مدعی به این رقابت ها بروم و نماینده شایسته ای برای ایران باشم و بتوانم روی رینگ از نام ایران دفاع کنم.
 این تصمیم برای تو مشکل ساز نمی شود؟
نه. فدراسیون جهانی مجوز حضور در بوکس حرفه ای را به من داده اما تصمیم با خودمم است و می توانم از بین حرفه ای و نیمه حرفه ای یکی را انتخاب کنم.
 قراردادت را با آرتلای قزاقستان تمدید می‌کنی؟
هنوز بصورت قطعی مشخص نیست. قزاق‌ها پیشنهاد خوبی به من داده اند و اسرار بر تمدید قراردادم دارند و بصورت شفاهی توافقاتی داشته ایم اما هنوز قرارداد رسمی امضا نکرده ایم.
 پیشنهادات دیگری هم داری؟
بله از لهستان، آلمان، اوکراین و روسیه پیشنهاداتی دارم اما صحبت جدی با آن ها انجام ندادم و بعید می‌دانم که توافقی صورت بگیرد.
 چطور؟
آرلاتر تجربه خوبی برای من بود و روزهای خوبی را در این تیم سپری کردم و قهرمانی با این تیم واقعا ارزشمند بود. زندگی حرفه ای و راحتی برای من فراهم شده بود و دوست ندارم از این محیط آرام فاصله بگیرم و جدا شوم.
 قطعا در قزاقستان مشکلات سخت افزاری و بی امکاناتی را هم نداری؟
به هیچ وجه! واقعا هیچ مشکلی نداشتم و همه شرایط مهیا بود. در آنجا تمام امکانات رفاهی برای ورزشکاران فراهم است و با خیال راحت به تمرین و مسابقه می پردازی و دغدغه ای نداری.
 مصدومیتی که از ناحیه کتف داشتی برطرف شد؟
بله خوشبختانه نزدیک به ده روز است که تمریناتم را شروع کرده ام و مشکل خاصی ندارم.
 دوری نسبتا طولانی از تمرینات اثر منفی برای تو داشته؟
قطعا همینطور است. به لحاظ بدنی افت کرده ام و باید خودم را به مرز آمادگی برسانم. ضمن اینکه در طول این مدت نتوانستم تمرینات تکنیکی و تاکتیکی را هم انجام بدهم و باید این عقب ماندگی را جبران کنم.
 چه زمانی شرایط مسابقه دادن را پیدا می‌کنی؟
برای بازگشت به رینگ و مسابقه دادن عجله نمی‌کنم. باید صبر کنم تا شرایط و آمادگی لازم را برای مسابقه دادن پیدا کنم و به هیچ وجه ریسک نخواهم کرد.
 با توجه به دوری از مسابقات قطعا در رنکینگ جهانی سقوط می کنی.
متاسفانه موضوعی که ذهنم را درگیر کرده همین مسئله است. دوست ندارم در رنکینگ پایین بیایم و باید هرچه زودتر شرایط مسابقه دادن را پیدا کنم.
 ضمن اینکه همین مصدومیت باعث شد، مسابقات جهانی را هم از دست بدهی.
من نهایت سعی ام را کردم تا بتوانم در مسابقات جهانی شرکت کنم اما متاسفانه مصدومیتم طولانی شد و با صلاحدید پزشکان تصمیم گرفتم که برای برگشت به رینگ ریسک نکنم. اما واقعا برای من سخت بود که با این مسئله کنار بیایم.
 چرا؟
من با بوکس و در رینگ زندگی می کنم و حضور در مسابقات جهانی بهترین فرصت بود تا خودم را نشان بدهم و از حقم دفاع کنم که متاسفانه این اتفاق نیفتاد.
 وضعیت تیم ملی بوکس را در غیاب خودت چطور می بینی؟
خوشبختانه نفرات خوبی در تیم ملی عضویت دارند که تمرینات منظمی را هم برگزار کرده اند و امیدوارم که بتوانند از بوکس ایران در مسابقات جهانی دفاع کنند.
 مثل اینکه شرایط اردو و وضعیت تمرینی رضایت بخش نیست؟
متاسفانه این مشکلات همیشه وجود داشته و بچه ها به آن عادت کرده اند و فکر می کنم هرچه بگوییم بی فایده است!
 به نظر تو ریشه این مشکلات در چیست؟
این مشکلات مربوط به امروز و دیروز نیست و همیشه در اردوهای تیم ملی وجود داشته است. متاسفانه به ورزش جذاب و پرطرفداری مثل بوکس، اهمیت زیادی نمی دهند و مشکلات مالی در فدراسیون بیداد می کند.
 عاملی که باعث شد در مسابقات قهرمانی آسیا هم نتایج خوبی نگیرید.
دقیقا همینطور است.  وضعیت بچه ها در اردن واقعا بد بود و تجربه تلخی برای بوکس ایران رقم خورد. تیم ما آمادگی لازم را برای حضور در این رقابت ها نداشت و نتیجه خوبی نگرفتیم و شرمنده مردم شدیم.
 البته گفته می شد که مطرح کردن این مشکلات بهانه ای برای سرپوش گذاشتن بر ناکامی ها بوده است.
اصلا اینطور نبود. به نظر من با شرایطی که در اردوها و مسابقات داشتیم همان سه مدال هم شاهکار بود! تیمی که اعضایش با دستکش پاره تمرین می کنند و حتی برای اسکان و تغذیه با مشکل روبروست، نمی‌تواند در تورنمنت های بین المللی موفق باشد.
 قبول داری که خود تو هم انتظارات را برآورده نکردی؟
قبول دارم اما من از ناحیه کتف مصدوم بودم و با آسیب دیدگی در مسابقات شرکت کردم. ضمن اینکه ناداوری باعث شد بازی ماقبل فینال را به حریف قزاقم ببازم. اما به هیچ وجه قصد توجیح ندارم و مطمئن باشید که در رقابت های بین المللی بعدی حتما جبران می کنم.
 چه تفاوتی بین بوکس ایران و جهان قائل هستی؟
تفاوت که زیاد است! چه به لحاظ امکانات و چه به لحاظ کیفیتی و نحوه برگزاری. اما به نظر من اگر امکانات باشد و مسئولان توجه بیشتری به بوکس داشته باشند، قطعا بچه های ایران حرف های زیادی برای گفتن دارند.
 فکر می کنی به غیر از تو بوکسور دیگری از ایران شانس لژیونر شدن دارد؟
صددرصد. به نظر من همه چیز بستگی به تلاش و تفکر خود بوکسور دارد. باید سقف آرزوها را بالا برد و رسیدن به تیم ملی و کسب یکی دو مدال رنگارنگ نباید بوکسور را ارضاء کند. ضمن اینکه توجه مسئولان و اهمیت و ارزش قائل شدن برای بوکس هم به این مسئله کمک می کند.